به گزارش خبرگزاری تسنیم از بروجرد، 11 اردیبهشتماه روز جهانی کار و کارگر تنها روزی است که در طول سال نامی از کارگران برای تجلیل برده میشود تجلیلی که لبخند تلخ کارگران را در بیتوجهی مسئولان به امور معیشتی آنها به دنبال دارد.
رنجنامه جامعه 44 هزارنفری کارگران بروجرد
این روزها حرف زدن از کارگران کار چندان سختی نیست کافی است پای درد و دل هرکدامشان بنشینی و بدانی با چه سختی چرخ زندگی خود را میچرخانند.
از حقوقهای معوقه پنجماهه تا دوساله(!!!) تا بیمهری و بیتوجهی مسئولان و تبدیل آنها به ابزار شعاری در انتخابات و تصاحب کرسیهای ریاست، از امنیتی که در شغل خود ندارند تا دستفروشی کنار خیابانها.
سال 95 برای جامعه کارگری بروجرد سالی سخت وتوام با خاطرات تلخی بود که بازگویی هریک از آنها برگی بر رنجنامه کارگران اضافه میکند.
از اخراج کارگران از صنایع مختلف گرفته تا حقوقهای ناچیز معوق آنها در هیاهوی افشای حقوقهای نجومی برخی مسئولان.
سفره خالی کارگران سامان کاشی و کاشی جم حالا جامعه کارگری افزون بر 44 هزارنفری کارگران بروجرد در انتظار گوشه چشمی از مسئولان بدون تبدیل آنها به ابزار تبلیغاتی برای رفع مشکلاتشان هستند.
یادمان نمیرود سفره خالی کارگران سامان کاشی که در مقابل فرمانداری بروجرد روزها پهن و بینتیجه جمع شد. اشکهای مظلومیت همسران بریده از معیشت کارگران شهرداری و کفشهای کهنه فرزندان کارگران ساختمانی بروجرد در اول مهرماه هرسال را فراموش نمیکنیم.
این روزها ثمره دسترنج کارگران بزرگترین و مهمترین صنعت کاشی سازی کشور یعنی سامان کاشی و کاشی جم دیگر در پیشخوان صنوف فروشنده کاشی حتی در بروجرد به چشم نمیخورد و همه به دنبال خرید کاشیهای ایتالیایی هستند و بازار در نبود تولید کارخانجات کاشی بروجرد مملو از کاشیهای وارداتی شده و افتخار شهروندان خرید اجناس خارجی بدون توجه به معیشت کارگران و
تولیدکنندگان شده است.
کاشیهای ایتالیایی بهجای کاشیهای بروجرد
اصلاً شاید ماجرای پر غصه کارگران صنعت کاشی و نساجی بروجرد نیز از همین تغافل ما شهروندان برای خرید اجناس داخلی شروع شد. وقتی از استکان چایخوری تا گوشیهای تلفن همراه و تزئینات لوکس منازلمان همه تولیدات کارخانجات خارج از کشور است دیگر اخراج روزافزون کارگران صنایع شهرستان بروجرد که روزگاری گوی سبقت تولید داخلی در استان لرستان را ربوده بودند،
جای تعجب ندارد.
پس تقصیر یکطرف بیکاری کارگران صنایع مختلف کشورمان امروز متوجه مصرفکنندگان داخلی است که تمام افتخار آنها غذا خوردن در سرویس فرانسوی، نشستن بر مبلمان ایتالیایی، پوشیدن کفشهای چینی و بر تن کردن البسه ترکیهای است حالا گناه تولیدکننده داخلی و کارگران مشغول در واحدهای تولیدی چیست که باید ثمره دسترنج آنها حتی در داخل کشورشان
مشتری نداشته باشد؟!
رضا از کارگران کاشی جم بروجرد است که به گفته خودش حدود 12 ماهی حقوق معوقه دارد و در طول یک سال تعطیلی این کارخانه با اندک بیمه بیکاری و دستفروشی شکم زن و بچههای خود را سیر کرده و مسئولان هم هر بار با مشاهده آنها وعده سر خرمن "چشم رسیدگی میکنیم" را میدهند.
وی که با 16 سال سابقه کار در این کارخانه تنها چهار سال به بازنشستگیاش مانده بود این روزها برای فرار از بیکاری و بیپولی به قول خودش کنار خیابانها دستفروشی میکند و با این سابقه پرداخت بیمه و سن بالا نیز کسی حاضر نیست او را در جای دیگری استخدام کند.
حسین از کارگران سامان کاشی بروجرد است که دو سالی است بوق بحرانش گوش صنعت را کَر کرده و اما کسی گوشش بدهکار مشکلات این کارخانه نیست.
وی دختر مریضی دارد که خرج دوا دکترش هرماه او را به ستوه آورده، مستأجر است و با اندک پولی که از یارانه دارند روزگار به سر میکنند بااینکه تکلیفش مشخص نیست هرروز برای ادامه کارش به کارخانه میرود و به قول خودش نه اخراجش میکنند که بیمه بیکاری بگیرد و نه سرکار است که حقوق دریافت کند و یک سال و نیمی است رنگ حقوق را ندیده و حالا با این سابقه بیمهاش
نمیداند کجا باید شکایت کند.
رونق اقتصادی و رضایت مردم کجاست؟
اینها تنها نمونهای کوچک از بار مشکلات دهها هزارنفری جامعه کارگری بروجرد در سایه تغافل مسئولانی بود که برای حفظ میز ریاست خود خبر از افزایش رونق اقتصادی و رضایت مردم میدهند فارغ از اینکه جیب کارگران سالهاست روی رونق را به خود ندیده و معطل حقوقی است که برای آن رنجدیده و کارکردهاند.
عبدالعلی گیوه کی رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی بروجرد حالا بهعنوان مسئولی که بیشترین سروکار را با کارگران دارد پای سؤال و جواب ما مینشیند تا رنجنامه کارگران بیکار شده بروجرد را بازگو کند.
رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی بروجرد به تسنیم میگوید: مجموع جامعه کارگری و کارفرمایی شهرستان بروجرد حدود 44 هزار نفر هستند که تقریباً نیمی از این تعداد توسط صنوف مختلف بیمه اجباری شدهاند اما از تعداد دقیق این کارگران اطلاعی در دست نیست.
وی حالا مشکلات صنایع بروجرد را تشریح میکند تا به اینجا برسد که چرا کارگران بروجردی این اندازه بیکار شدهاند.
مشکلات صنایع بروجرد از کجا آب میخورد؟!
گیوه کی میافزاید: قوانین دستوپا گیر همچون قوانین مالیات بر ارزشافزوده و قوانین مالیاتی عدم کنترل ورود کالاهای قاچاق به کشور، عدم همکاری بانکهای عامل در تخصیص سرمایه در گردش، عدم جذب سرمایهگذار و ارتقا حفظ امنیت سرمایهگذاری ازجمله مشکلات صنایع شهرستان بروجرد طی سالهای اخیر بوده که در کنار هم تولید را با مشکل مواجه کرده و سبب تعدیل نیرو در این واحدهای کارگری شده است.
وی حمایتهای دولتی از کارگران را یادآور شده و بیان میکند: بیمه تأمین اجتماعی و پرداخت بیمه بیکاری به 1200 کارگر خارجشده از سیستم کاری شهرستان بروجرد ازجمله این حمایتها درزمینهٔ تأمین معاش جامعه کارگری است.
رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی بروجرد با اشاره به بحران صنایع بروجرد در سال گذشته عنوان میکند: صنایعی همچون سامان کاشی، نساجی، کاشی جم، پارت لبن و زاگرس خودرو هریک در مقاطعی از سالهای گذشته به دلیل وقوع بحران مالی مجبور به تعدیل همه و یا بخشی از نیروهای خود شدند.
وی تصریح میکند: روند تولید پروسهای کوتاهمدت نیست و اگر مشکلی در این سیستم ایجاد شود بهمرورزمان با توجه به کاهش و حذف سرمایه در گردش، انباشت محصول در انبارها و افت بازار فروش درنهایت سبب ایجاد مشکل برای کارگران میشود.
گیوه کی بابیان اینکه بیمه بیکاری درصدی نزدیک به حقوق کارگران است که معمولاً کفاف زندگی آنها را نمیدهد، میگوید: کارگاهها و صنایع بروجرد ملزم شدهاند که اگر قرار است نیرویی جذب کنند از کسانی باشند که از حمایت بهرهمند نیستند بنابراین تعداد زیادی از افرادی که امسال در نساجی جذب شدند افرادی بودند که بیمه بیکاری آنها تمامشده بود و فاقد هرگونه
حمایت بودند و این تعهد از کارفرمایان اتخاذشده است.
وی اظهار میکند: امروز با چیزی که هست مواجهیم نه چیزی که باید باشد و هر نامزد انتخابات که روی قضایای کار و اشتغال تمرکز میکند امیدواریم در انتهای چهار سال آینده شرمنده مردم نشود چراکه بحث اشتغال فرآیندی پیچیده است و در مسئله تولید از افراد خانواده تا بزرگترین فرد جامعه نقش دارند.
رفع مشکل اشتغال با عزم ملی
رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی بروجرد خاطرنشان میکند: وقتی برای پوشاک فرزندان خود ترجیح میدهیم از اجناس خارجی استفاده کنیم، وقتی بهعنوان یک ایرانی عرقی به تولید داخلی نداریم و نسبت به آن بیتفاوت هستیم چه توقعی داریم که چرا دولت با تمامی مشغلهها در حل معضل اشتغال دستخالی است و اگر صد دولت دیگر هم بیاید و عزم ملی نباشد مشکل اشتغال
حل نمیشود.
وی قوانین سختگیرانه بانکها را دیگر مشکلات واحدهای کارگری دانسته و میافزاید: ناتوانی صنعت در پرداخت جرائم سنگین دیرکرد و تأخیر تسهیلات بانکی سبب رکود و تعطیلی کارگاهها و صنایع کوچک و بزرگشده و از سویی تولیدات داخلی جوابگوی نیاز بازار مصرف داخل نیست بنابراین جنس از خارج وارد میشود و تولیدکننده و کارگر داخل بیکار میشوند.
گزارش از الهام شاهدپور
انتهای پیام/