به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم،اقتصادپرس نوشت: فرودگاههای کشور در چند سال آینده به 17هزار میلیارد تومان سرمایهگذاری نیاز دارند در غیر این صورت با بحران مواجه می شوند. شاید به همین جهت است که خرید هواپیما، در برنامه های اصلی دولت برای توسعه صنعت هوانوردی قرار گرفته و وزارت راه و شهرسازی در نظر دارد برای توسعه و تجهیز 50 فرودگاه غیراقتصادی کشور سرمایهگذاران خارجی و بخش خصوصی داخلی را ترغیب به فعالیت در این حوزه بنماید.
چرا که وزارت راه و شهر سازی به دلیل کمبود بودجه های دولتی و نیز هزینههای گزاف توسعه فرودگاهی نیاز ویژه ای به سرمایه های خارجی دارد. اما این سوال مطرح است که با توجه به اهمیت ویژه فرودگاهها به لحاظ امنیتی آیا توسعه فرودگاهها با حضور و سرمایهگذاری خارجی توجیه دارد؟
کارشناسان صنعت هوایی معتقدند اغلب فرودگاهها در دنیا با سرمایه گذاری شرکت های بین المللی ساخته می شوند و حساسیت زیادی در مورد فرودگاهها وجود ندارد به غیر از فرودگاههای نظامی که نفشه و جزییات آن نباید فاش شود.
مطابق با اهداف سند چشمانداز توسعه، ظرفیت فرودگاه امام خمینی(ره) باید به 95میلیون مسافر در سال برسد تا این فرودگاه از نظر حملونقل مسافری در جایگاه دوم منطقه قرار بگیرد. به همین منظور ساخت و توسعه فرودگاه امام خمینی در اولویت اصلی دولت فرار گرفته اما توسعه سایر فرودگاههای کشور نیز با سرمایه گذاری بخش خصوصی در دستور کار قرار دارذ، به این امید که ایران محل تردد پروازهای بین المللی بشود و آسمان ایران به عنوان یکی از امن ترین آسمانها مورد توجه کشورهای اروپایی قرار بگیرد.
در همین راستا قرار داد توسعه پایانه مسافری فرودگاه کیش، با یک شرکت چینی به امضا رسیده و طراحی و ساخت پایانههای جدید مسافری فرودگاههای شهید هاشمینژاد مشهد و شهید بهشتی اصفهان به شیوه BOT با یک شرکت فرانسوی نهایی شده است. در حال حاضر قراردادهای سرمایهگذاری خارجی در فرودگاهها به طور معمول BOT یا BLT هستند.
روش (BOT (Build Operate Transfer به معنای احداث، بهرهبرداری و انتقال است و به این معناست که سرمایهگذار خارجی پروژه را میسازد؛ اجرا و مدیریت میکند و در ادامه، در مدت زمان مشخصی به کشور اصلی منتقل میکند تا اینکه قرارداد به پایان برسد.
روش (BLT (Build، Leising، Transfer که به معنای احداث، اجاره و انتقال است. سرمایهگذار خارجی پروژه را ساخته و بعد آن را اجاره میدهد و به این وسیله سرمایه بازمیگردد و بعد به کشور اصلی منتقل میشود. این قراردادها بهطور معمول بلندمدت هستند و طرف خارجی براساس نرخ بازگشت سرمایه تصمیم میگیرد که قبل از ترانسفر، چند سال باید از آن استفاده کند.
برای سرمایهگذاری خارجی، باید اولویت بندی کرده و اولویت ایجاد پایانه مسافری و باری باشد و در برخی فرودگاهها، تامین زیرساختها در اولویت قرار بگیرد؛ به هر حال مسوولان فرودگاههای کشور باید مطابق با نیاز کشور نوع قرار داد کشور را تعیین کنند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها