به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، درک آلتون والکوت (Derek Alton Walcott) متولد 23 ژانویه 1930 روز گذشته در سن 87 سالگی درگذشت.
درک آلتون والکوت در سال 1930 در در شهر کاستریس در سنت لوسیا متولد شد. پدرش کارمند و مادرش آموزگار بود. در یک سالگی پدر خود را از دست داد. هجده ساله بود که اولین مجموعه شعر خود را چاپ کرد. در سال 1975 جزایر کارائیب را به مقصد شهر نیویورک ترک کرد. او در این هنگام 27 سال داشت و میخواست در راکفلر، تئاتر بخواند. والکوت عمر خود را وقف کارائیب میکند؛ اما در تمام این مدت، وسوسه سفر، عزیمت و خصوصاً اروپا هم بسیار شدید است.
ولکات پس از فارغالتحصیلی در 1953 به ترینیداد رفت و به معلمی و منتقدی مشغول شد. در آنجا کارگاه تئاتر ترینیداد را تأسیس کرد و تا آخر عمر در نقش رئیس هیئت مدیره فعال باقی ماند. سپس در 1981 در دانشگاه بوستون به عنوان مدرس استخدام شد تا در آنجا تئتر نمایشنامهنویسان بوستون را تأسیس کند. در همین سال بورسیه بنیاد مکآرتور را به دست آورد تا در بوستون ادبیات و نوشتن تدریس کند. پس از دو دهه تدریس در سال 2007 بازنشست شد تا رفاقتی با جوزف برادسکی و شیمس هینی آغاز کند.
شعر حماسی او با عنوان اُمروس بازتابی از شخصیت ایلیاد است که ستایش منتقدان را به عنوان مهمترین موفقیت این شاعر کسب کرد. ولکات در سال 1992 جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد تا دومین نویسنده اهل کارائیب، پس از سن جان پرس باشد که به این جایزه دست مییابد. وی همچنین در سال 2004 جایزه آنیسفیلد - وولف را برای یک عمر موفقیت به دست آورد.
در 2009 نامزد کرسی استادی شعر در آکسفورد شد؛ اما او از این نامزدی کنارهگیری کرد.
تاریخچه هنری کریستف، شارلاتان، تی جین و برادرانش، طبل و رنگها، ماکوچون، رؤیا در کوهستان مانکی، یادگاری، پانتومیم، اودیسه مهمترین آثار منظوم ولکات است و از نمایشنامههایش میتوان به خلیج، زندگی دیگر، خوشههای دریا و اومیروس اشاره کرد.
انتهای پیام/