به گزارش سلامت خبرگزاری تسنیم، ایرج حریرچی با بیان اینکه تعریف یک سال زندگی با کیفیت مناسب در کشورهای مختلف متفاوت است، اظهار داشت: مثلا یک داروی شیمی درمانی برای سرطان سینه زنان، برای سال زندگی مناسب در کشور آمریکا با هفت دهم درآمد سرانه به دست میآید. در حالیکه در کشوری با درآمد اقتصادی متوسط، با 38 برابر درآمد سرانه یا در کشورهای فقیر با 70 درصد درآمد سرانه این دارو یافت میشود. بنابراین بسته پایه سلامت برای این سه کشور متفاوت است.
حریرچی گفت: اکثر کشورهای دنیا سطحی در ارزیابی تکنولوژیهای جدید در نظام سلامت درنظر دارند که نیم تا سه برابر درآمد سرانه را برای یک سال زندگی با کیفیت هزینه میکنند. معمولاً اکثر کشورها عدد یک را در نظر میگیرند. یعنی یک برابر درآمد سرانه برای یک سال عمر.
سخنگوی وزارت بهداشت با بیان اینکه باید براساس نوع بیماریها و امکانات نحوه هزینهها را برنامه ریزی کرد، گفت: قبلاً طبق قانون برنامه بیمه همگانی، بسته پایه سلامت توسط شورای عالی بیمه تعیین میشد، اما در حال حاضر طبق سیاستهای کلی سلامت ابلاغی از سوی رهبر معظم انقلاب، بسته پایه سلامت باید توسط وزارت بهداشت تعیین شود و در مورد این موضوع در سطح جهانی نیز تمام کشورها متعهد شدند، تا به بسته پایه سلامت را تعریف کنند و طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، ایران از سایر کشورها تعیین بسته پایه سلامت را زودتر آغاز کرد.
قائم مقام کل وزارت بهداشت با بیان اینکه پوشش همگانی سلامت به معنای این است که تمام مردم بدون تبعیض خدمات سلامتی باکیفیت دریافت کنند، در مورد خدماتی که باید تحت پوشش قرار گیرد، گفت: تمام کشورها در محیطی کار میکنند که محدودیت منابع وجود دارد، بنابراین باید خدمات اولویت بندی شوند و اولویت بندیها گاهی شفاف و گاهی پنهان است.
حریرچی گفت: چنانچه معیارهای واضح و آشکار وجود نداشته باشد، اولویتهای پنهان و غیرآشکار حاکم میشوند و این در حالی است که افکار عمومی تصور میکنند، تمام اقدامات و خدمات درمانی باید تحت پوشش قرار گیرد و با توجه به محدودیت منابع همه اقدامات درمانی جزو خدمات پایه سلامت نیستند، بنابراین باید برای تعیین این خدمات هوشمندانه عمل کرد.
وی تصریح کرد: در سال 90 و 91 بیش از 200 داروی کمیاب و گران قیمت به لیست بیمه افزوده شد و در همان مقطع در مراکز بهداشتی درمانی، برای تامین قطره آهن ویتامین آد و واکسن مشکل داشتیم، زیرا بودجه نبود.
سخنگوی وزارت بهداشت خاطرنشان کرد: تخصیص منابع یا اولویت گذاری، معمولا با عدم توافقات کارشناسان این حوزه همراه است و افراد مختلف و گروه ها، ارزش های متفاوت با دلایل خود را دارند و نهایتا باید حداکثر خدمات برای حداکثر افراد تامین شود و در این بین عدالت و حفاظت مالی نیز در نظر گرفته شود.
انتهای پیام/