به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، تنش لفظی ترکیه اول با آلمان بود که بعد به هلند کشید و حالا به اتریش، دانمارک و سوئد رسیده است. بازداشت دنیز یوجل خبرنگار روزنامه آلمانی دی ولت، در استانبول پیشدرآمد این تنش بود که اعتراض آلمان به این بازداشت بهانهای به دست رجب طیب اردوغان، رئیسجمهور ترکیه داد تا هم اتهام جاسوسی برای آلمان به یوجل بزند و به نوعی دولت آلمان را متهم به حمایت از یک جاسوس بکند و هم اینکه اعتراض تند و تیز خود را به دولت آلمان بیان کند که اجازه سخنرانی به بکیر بوزداغ وزیر دادگستری ترکیه در شهر گاگناو در ایالت بادن- وورتمبرگ نداده است. این پیشدرآمد و بحث و جدل دو طرف بر سر بازداشت یوجل به سرعت رنگ و بوی انتخاباتی پیدا کرد. لغو سخنرانی نهاد زیبکچی، وزیر اقتصاد ترکیه در شهر اشتوتگارت آلمان، مولود چاووش اوغلو وزیر خارجه ترکیه را بر آن داشت تا دولت آلمان را متهم به رفتار خارج از چارچوب دموکراتیک، اصول آزادی بیان و آزادیهای اجتماعی کند اما وقتی که اردوغان آلمانها و بعد هلندیها را متهم به نازیسم و فاشیسم کرد، تنش به اوج خود رسید و حالا به نظر میرسد کشورهای اتریش، دانمارک و سوئد هم به میدان آمدهاند تا در برابر اردوغان و تیمش، پشت آلمان و هلند بایستند چراکه نازیسم و فاشیسم چنان تابویی در اروپا شده که متهم کردن کشوری مثل آلمان یا هلند به این تابو نمیتواند بیپاسخ بماند.
شاید استفاده جنجالی اردوغان از تابوی نازیسم و فاشیسم تنش فعلی بین ترکیه و اروپاییها را به اوج خود رسانده و باعث گسترش این سلسله لغو سخنرانیمقامات ترکیه شده باشد اما در عین حال اوجگیری این تنش به معنای عمق آن نیست تا اثر طولانیمدت در روابط اروپاییها با آنکارا داشته باشد. شاید اجازه سخنرانی به چاووش اوغلو در فرانسه نشانهای از عمق کم این تنش باشد هر چند با انتقاد برخی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه مواجه شد. این تصمیم دولت فرانسه تنها بر خلاف رویه آلمان و هلند نبود بلکه نشان داد ادعاهای مقامات این دو کشور انگیزه اصلی مخالفت آنها با برگزاری میتینگهای تبلیغاتی ترکتبارها در کشورشان نیست چنان که نمیتوان صدای بلند اردوغان و همراهانش و کاربرد آنها از تابوهای نازیسم و فاشیسم را جدی گرفت. به عبارت دیگر، این تصمیم دولت فرانسه نشان داد موضوع به طور کامل بر محور انتخابات و حساب و کتابی است که دولتهای اروپایی از انتخاباتهای در پیشرو دارند چنان که صدای بلند اردوغان و همراهانش و کاربرد آنها از تابوی نازیسم و فاشیسم هم به طور کلی کاربرد انتخاباتی دارد.
آلمانها و بعد هلندها مدعی شدند که برای جلوگیری از کشیده شدن اختلافات درون ترکیه بر سر رفراندوم قانون اساسی به کشورشان است که مانع برگزاری سخنرانی مقامات ترکیه شدهاند. اگر این دلیل اصلی آنها باشد، پس دولت فرانسه هم باید مانع سخنرانی چاووش اوغلو میشد اما این کار را نکرد و به وزیر خارجه ترکیه اجازه سخنرانی داد. در واقع، دولت سوسیالیست فرانسه به این علت اجازه سخنرانی به چاووش اوغلو داد که امید چندانی به پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در 23 آوریل ندارد تا از ترس راستگرایان افراطی و تب ملیگرایی مانع این سخنرانی بشود. آلمان و هلند وضعیتی برعکس فرانسه دارند و هم مارک روته نخست وزیر هلند و هم آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان برای پیروزی در انتخاباتهای 15 مارس هلند و 22 اکتبر آلمان باید مراقب راستگرایان باشند و بهانه به دست آنها ندهند تا باعث کاهش آرای خود بشوند.
با توجه به محوریت مهاجرستیزی در تبلیغات جریانهای راستگرا و ناسیونالیست، حالا اقلیت ترکتبار در کشورهای اروپایی دستمایه این جریانها شده و دولت آلمان و هلند به همین جهت است که مانع سخنرانی مقامات ترکیه میشوند تا این جریان نتواند از این موضوع در انتخابات پیشرو استفاده تبلیغاتی کند. در مقابل، اردوغان هم از زاویه ناسیونالیستی است که صدای خود را بلند کرده و از تابوهای نازیسم و فاشیسم استفاده میکند چراکه لغو سخنرانی مقامات دولتش در اروپا این دستاویز را به او داده تا به این نحو حس ناسیونالیستی را نه تنها در میان ترکتبارهای ساکن در کشورهای اروپایی بلکه در میان هواداران حزب خود در کشورش تحریک کند تا به این وسیله شانس پیروزیاش در رفراندوم 16 آوریل را بالا ببرد. باید به یادداشت او با به راه انداختن جنگ با کردها و تحریک همین حس ناسیونالیستی بود که توانست نتیجه انتخابات پارلمانی هفتم ژوئن دو سال قبل را در انتخابات زودهنگام بعدی در اول نوامبر تغییر دهد و دوباره اکثریت کرسیهای پارلمان را به حزبش بازگرداند. حالا او از سنگاندازی اروپاییها برای تحریک همین حس استفاده میکند تا با پیروزی در رفراندوم 16 آوریل و تغییر قانون اساسی ترکیه از نظام پارلمانی به ریاستی، برای دست کم تا 12 سال دیگر حاکم مطلقالعنان ترکیه باشد.
منبع: جوان
انتهای پیام/