پیامبر(ص) گناهان شیعیان را به دوش می‌کشد
امام هادی(ع) در تفسیر آیه‌ای از قرآن وجهی از محبت پیامبر گرامی اسلام(ص) نسبت به شیعیان را بیان می‌فرمایند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا محبت و مهر اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) نسبت به محبان و شیعیانشان همواره در طول تاریخ به اشکال مختلف به اثبات رسیده است. موضوعاتی مثل دعا برای بخشوده شدن گناه شیعیان و شفاعت شیعیان در دنیا و آخرت از مصادیق بارز محبت امامان معصوم(ع) است که در این راستا روایتی از امام هادی(ع) را نقل می‌کنیم.
خداوند درآیه اول و دوم سوره مبارکه فتح می‌فرماید: «إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا؛ لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا؛ ما تو را پیروزى بخشیدیم [چه] پیروزى درخشانى؛ تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد و نعمت خود را بر تو تمام کند و تو را به راهى راست هدایت کند.» در این آیات خداوند متعال می‌فرماید یا رسول‌الله(ص) ما به تو فتح آشکاری دادیم تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو در گذرد. در ظاهر این آیه گویی نعوذاً بالله حضرت دچار خطا و اشتباهی شده‌اند و خداوند او را مورد بخشش قرار داده است که در این صورت عصمت حضرت مورد شبهه قرار می‌گیرد.
این مسأله باعث شد در دوران مختلف اصحاب و حتی معاندان عترت(ع) این مسأله را از این بزرگواران بپرسند. در این راستا شخصی از امام هادی درباره آیه دوم سوره فتح پرسید و حضرت در پاسخ فرمود: پیامبر خدا(ص) کدام گناه گذشته و آینده‌ای دارد؟ این گناهان گذشته و آینده شیعیان علی(ع) است که خدا آن را بر دوش پیامبر(ص) می‌نهد و از همه به خاطر او در می گذرد». (بحار الأنوار، ج24، ص273)
- امام هادی(ع) در این تفسیر ضمن اینکه پیامبر گرامی اسلام(ص) را معصوم از هر گناه و خطایی معرفی می‌کنند، به نوعی وجهی از مقام شفاعت حضرت و اهل‌بیت ایشان برای شیعیانشان را بیان می‌کنند.
- نکته دیگری که در این تفسیر امام هادی(ع) نهفته است، روحیه پدرانه اهل‌بیت(ع) نسبت به شیعیان است تا جایی که گناه گذشته و آینده آنان را به جان می‌خرند و از خداوند نسبت به آن گناهان طلب مغفرت می‌کنند.
- درس دیگری که در این فراز از کلام حضرت وجود دارد این است که شیعیان با گناه خود باعث سنگینی بار اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) نشوند و این بزرگواران را به زحمت وادار نکنند هر چند امامان(ع) با کرامت از گناه شیعیان خود عبور می‌کنند و از خداوند طلب مغفرت می‌کنند.
متن روایت: سُئِلَ أَبُو الْحَسَنِ الثَّالِثُ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَلِیَغْفِرَلَکَاللَّهُماتَقَدَّمَمِنْذَنْبِکَوَماتَأَخَّرَ فَقَالَ ع وَ أَیُّ ذَنْبٍ کَانَ لِرَسُولِ اللَّهِ ص مُتَقَدِّماً أَوْ مُتَأَخِّراً وَ إِنَّمَا حَمَّلَهُ اللَّهُ ذُنُوبَ شِیعَةِ عَلِیٍّ ع مِمَّنْ مَضَى مِنْهُمْ وَ بَقِیَ ثُمَّ غَفَرَهَا لَهُ.
انتهای‌پیام/
