به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از بلومبرگ، تنها کافی است نگاهی به اتحاد این دو کشور در ماه جاری میلادی بیندازید و اینکه چگونه مسکو و ریاض به بازارها اعلام کردند که خواهان تداوم کاهش تولید برای 9 ماه دیگر هستند. پالس های هماهنگ و بیانیه های رسمی ای که از جانب این دو کشور صادر شده موجب گشته تا قیمت نفت حتی قبل از برگزاری نشست رسمی اوپک، در طی روزهای اخیر بیش از 5 درصد افزایش یابد.
ایگور یوسوفوف، که در سال های 2001 تا 2004، یعنی بار قبلی که دو کشور در مورد سیاست نفتی خود به همکاری پرداختند، وزیر انرژی روسیه بوده در این باره گفت: «مسئله مربوط به دو کشوری است که به شدت وابسته به نفت هستند.»
ائتلاف نفتی دو کشور از نیاز فوری مشترک به تثبیت قیمت کالایی ناشی می شود که اقتصاد هر دوی این کشورها و همچنین مشروعیت سیاسی شان به آن متکی است. در این فرآیند، روسیه و عربستان در حال تغییر موازنه قدرتی هستند که پس از سال ها کاهش میزان تاثیرگذاری اوپک، در حال دیکته کردن خواست خود به بازار جهانی انرژی است.
اینکه آیا این اتحاد به اندازه کافی قدرتمند است که بتواند در طول زمان پابرجا باقی بماند، یا اینکه به سرعت از هم خواهد پاشید، بستگی به این خواهد داشت که تمدید احتمالی توافق کاهش تولید تا مارس 2018 بتواند قیمت ها را بالا ببرد یا نه. این ائتلاف به ویژه از آن جهت برای عربستان مهم و حساس است که آمریک، به عنوان یک مشتری قدیمی و وفادار نفت عربستان، در حال مطرح کردن خود به عنوان یک تولید کننده رقیب در بازار است.
مسائل داخلی هم در تصمیم این کشورها برای تداوم این ائتلاف تاثیرگذار است. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در پی آن است که پس از 2 سال رکود، اقتصاد روسیه را رونق ببخشد. در آن سو، محد بن سلمان، جانشین ولیعهد عربستان مسئول اجرای یک طرح بی سابقه اقتصادی است که برای اجرای آن و همچنین عرضه سهام شرکت آرامکو در بورس با قیمتی بالا، به نفت گرانتر نیاز دارد.
در این میان، اختلافتی بین این دو کشور بروز کرده است. در حالی که عربستان به سرعت به کاهش تولید 600 هزار بشکه در روز رسیده و فراتر از تعهدات خود عمل کرده، روسیه تقریبا 4 ماه زمان صرف کرده تا به رقم کاهش تعهد شده خود برسد. به گفته منابع آگاه، کندی روسیه در اجرای تعهداتش در زمینه کاهش تولید در ان ماه ها حوصله ریاض را سر برده بود.
انتهای پیام/72