به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، دست خودمان نیست آخر! عادت کردهایم به مخالفت؛ خلاف جریان آب حرکت کردن، مرگ گفتن و نفی کردن؛ در این هیاهو اما کاری نداریم که حق و حقیقت چه بوده و ماوراء نفی ما چه اتفاقی رقم میخورد ما به هدف خود _که همانا نفی موجود، لاموجود، اتفاق، حقیقت یا یک شخص است برسیم حالا مهم نیست که بعد از آن چه اتفاقی بر سر و پیکر ما آوار میشود.
کُلِّ این کَل کَلهای سیاسی ما و رأی دادنها و انتخابات خیلی از ما هم خلاصه شده در همین چند حرف نفی! و اگر میبینی این روزها ثبت نامی صورت میگیرد و این بد و بدترها برای عرصه خالی عرض اندام خوب و خوبترها صف میکشند، دقیقاً به همین دلیلی است که عرض کردم!
اتفاقاً تقصیر هم از خودمان است چون حتی حالا که به اصطلاح تیریپ روشن فکری برداشتهایم هم، در مسیر همان تفکر جهان سومی نفی خود پیش میرویم؛ چند سال پیش با خودمان لج کردیم و این سلبریتیهای محترم، مشهور و پرافتخار را روانه تخصصیترین پارلمان کشور کردیم و حالا هم با خودمان لج کردهایم که الاو وللا سلبریتیها نروند و اوج افتخارمان هم کمپینهای تلگرامی "نه" در تداوم همان خاصیت "نفی" دوستی ما ایرانی هاست!
یک بار نشد دست به دست دهیم و از آنهایی که باید، دعوت کنیم؛ یک بار نشد این کمپین نفی و نهی را به پویشی برای امر تبدیل کنیم تا آنها که باید، پا بگذارند به این کارزار آنها که کار جمعی بلدند و حداقل تخصص دارند، آنها که با مدرک فوقِ فوقِ لیسانس، یک نطق پیش از دستور دست نویسشان به تعداد انگشتان یک دست غلط املایی ندارد، آنها که میدانند میثاق نامه یعنی چه و آنها که بعد از رسیدن به آن صندلی مشکی رنگ روکش چرم اشبالت(!) تغییر نمیکنند در یک کلام آنها که بلدند برای چه باید رفت شورا!
یک بار به جای نفی، خواهش کنیم؛ استدعا کنیم و بخواهیم از آنهایی که باید یک بار این قید منفی ساز را بگذاریم کنار به بعد از نه، فکر کنیم تا حداقل وقتی عرصه از سلبریتیها و دوربینیها و افتتاحیهچیها خالی شد، کسی باشد که بیاید؛ کسی که عرصه شورا برایش کوچک باشد نه جایگاهی بری اغراض شخصی و تسویه حسابهای آخر دوران تبلیغات!
انتهای پیام/