مسئول تشکلهای دانشگاه تهدید به از بین بردن جشنواره کرده بود/ اتفاقات دانشجویی در ایران جدی گرفته نمیشود
سال گذشته موزه هنرهای معاصر برای یک هفته میزبان هفتهای فیلم بیکلام بود که توسط چند دانشجو رقم خورد. دور دوم این جشنواره قرار است در دانشگاه میشیگان آمریکا برگزار شود و عوامل این جشنواره در گفتگو با تسنیم از مصائب و لذتهای سینمای بیکلام میگویند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سال گذشته موزه هنرهای معاصر برای یک هفته میزبان هفتهای فرهنگی با موضوعی خاص بود. مراجعان سینما تک موزه هنرهای معاصر برای یک هفته تماشاگر آثار بیکلام سینمای جهان بودند و در آنجا توانستند برخی از آثار نامکشوف ابتدای تاریخ سینما را کشف کنند. این برنامه یک هفته نیز در تالار فارابی دانشگاه هنر در قالب یک جشنواره بینالمللی دنبال شد و در آنجا آثار بیکلام سینمایی در مسابقهای پرمخاطب به مصاف هم رفتند تا نخستین جشنواره فیلم بیکلام ایران و شاید خاورمیانه شکل بگیرد تا نامش در کنار دو، سه جشنواره مشابه جهانی قرار گیرد.
امسال جشنواره فیلم بیکلام گلوب نه در تهران که در میشیگان و در یک فضای آکادمیک برگزار میشود. این شکل از برگزاری که با جشنوارهای سیال و سیار مواجه باشیم ما را مجاب کرد تا با گردانندگان این جشنواره دانشجویی گفتگویی داشته باشیم تا بدانیم جشنواره فیلم بیکلام از کجا میآید و به کجا میرود. در این گفتگو علیرضا قاسمی در نقش مبتکر و دبیر دوره نخست جشنواره، رها امیرفضلی، دبیر دوره دوم جشنواره و پویا موسوی به نوعی مغز متفکر گروه ما را همراهی کردهاند:
***
تسنیم: اعضای آکادمی امسال چند نفر شدند؟
موسوی: در حال حاضر حلقه فیلمسازان بیکلام 70 عضو بین المللی دارد که 12 نفر از آنها امسال در بخش آکادمی به داوری می پردازند. تقریباً نیمی از آنان ایرانی هستند و نیمی دیگر از دیگر کشورهای جهان؛ آکادمی فلسفهاش این است یک سری فیلمساز و فیلمنامهنویس بیکلام را گزینش کند که در این حوزه فعالیت داشته باشند. کسانی که به جشنواره بیکلام فیلم فرستاده اند و فیلم آنان در بخش رقابتی شرکت داده شده است، یعنی از بخش گزینش عبور کرده اند. این افراد هر سال تعدادی حدود 100 الی 200 نفر را تشکیل می دهند. هر فیلم یک یا چند کارگردان، فیلمنامهنویس و تهیهکننده دارد، ما این تعداد را اضافه میکنیم و با آنها در ارتباط هستیم. امسال، قرار است که یک بستر مجازی برای حلقه فیلمسازان درست کنیم، مانند یک Social Network که هر کسی که عضو حلقه است، آنجا هم عضویت داشته باشد و به صورت مجازی با همدیگر در تعامل باشند. وظیفه ی دیگر آکادمی پوشش خبری فیلمسازان بیکلام است.
تسنیم: از اعضای آکادمی دوره اول چند نفر برای دوره دوم فیلم ساختند؟
موسوی: اتفاقاً جالب است، یک نفر از آنها برای ما در دوره ی دوم هم فیلم فرستاد. خیلی برایمان خوشحال کننده بود که روبن سالازار فیلمساز اسپانیایی امسال هم در بخش مسابقه ی جشنواره فیلم دارد. هفته ی پیش هم روبن به من ایمیلی فرستاده بود که اعلام کرده بود به زودی ساخت فیلم بی کلام سوم خود را شروع خواهد کرد. یعنی شخصاً یکی از شادیهای امسال من همین اتفاق بود که من نام روبن سالازا را در بین مخاطبان امسال دیدم. یک بخش دیگر تعاملی است که ما برقرار میکنیم بین فیلمسازها و مدارس فیلم در حوزه پژوهشی، یعنی بالاخره هر فیلمسازی تغذیۀ پژوهشی لازم دارد. علناً یک فیلمساز به نظر من یک فیلمساز مرده است وقتی از لحاظ پژوهشی خودش را قوی نکند و جلو نرود. در حوزه بیکلام میخواهیم این کار را انجام بدهیم که با دانشگاهها و مراکز پژوهشیِ سرتاسر جهان این ارتباط را برقرار کنیم. مقالات آنها را پیرامون فضای فیلمسازی بیکلام مدرن و آن اتفاقی که دارد در فیلمهای خودمان رخ میدهد، داشته باشیم.
تسنیم: چقدر پیش رفتید؟
موسوی: حلقه سه ماه است که شکل گرفته است.در حال حاضر در حال تحقیق و شناسایی مدارس معتبر آموزشی هستیم. علاوه بر اینها حلقه به برنامهریزی اجرایی بسیار دقیقی نیاز دارد و گروه با وسواس فراوان در حال انجام دادن این برنامهریزیهاست.
قاسمی: فکر میکنم مهمترین کاری که حلقه میکند لینک کردن فیلمسازان در کشورهای مختلف است، حلقه دارد این کار را در سطح جهانی انجام میدهد، یعنی فیلمسازی از فرانسه میفهمد عضو انجمنی است که دوستی از آرژانتین، مصر یا ایران دارد ،آنها روی یک حوزه تمرکز میکنند و کار سینمایی انجام میدهند. فکر میکنم هنرمند نیازی بنیادین به حمایت دارد. ما در حال ایجاد شبکهای از فیلمسازان مستقل در جهان هستیم، شبکهای از اعضا که روند فیلمسازی همکارانشان را تسریع می کنند.
تسنیم: گروه این شکلی وجود داشته است؟
قاسمی: نمی دانم، امیدوارم وجود داشته باشد و ما پیدایشان کنیم، احتمالا کلی تجربه از آن ها کسب خواهیم کرد.
موسوی: این مهمترین اتفاق برای فیلمسازان است. شما امسال یک فیلم بیکلام ساختهاید. یک فیلم دیگر هم میخواهید بسازید، شما در کامیونیتیای با 50 تهیهکننده که قبلاً تجربۀ تهیهکنندگی فیلمهای بیکلام را داشتهاند، مواجه هستید.
تسنیم: چند تا تهیهکننده هستند؟
موسوی: فعلاً 5 نفر تهیهکننده بیکلام عضو حلقه شدهاند.
تسنیم: بازگشت مالی این تهیهکنندهها از کجاست؟
موسوی: نمیدانم، تخصص خودشان است و خوب هم کارشان را بلد هستند. برای من مهم این است که آنها وجود دارند و باعث می شوند فیلمها ساخته شوند، همین کافی است.
امیرفضلی: از یک طرف پروسهای در حلقه وجود دارد که کارهای کارگردانان بیکلام را بایگانی می کند، این شیوه به تهیهکنندگان حلقه این اجازه را میدهد که کارهای قبلی کارگردان را ببینند. تهیهکننده راحتتر میتواند کارگردان را محک بزند. این که این کارگردان الآن چقدر موفق بوده است. اینها را ارزیابی بکند و بعد با او هماهنگ شود.
اصلاً دوست نداریم با قدرتِ کم کارمان را شروع کنیم
موسوی: یک فضای کاملاً تعاملی است. امیدواریم بتوانیم این فضای تعاملی را ایجاد کنیم. معمولاً یک چیزی ایدهاش خیلی خوب است و باید تمام تلاشمان را بکنیم که در اجرا نیز به همین خوبی باشد. اینکه خیلی از بچههای خودمان حتی به من میگویند چرا همه چیز محتاطانه پیش میرود، به خاطر این است اصلاً دوست نداریم با قدرت کم کارمان را شروع کنیم. این حلقه خیلی ایدۀ بکری است. حداقل در ایران و در فضای فیلمسازی بیکلام هم ایده بکری است و چون تجربه اول است، وارد این مسیر شدن خیلی سخت است. لحظهای که شما یک چیزی را اشتباه جلو ببرید، برداشت متفاوتی میشود. اتفاق متفاوتی از آن چیزی که در تصور شما بوده رخ میدهد و آن ایده، ایدهای میشود که مثلا 10 سال بعد دوباره یکی آن را شروع میکند. نمیخواهیم کسی بگوید که این همان ایدهای است که دفعه قبل خرابش کرده اند.
یک اتفاق خوب دیگر این است که حلقه در تعامل مدام با جشنواره خواهد ماند، یعنی ما فقط از جشنواره تغذیه نمیکنیم. فقط فیلمسازان جشنواره را نمیگیریم بیاوریم در حلقه. هر ساله فیلمسازانی که سالهای پیش در حلقه عضو شدند یک درخواستی برای آنها فرستاده میشود. امسال هم فرستاده شده است که بیایند فیلمهای امسال جشنواره را ببینند. جشنواره یک جایزه دارد به نام جایزه خلاقیت، که این جایزه را هیئت داوران رسمی جشنواره تعیین نمیکنند، این جایزه را اعضای آکادمی میدهند، اعضای آکادمی، فیلمسازانی هستند که سال پیش فضای جشنواره را دیدند، خودشان فیلم بیکلام ساختاند، امسال میدانند چه فضاهایی دارد تکرار میشود و چه فضاهایی در فیلمها نو است.
تسنیم: آیا کارگاه آموزشی طراحی کردید که صِرف نوشتن یک فیلمنامه فیلم بیکلام را آموزش بدهید یا خیر؟
جشنواره موظف به ایجاد فضای مناسب برای انتخاب بهترین آثار بیکلام در سطح جهان و پخش آن با مناسب ترین کیفیت است
قاسمی: من فکر میکنم برگزاری کارگاه فعلاً وظیفه جشنواره نیست. با توجه به بودجه و منابعِ مالی محدودی که دارد. امر آموزش یک امر جدیای است. فکر میکنم جشنواره موظف به ایجاد فضای مناسب برای انتخاب بهترین آثار بی کلام در سطح جهان و پخش آن با مناسب ترین کیفیت است. ما باید امکان دیده شدن این آثار را فراهم کنیم. فکر میکنم 70 درصد فیلمسازان جهانی ما سینما را در سالن سینما یاد گرفتهاند، یعنی رفتهاند فیلم دیدهاند و بعد از آن فیلمساز شدهاند. بهترین کار آموزشی که جشنواره میتواند انجام بدهد در حوزۀ کار با تصویر و سینمای بیکلام، همین قضیه است که یک منبعِ دیداری و تصویری با کیفیت بالا برای مخاطب فراهم کند. الان فیلمسازی که میخواهد فیلم بی کلام بسازد با صدها فیلم با استاندارهای بالا رو به رو خواهد شد. از همه ی اینها مهم تر تاثیری است که این مدل از فیلمسازی بر سینمای آینده ی جهان خواهد داشت.
موسوی: طوری که داوران بینالمللی سال گذشته ما شگفتزده بودند.
تسنیم: دقیقا چه اتفاقی افتاد که از ایران رفتید؟
قاسمی: من یک روز زنگ زدم به رها، رها در دبیرخانه دوره اول در دانشگاه هنر بود، کاملا ناراحت به نظر می رسید. بعد پوریا برای من تعریف کرد که معاونت فرهنگی دانشگاه برخورد بدی با او به عنوان دبیر دوره ی دوم داشته است.
تسنیم: دلیلشان چه بود؟
مسئول تشکلهای دانشگاه تهدید به از بین بردن جشنواره کرده بود. این از همان مدل قلدربازیهایی بود که معمولاً در آنجا متداول است
قاسمی: میگفتند باید جشنواره در اختیار کامل دانشگاه باشد، در واقع جشنواره را گروگان گرفته بودند. برای ما عجیب نبود، این اتفاق برای ترجمهها و تألیفات دانشجویی بسیار میافتد؛ چرا برای همچین جشنوارهای نیفتد؟! یادم است حتی مسئول تشکلهای دانشگاه تهدید به از بین بردن جشنواره کرده بود. این از همان مدل قلدربازیهایی بود که معمولاً در آنجا متداول است، بعد من نشستم فکر کردم که چه باید بکنیم. به این نتیجه رسیدم که بهتر است جشنواره را در فضایی سالمتر ادامه دهیم، از بچه ها پرسیدم که در این مسیر همراه من هستید؟ و آنها از این موضوع استقبال کردند، بعد شروع کردیم به جستجو و ایمیل زدن. حدودا دو ماهی طول کشید. من به 4، 5 دانشگاه نامه دادم. دانشگاه مریلند، دانشگاه نیویورک و دانشگاه میشیگان استقبال کردند.
تسنیم: پس شما 3 گزینه داشتید؟
موسوی: بله سه گزینه که کاملاً هیجانزده شده بودند. آن ها موضوع را کاملاً جدی گرفته بودند.
تسنیم: مراوده شما با دانشگاه میشیگان چگونه بود؟
امیرفضلی: ما شانس بزرگی که آوردیم این بود که یکی از دوستان دبیرستان علیرضا در همان دانشگاه در مقطع دکتری درس میخواند و الان دبیر اجرایی ما در آنجاست. او کارها را انجام میدهد و خیلی امکانات عالی ای به ما داده اند.
دانشگاه میشیگان یک سالن با ظرفیت 600 نفر و دو سالن دیگر با ظرفیت 300 نفر در اختیار جشنواره قرار داده است
موسوی: یک اتفاق رویایی برای ما افتاد. سه سالنی که DCP پخش میکنند، یک سالن با ظرفیت 600 نفر و دو سالن دیگر با ظرفیت 300 نفر، تقریبا یک پردیس سینمایی را به جشنواره دادند. دانشگاه میشیگان 150 سال قدمت دارد و 100 هزار دانشجو در حال تحصیل در این دانشگاه هستند.
تسنیم: دوره دوم را توضیح بدهید که چگونه فراخوان دادید؟ چقدر کار به دست شما رسید؟
امیرفضلی: دوره دوم فراخوان را در همان تابستان دادیم. بعد از اینکه من با علیرضا صحبت کردم؛ دیگر دو بخش نبودیم. پارسال یک بخش بینالملل داشتیم، یک بخش ملی. امسال فقط یک بخش بینالملل داریم. تقریباً دو برابر پارسال فیلم آمد. نزدیک 2900 فیلم، اوایل کمتر و اواخر بیشتر چون خود Film Freeway فراخوان را بیشتر تبلیغ میکند، فیلمهای بیشتری میآمد.
تسنیم: در واقع اینطوری بگوییم الآن فیلمسازانی که شاخص هستند در حوزه سینمای بی کلام جشنواره را شناخته اند.
امیرفضلی: بله، من اینطور فکر میکنم.
تسنیم: چه کانالی وجود داشته است که اینها بفهمند چنین جشنوارهای وجود دارد و فیلمشان را بیاورند؟
امیرفضلی: فکر کنم Film Freeway خودش بزرگترین کمک بوده است؛ چون این پرتال طبقهبندی دارد و جشنوارههای بیکلام هم تعدادشان زیاد نیست. کسانی که فیلمساز بیکلام هستند، جستجو میکنند و همین چند جشنواره انگشتشمار بیکلام است که میآید. میتوانند بیایند و ثبتنام کنند.
تسنیم: جشنواره را چگونه ثبت کردید؟
قاسمی: دوره اول ثبتش کردیم. پورتال را باز کردیم. یکسری مدارک و توضیح میخواهد که شما در این جشنواره چه میکنید، هدفتان چیست، در چه طبقهبندیهایی فیلم میگیرید و… در واقع آن اتفاقی که در دبیرخانه رخ میدهد و راجع به همه چیز سؤال میکنند و شما مستقیم پاسخ میدهید. آن سایت این کار را برای شما میکند.
تسنیم: در ایران موفق شدید ثبت کنید؟
قاسمی: انشاءالله در اردیبهشت میرویم برای پروسه ثبت.
تسنیم: مانع خاصی برای ثبت کردن وجود داشته است؟
قاسمی: پارسال موانعی بود که گذشتیم. من بعید میدانم.
تسنیم: آن زمان میخواستید در وزارت علوم ثبتش کنید؟
جشنواره اگر در وزارت علوم ثبت میشد باید حتماً باید دانشجویی میبود
قاسمی: ابتدا تصمیم داشتیم در وزارت علوم آن را ثبت کنیم. جشنواره اگر در وزارت علوم ثبت میشد باید حتماً باید دانشجویی میبود.برای برگزاری جشنواره بینالمللی در ایران باید به ارشاد برویم.
تسنیم: برخوردها راحتتر شده است؟
قاسمی: بله، گویا رویکرد این است که کالایی که از خارج میآید کالای دقیقتر و درستتری است. در جشنواره ی ما همه چیز مانند دوره ی نخست است و چیزی تغییر نکرده است و آدمها همان آدمها هستند. ما دبیرخانه ی ثابت هم نداریم؛ ولی برخوردها عوض شده است.
در ایران هیچ وقت یک اتفاق دانشجویی، یک اتفاقی که توسط یکسری دانشجو صورت میگیرد، جدی گرفته نمیشود
موسوی: جشنواره از لحظه صفرش خیلی جدی بود و تا لحظه آخرش هم همینطور جدی است و جدیتر دارد پیش میرود. اتفاقی که میافتد این است که در ایران هیچ وقت یک اتفاق دانشجویی، یک اتفاقی که توسط یکسری دانشجو صورت میگیرد، جدی گرفته نمیشود. در صورتی که جدیترین اتفاقات در همه جای دنیا دارد توسط همین قشر آدمها صورت میگیرد.
تسنیم: شما در واقع یک بنگاه کارآفرینی تشکیل دادید و ما جاهایی داریم به نام پارکهای فناوری که وظیفهاش کمک کردن به این بنگاههاست، یعنی کسانی که دارند یک فضایی ایجاد میکنند که یک عده بیایند و دست به فعالیت بزند و میتواند درآمدزایی هم داشته باشد.
موسوی: عین همین اتفاق هم دارد در مورد جشنواره میافتد؛ اما متأسفانه این فرهنگ در ایران نیست.
تسنیم: اصلاً کسی به شما در مورد این قضیه اینطور نگاه کرده است ؟ وزارت علوم به شما گفت در حوزه درسی خودتان دارید کارآفرینی میکنید؟
نگاهی که در وزارت علوم وجود دارد یک نگاه کمیتی است/ مدیر میگوید من که میخواهم ارتقا بگیرم باید تا سال بعد این تعداد جشنواره برگزار کنم
قاسمی: نگاهی که در وزارت علوم وجود دارد یک نگاه کمیتی است، یعنی مدیر میآید از مسئول دفترش سؤال میکند ما چند جشنواره داریم برگزار میکنیم؟ مسئول دفتر او میگوید مثلاً 36 جشنواره. مدیر میگوید من که میخواهم ارتقا بگیرم باید تا سال بعد این تعداد جشنواره برگزار کنم؛ بنابراین برای او کمیت مهم است. به جشنوارهها نگاه کمیتی میشود، اولاً فکر میکنم مدیران آنجا دغدغۀ این ماجرا را ندارند. احساس دوم این است که اصلاً به حوزه فعالیت آشنایی ندارند، یعنی اصلاً حوزه مطالعاتی آنها نیست.
نمیشود آدمی را مثال زد که در تعامل فرهنگی نباشد، در کنش فرهنگی نفس نکشد، در فضای اجتماعی زندگی نکند
موسوی: خیلی این فضا وجود دارد. من در دو دانشگاه فعالیت میکردم. من دانشگاه امیرکبیر درس میخوانم، در همه حوزهها یک تقسیمبندیای میشود، به حوزه فرهنگ که میرسد گویی خسته میشوند و این اتفاق متأسفانه در همه جای حوزههای مدیریتی در زمینه فرهنگ وجود دارد. به حوزه فرهنگ که میرسند میگویند تخصص که نمیخواهد. اتفاقاً متخصصترین آدمها باید در حوزۀ فرهنگ باشند، به خاطر اینکه حوزهای است که بقیه حوزهها از آن تغذیه میکنند. خواسته یا ناخواسته، میشود آدمی را مثال زد که هیچ ربطی به تکنولوژی ندارد، هیچ ربطی به پیشرفت علمی ندارد؛ ولی نمیشود آدمی را مثال زد که در تعامل فرهنگی نباشد، در کنش فرهنگی نفس نکشد، در فضای اجتماعی زندگی نکند. این حوزه جدیترین حوزۀ بشری است. در ایران پایینترین نگاه به همین حوزه است و بیشترین آسیب از همین حوزه میآید و جالب اینجاست که در این جشنواره ما سه نفر نیستیم. سه نفر دیگر در هیئتمدیره هستند و چندین نفر دیگر بچههایی هستند که شبانهروز کار میکنند. کلی فیلمساز حول این جشنواره است این جشنواره از دوره اول که یک حمایت آکادمیک داشت با کمترین میزانِ حمایتهای سختافزاری و مالی اجرا شد. به بهترین نحوی که میتوانست اجرا شود اجرا شد. این اتفاقی که در ایران میافتد یک رویا است و این واقعاً حوزه جدیای است و اتفاق جدیای رخ داده است؛اما در ایران کمترین حمایتی از آن نشد، تنها مرکزی که از این رخداد حمایت کرد مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بود.
تسنیم: مکان برگزاری دوره سوم شما هم قطعی شده است؟
قاسمی: احتمال زیاد پاریس باشد. ما پیشنهادهایی از آکادمی های مختلفی داریم که دوست دارند با جشنواره کار کنند، پاریس را امسال از طریق یکی از لینکها شروع کردیم؛ چون مهمترین چیزی که اگر نباشد، جشنواره هم نخواهد بود محل اکران است. ما سعی میکنیم از قبل اینگونه مسائل را حل کنیم، تا بعداً به مشکل برنخوریم. اما ما واقعا علاقه داریم در کنار اکرانهای پاریس حتماً در تهران هم اکران داشته باشیم.
در پاریس با چند دانشگاه و مدرسه معتبر فیلمسازی در حال رایزنی هستیم
امیرفضلی: در پاریس با چند دانشگاه و مدرسه معتبر فیلمسازی در حال رایزنی هستیم، فکر می کنم در اردیبهشت ماه مدرسه میزبان دوره ی سوم جشنواره مشخص شود.
تسنیم: جشنواره ای که مکان برگزاری خود را به صورت سالانه تغییر دهد وجود دارد؟
قاسمی: من در تئاتر دیدم؛ ولی در سینما جشنواره های چرخشی ندیده ام.
تسنیم: چشمانداز شما نسبت به این قضیه چیست؟ سینمای بی کلام و جشنواره به کجا میرسد؟
قاسمی: سؤال اصلیم همین است و نمیخواهم مانیفست بیجا بدهم، قرار نیست ما سینما را تغییر بدهیم، البته امیدوارم اینطور باشد ولی عملگرایانه به این قضیه نگاه میکنم، ما پروسه تأسیس را طی کردیم و یک پروسه تثبیت را باید طی کنیم. فکر میکنم به یک دوره 3، 4 ساله تثبیت احتیاج داریم که جشنواره در ایران و جهان بتواند خودش را تثبیت کند و بعد در یک دوره گسترش بتواند به شکوفایی برسد، امیدوارم ما به آنجا برسیم.
امیرفضلی: شعار جشنواره ما این است «جایی که سینما یک زبان بینالمللی به وجود میآورد». دیدیم اگر بخواهیم فقط در ایران بمانیم اصلاً نمیتوانیم این شعار را استفاده بکنیم و گفتن آن هم بیربط است. بزرگترین چشمانداز یا هدف آرمانی که دارم این است که ما هر سال که به کشورهای مختلف برویم، و باعث آشنایی هرچه بیشتر فیلمسازان با جشنوارهمان بشویم. یکسری فیلمسازان هستند که امسال نمیتوانند میشیگان بیایند، ما در دورههای آینده میتوانیم برویم کشور آن فیلمساز و آن فیلسماز میتواند در آن دوره جشنواره شرکت کند. به این شکل کسانی که در کشورهای مختلف هستند و نمیتوانند بیایند در جشنواره ما این فرصت را پیدا میکنند که شرکت کنند.
موسوی: زمانی که جشنواره تبدیل شد به این چیزی که الآن است گروه اجرایی جشنواره تبدیل شده بود به یک هیئتمدیره 6 نفره که علیرضا قاسمی، رها امیرفضلی، امین صامتی، امیرتقدیری و الناز رشیدی و من اعضای هیئت مدیره ی آن را تشکیل می دهند. یک تیم 20 نفره ی اجرایی هم درگیر پیشبرد اهداف جشنواره است. این اتفاق را من خیلی دوست دارم گسترش بدهیم، من دوست دارم این فضا در دو حوزه پیرامون این جشنواره بیفتد. یکی در حوزه فیلمسازی، ما هر سال داریم میرویم به یک کشور و امیدواریم که هر سال در آن کشور فضای فیلمسازی بیکلام جدی تر گرفته شود و این یک آرمان است برای من و دوم اینکه دوست دارم این پروسه فرهنگی ای که شروع کردیم و در این جشنواره همواره در حال رشد باشد. در حوزه اجرایی آن، خیلی گروه اجرایی گستردهتر و آدمهای اجراییتر بیشتری همراه شوند و همینطوری رشد کنند و این جنس کارها زیادتر شود، یعنی تبدیل شویم به یک اتفاق مثبت. امیدوارم در این حوزه از لحاظ فرهنگی خیلی قوییتر شویم. در حوزه فیلمسازی و کارگردانیش دوست دارم هر سال که میرویم این را مشهودتر ببینیم که آکادمی جشنواره آمده، فضای فیلمسازی بیکلام در آن کشور جدیتر دنبال شود و اینقدر این اتفاق مهم باشد که فیلمسازان بگویند برویم فیلم بسازیم و بیاییم فیلمهای دیگران را ببینیم و برویم عضو آکادمی بیکلام شویم تا اتفاق بهتری در حوزه سینما برای ما رخ بدهد. ما باید بتوانیم بسترسازی این کار را انجام بدهیم.
تسنیم: تاکنون با مرکز گسترش و انجمن سینماگران جوان تعاملی داشتید در جشنواره فیلم کوتاه برای شما جایی باز کنند؟
آقای فرخنده کیش، علاقهای به این موضوع نداشتند و به نتیجهای نرسیدیم
قاسمی: در دوره اول ما با مرکز گسترش تعامل داشتیم. رویکرد آقایان طباطبایی نژاد و رزاق کریمی بسیار مثبت بود و به ما کمک مالی کردند. به انجمن سینماگران جوان هم رفتیم که صحبت کنیم. آقای فرخنده کیش، علاقهای به این موضوع نداشتند و به نتیجهای نرسیدیم. امسال هم هنوز صحبتی نشده است؛ ولی اگر از این حجم فشرده کاری عبور کنیم برنامه ویژهای در این باره داریم.
موسوی: امیدواریم مدارس فیلم ایران هم در این حوزه خیلی ارتباطات را جدی بگیرند.
تسنیم: با آنها لینک هستید؟
قاسمی: یک صحبتهایی با خانه سینما شده است. فعلاً مشتاق هستند و نظرشان مثبت است و برنامه ی ما این است که بهطور رسمی در ایران ثبت شویم و پروسه جدی جشنواره را در ایران هم شروع کنیم.
======================================
مصاحبه از احسان زیورعالم
انتهای پیام/