به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، دفاع پرس نوشت: بوی باروت از هر نقطه از غرب آسیا به مشمام می رسید. سیاه پوشانی که خود را داعش می نامیدند به عنوان بازوی تروریست غرب خصوصا آمریکا در منطقه بروز و ظهور پیدا کردند.
گروهی که در مدت زمانی کوتاه به بزرگترین مجموعه جنایت کار در دنیا تبدیل شد تا هر روز خبر و فیلمی جدید از جنایات آنان تکانه های سنگینی را نه تنها به منطقه غرب اسیا بلکه به کل جهان وارد کند.
داعش یا به عبارت بهتر عناصر خون آشام انسان نما که جیبشان از پول های صهیونیستی و برخی از کشورهای خود فروخته عرب پر شد؛ عراق و سوریه را در شعله جنگ طلبی خود سوزاندند. حجم سنگین حملات و موج ترسی که این گروه در منطقه ایجاد کرد کار را به جایی رساند تا آنان در خواب نا پخته خود سودای ایران را بپرورانند. سودای محالی که اتاق فکر غرب از پیش برای آنان تعریف کرده بود تا مرکز اصلی مقاومت در منطقه زمین گیر شود.
اما اصطلاحی جدید در ادبیات مقاومت به نام مدافعان حرم خواب آنان را بر آشفت. مدافعانی که سن و سالشان آنچنان زیاد نبود که جنگ هشت ساله تحمیلی را درک کرده باشند اما ضرورت را به خوبی لمس کردند که اگر نباشند و پا به کارزار نبرد نگذارند آتش به دامان ایران خواهد افتاد.
فرسنگ ها دورتر رفتند تا خونشان در غربت، آرامش ساز این ثانیه های تک تک ایرانیان باشد. آرامشی که اسلام نوید بخش آن است.
مدافعان حرم خوب فهمیدند که میدان میدان مذاکره نیست بلکه باید چشم در چشم و رخ در رخ با جامه سیاه پوشان رو در رو شد تا صحنه های درد آور رخ داده در سوریه و عراق پایان یابد تا ریشه های آن در کشورمان به تصویر کشیده نشود.
مدافعان حرم در حالی که در تعارف «فدایت شوم» گرفتار نشدند؛ در عمل جان خود را فدا کردند تا سایه جنگ و تهدید از مرزهای کشور رخت بندد اما صد حیف و صد افسوس که برخی این روزها در سمینارها و میتینگ های خود بی محابا بر مدافعان حریم عشق و ولایت می تازند بی آنکه بدانند اگر مدافعان حرم نبودند امروز حتی مجالی برای صحبت کردن و کف و صوت زدن طرفدارانشان نبود.
مدافعان حرم برای من رفتند؛ مدافعان حرم برای تو رفتند؛ مدافعان حرم برای تک تک ما و برای ماندگاری اسلام رفتند اما صد افسوس که حتی حفاظت ازحریم عشق در نگاه تنگ برخی از افراد جایگاهی ندارد و تنها به دنبال رسیدن به خواسته های گروهی خود هستند.
همدانی ها، بلباسی ها، کمالی ها، مالامیری ها، بیاضی زاده ها، مختاربندها، تیموری ها و ... همه رفتند تا پرچم اسلام بر زمین نماند.
نباید فراموش کنیم که هیچ کس در هیچ جایگاهی با دیدگاهی تنگ نظرانه اجازه ورود به حریم شهدا و مدافعان حرم را ندارد و این حریم مرزی است که پای نامحرم نمی بایست به آن باز شود.
ما مدیون خون شهدا هستیم و آرامشمان را امروز وامدار قطره های خونی شدیم که در غربت ریخته شد.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها