به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجتالاسلام محسن عباسی ولدی، کارشناس برنامه پرسمان تربیتی خانواده رادیو معارف، در رابطه با موضوع «مسائل تربیتی آپارتمان نشینی» گفت: اهمیت این موضوع به جهت رشد آپارتمان نشینی در کشور است، چرا که سال 1390 حدود 30 درصد در کشور آپارتمان نشین بودند و در آمار سال 1395 با افزایشی 8 درصدی که داشته است، حدود نیمی از جامعه را در برگرفته است و در این بین خانههایی که مساحتی بین 50 الی 100 متر دارند 66 درصد از آنها را تشکیل میدهند.
وی با اشاره به اینکه زندگی آپارتمان نشینی در رابطه زن و شوهر تأثیرگذار است گفت: اولین نکتهی منفی که زندگی آپارتمان نشینی وجود دارد این است که با توجه به نوع خاص معماریی که دارد، شادابی را به خانواده نمیتواند تزریق کند.
عباسی ولدی با اشاره به اینکه در عین اینکه انرژی مثبت تزریق نمیکند حالتی خنثی نیز ندارد؛ یعنی انرژی مثبتی را نیز که وجود دارد، از بین میبرد و وقتی در زندگی شادابی وجود نداشته باشد، به صورت طبیعی زمینه برای فراهم میشود.
وی با اشاره به اینکه اکثر خانههای آپارتمانی داری مساحت کمی هستند گفت: این در حالی است در روایتی امام باقر علیهالسلام میفرماید: از تیره روزیها تنگی مساحت خانه است.
عباسی ولدی با اشاره به اینکه فضای تنگی که در خانه وجود دارد آن را تبدیل به یک زندان برای او میکند گفت: شخص در خانه احساس میکند محبوس است و چنین محیطی را دوست ندارد و همیشه از آن فراری است. یکی از دلایلی نسل امروز علاقهی فراوان به سفرهای درون شهری و برون شهری دارد همین نکته است.
وی با اشاره اینکه هر کدام از اشخاص خانواده در طول روز یا هفته احساس نیاز به خلوت دارند گفت: در مواردی این خلوت ضرورت پیدا میکند مثلا زن یا شوهر به علت خستگی برای استراحت به یک مکانی بدون سرو صدا برای استذاحت داشته باشد اما در چنین آپارتمانهایی چنین امکانی وجود ندارد چرا که اگر اتاق جدا هم در این آپارتمانها وجود داشته باشد، برای استراحت پاسخگوی نیاز شخص نیست.
عباسی ولدی نکتهی منفی دیگری را که در معماری آپارتمان نشینی باعث افسردگی میشود بحث نورگیری آن دانست و گفت: این مسئله برای خانمها که صبح تا بعد از ظهر در منزل تشریف دارند شدیدتر میشود. معماری خانواده باید به گونهای باشد که بین شب و روز تفاوت باشد.
انتهای پیام/