به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، با پایان گرفتن مناظره سوم عملاً عرصه برای تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری به برنامه کم بینندهتر صدا و سیما و همچنین فضای مجازی محدود شده است. با توجه به اینکه بیش از نیمی از جمعیت رأیدهنده به صورت مستقیم به تماشای مناظره مینشینند، سایر برنامههای تبلیغی کاندیداها از رسانه ملی را نمیتوان با بینندگان مناظره مستقیم کاندیداها مقایسه کرد.
از سوی دیگر تبلیغات در فضای مجازی فاقد تأثیرگذاری و همهگیری در این فرصت کوتاه است. از همین رو تنها نکتهای که در حوزه تبلیغات کاندیداها به چشم میخورد، تبلیغات سینه به سینه است. تجارب مشابه نشان داده که در هفته آخر منتهی به انتخابات آنچه به کار میآید، تبلیغات چهره به چهره است.
تبلیغات چهره به چهره
تبلیغات چهره به چهره در دستهای از تبلیغات جای میگیرد که به دنبال استفاده از امکانات گسترده یا تجهیزات سنگین برای ارائه ایدههای خود نیست.
در حقیقت آنچه در این تبلیغات بیش از همه خود را نشان میدهد بحث خلاقیت و توانایی اقناع از سوی طرفداران کاندیداها است. البته در این میان تبلیغات محیطی جای خود را دارد، اما به دلیل اهمیت یافتن فضای مجازی دیگر تبلیغات کاغذی در انتخاباتها جایگاه چندانی را به خود اختصاص نمیدهد.
با این حال در روزهای منتهی به انتخابات بحث تبلیغات کاغذی به صورت جدیتری دنبال میشود. کما اینکه هم اکنون بر در و دیوارهای شهر میتوان نشانه استفاده جدی تر از تبلیغات محیطی را دید.
اما در این میان تبلیغات سینه به سینه روشی است که در روزهای پایانی انتخابات اهمیت دو چندانی پیدا میکند.
از سال 60 تا 88
بین 11دوره انتخابات ریاست جمهوری که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی برگزار شده است، تبلیغات چهره به چهره طرفداران فراوانی داشته است. در اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری زمانی که گروههای مختلف سیاسی در ایران فعالیت بسیاری داشتند، تبلیغات چهره به چهره حجم اصلی تبلیغات را به خود اختصاص میداد. برگزاری هفتگی نماز جمعه در محل دانشگاه فرصت بی نظیری را در اختیار گروههای سیاسی برای ارتباط با قشر مذهبی جامعه قرار میداد.
البته در این بین برخی درگیریهای فیزیکی نیز بین طرفداران کاندیداها به وجود میآمد که البته گروههای معارض همچون منافقین به عنوان محرک اصلی این درگیریها شناخته میشدند.
موج بعدی تبلیغات خیابانی در دهه 70 بود که بار دیگر خود را نشان داد. در خرداد ماه سال 76 تبلیغات چهره به چهره توانست به خوبی بهنفع دولت اصلاحات وارد عمل شود و آرای عمومی و خاکستری را به نفع رئیس دولت اصلاحات برگرداند.
در جریان این آشوبها برخی نیروهای میدانی اصلاح طلبان به دنبال این بودند که به میان آوردن نیروهای خود و ایجاد آشوب نظام را به ارائه برخی امتیازات وادار کنند که اتفاقاً با حضور گسترده نیروهای انقلابی این پروژه با شکست مواجه شد.
اندرز رهبر معظم انقلاب در مورد حرکتهای خیابانی
شاید جدیترین میدان در جریان نبردهای انتخاباتی برای تبلیغات میدانی سال 88 بود. در آن زمان مناظره کاندیداها سبب شد نمایندگان دو کاندیدا با حضور گسترده در خیابانها به تبلیغ نامزد مورد نظر خود بپردازند. این مسئله در ابتدا با برخی نگرانیها روبه رو شد، اما در نهایت رهبر معظم انقلاب اسلامی در جریان سخنان خود در حرم مطهر امام راحل در همان سال به ارائه نظر پرداختند.
ایشان فرمودند: من شنیدم و اطلاع پیدا کردم که در خیابانها بعضی از جوانان طرفداران نامزدها میروند - حالا من درباره این رفتن تو خیابانها حرفی نمیزنم - اما مؤکداً میگویم: مبادا این خیابانگردیها به مقابله، به مجادله، به درگیری بینجامد؛ مواظب باشید. اگر کسی دیدید که اصرار بر اغتشاش و درگیری دارد، بدانید او یا خائن است، یا بسیار غافل است.
با این حال این اندرز مقام معظم رهبری به خوبی شنیده نشد و با برخی طراحیهای داخلی و خارجی حضور گسترده مردم در انتخابات به یک فتنه هشت ماهه تبدیل شد که صد البته باز هم با حضور مردم این فتنه خاموش شد.
اتفاقات سال 88 عیبها و ایرادات تبلیغات خیابانی را به خوبی نشان داد و از طرف دیگر میزان موثر بودن آن را در ایجاد کشش به سمت یک نامزد خاص بار دیگر به همگان یادآوری کرد.
نیروهای انقلابی موفقتر بودهاند
در شرایط فعلی و در انتخاباتهای ریاست جمهوری سال جاری نیز آنچه میتواند روند کشش آرا را به سمت یک نامزد خاص تغییر دهد، تبلیغات خیابانی و سینه به سینه است.
این تبلیغات به خوبی میتواند در روزهای آخر نظر کسانی را که هنوز انتخاب نهایی خود را نکردهاند، تحت تأثیر قرار دهد. بر اساس آخرین نظرسنجیهای صورت گرفته نزدیک به 30 درصد مردم هنوز نامزد نهایی خود را انتخاب نکردهاند و رأی این عده با توجه به نزدیک بودن رقابتها بسیار موثر است.
اتفاقاً تاریخ نشان داده است که نیروهای انقلابی در ایجاد شور انتخاباتی سالم بسیار مؤثرتر از هر گروه و دسته دیگری عمل میکنند و حماسههای بی نظیر در سالهای گذشته به خوبی شاهدی بر این مدعاست.
حال نیز به نظر میرسد، اگر بنا بر این است که جناح انقلابی به صورت موثر وارد عرصه انتخابات شود، باید به سراغ تبلیغات خیابانی و سینه به سینه برود. البته در این بین حرکتهای محدودی نیز آغاز شده است اما برای تأثیرگذاری بیشتر نیاز به حرکات گسترده تری است.
تحولات روزهای آینده به خوبی نشان خواهد داد که کدام طرف از این فرصت بهرهبرداری خواهد کرد.
منبع: جوان
انتهای پیام/