به گزارش گروه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، پس از آنکه در تاریخ 18 مارس 1962 توافقنامه اِویان میان هیئت فرانسه و هیأت مذاکره کننده دولتِ موقتِ جمهوری الجزایر رسماً امضاء شد، این توافقنامه روز بعد و در تاریخ 19 مارس 1962 به اجراء درآمد. اجرای این توافق به معنای پایان جنگ و پیروزی کامل انقلاب الجزایر به رهبری جبهة آزادیبخش ملّی و ارتش ملّی این کشور بر استعمار فرانسه بود. از همین رو کشور الجزایر هر ساله 19 مارس را با نام عیدالنصر (عید پیروزی) جشن میگیرد.
مذاکرات اِویان به مثابة یک نتیجه قطعی برای پیروزهای ارتش آزادیبخش ملّی الجزایر در میدان مبارزه بود. پیروزیهایی که موجب شد شارل دوگول رئیس جمهور وقتِ فرانسه به شکست نیروهای خود در الجزایر اقرار کرده و به دنبال ایجاد زمینههایی برای گفتوگو با نمایندگان مردم الجزایر باشد. او میخواست تا از طریق این گفتوگوها، ضمن بررسی راههای پایان بخشیدن به جنگی که از 1 نوامبر سال 1954 آغاز شده بود، ترتیبات لازم برای پایان اشغال 132 سالة فرانسه در الجزایر انجام گیرد.
گفتوگوها در سال 1960 و در حالی میان طرفین آغاز شد که شرایط برای الجزایر بسیار دشوار بود. زیرا هیئت فرانسوی برای تحمیل خواست خود به هیئت مذاکره کنندة الجزایری به تلاشها و حتی برخی فشارها متوسّل شد. آنها در ابتدای امر حضور جبهة آزدیبخش ملّی الجزایر را به عنوان تنها نمایندة الجزایر نپذیرفته و خواهان حضور نمایندة شهروندان فرانسوی و حتی دیگر شهروندان اروپایی - ساکن یا متولّد شده در الجزایر- موسوم به گامهای سیاه در این گفتوگوها بودند. سپس خواستار جدایی صحرای الجزایر از شمال این کشور شدند، که البتّه هیئت الجزایری با اتکّا به نیروی ارتش آزادیبخش ملّی و ارادة آهنین ملّت الجزایر که به اصول انقلاب یکم نوامبر ایمان داشته و با رهبران سیاسی و نظامی خود همبستگی داشتند، این خواستة فرانسه را به طور کلّی رد کردند.
پس از گذشت دو سال از این مذاکرات دشوار، هیئت الجزایری توانست استقلال کشورش را از زبان فرانسه رسماً اعلام کند. بدین ترتیب توافقنامه اِویان در روز 18 مارس 1962 و پس از حدود 132 سال استعمار فرانسه امضاء شد. کشور الجزایر طی این سالها بزرگترین رنجهایی که تاریخ معاصر به چشم خود دیده است را تحمّل کرد. چنان که دولت استعمارگر فرانسه، ملّت الجزایر را به بردگی کشید، هویّت عربی - اسلامی او را از بین برد، همة ثروتهای آن را به یغما برد و گونههای مختلف قتل و شکنجه و تبعید را در این کشور اعمال کرد.
پس از تحقق استقلال الجزایر، مقامات عالی این کشور بر آن شدند تا به پاس ایثارگریهای شهدا در راه آزادی کشور از چنگال استعمار فرانسه، این یادبود را جاودان سازند. نیز پیام انقلاب آزادیبخش الجزایر را به گوش نسلهای بعد رسانده و به آنها یادآور شوند که این استقلال به آسانی به دست نیامد، یا کشور فرانسه آن را به ما هدیه نکرد. بلکه این استقلال به فضل فداکاریهای شهدا و پیکار رزمندگان حاصل شد و آنچه الجزایر برای رسیدن به آن پرداخت کرد، بسیار گزاف و به بهای میلیونها شهید نیکو سرشت بود.
جشنهای این یادبود در سراسر کشور و بویژه مناطق نظامی آن برگزار میشود.
انتهای پیام/