به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، چهار ماه از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید میگذرد و او حالا نخستین سفر خارجیاش را انجام میدهد. این میتواند برای او یک رکورد محسوب شود چرا که جدا از جیمی کارتر، رؤسای جمهور امریکا به طور معمول در همان 100 روز نخست سفرهای خارجی خود را انجام میدهند تا از یک طرف خطوط کلی سیاست خود را در عرصه بینالملل به نمایش گذاشته باشند و از طرف دیگر، متحدان اصلی خود در این عرصه را معرفی کرده باشند. ترامپ مثل دیگر اعمال و کردارش از این قاعده رفتاری رؤسای جمهور امریکا مستثنی است و حالا هم که نخستین سفر خارجی خود را انجام میدهد هم این دو وجه قابل توجه را ندارد. انتخاب عربستان، فلسطین اشغالی و واتیکان به عنوان سه مقصد از سفر دورهای قبل از هر چیز بیانگر نمایشی بودن این سفر است تا اینکه ترامپ بخواهد خطوط کلی سیاست خارجی یا متحدان اصلی خود را در این عرصه نشان داده باشد و حتی اگر رژیم صهیونیستی به عنوان متحد سنتی امریکا جایی در این قاعده داشته باشد باز نمیتوان این موضوع را در مورد واتیکان و حتی عربستان صادق دانست. در واقع، حال و هوای سیاسی واشنگتن برای ترامپ در این مدت آن قدر آزار دهنده است که او نیاز مبرم به یک سفر دورهای خارجی با وجوه برجسته نمایشی دارد تا اینکه بتواند اندازهای از دست حال و هوای واشنگتن راحت شود.
ترامپ با این سفر میتواند برای مدت کمی از اخبار بد واشنگتن دور بماند و خود را در قد و قامت رئیسجمهور امریکا نشان بدهد که نمایشی از مبارزه با افراطگرایی را به صحنه میآورد. این نمایش بخش مهمی از برنامه او در اقامت دو روزهاش در عربستان است و باید انتظار پردههای دیگر این نمایش را در ادامه سفر دورهای او در تلآویو و واتیکان داشت و شاید این نمایش کمکی به پرستیژ تخریب شده او بکند، هر چند نمیتوان اطمینانی نسبت به این موضوع داشت. یک وجه عدم اطمینان به گذشته و زمان کارزار انتخاباتی او برمیگردد که تمایزی بین اسلام و افراطگرایی نمیگذاشت و باعث شده بود حتی در امریکا هم اعتراضاتی به او بشود و از وجه دیگر به مشاوران نزدیک او مثل استیو بنن یا استیون میلر مربوط میشود که به طور کلی معتقد به «جنگ جهانی» غرب با جهان اسلام هستند و گفته میشود همین افراد دستی در نطقهای ترامپ و از جمله همین نطق او در عربستان دارند.
حالا باید دید نمایش ضدافراطگرایی او با این دو وجه به شدت افراطگرایانه او چگونه قابل جمع است و بیشتر از این، او چگونه خواهد توانست ویژگی ضداسلامی خود را در این نمایش مخفی کند. نکته جالب توجه در این است که او میخواهد این نمایش را با همراهی شیوخ عربی و به خصوص پادشاه آل سعود به صحنه بیاورد که همین شیوخ و پادشاه سردمداران اصلی افراطگرایی در منطقه هستند. افراطگرایی همین افراد است که منطقه را در این سالها به خاک و خون کشیده که اوج این وضعیت در یمن دیده میشود.
عمق تمسخر این نمایش با جنایات سعودیها در یمن معلوم میشود که کیلب ماپین، فعال ضدجنگ امریکایی در این مورد مینویسد: «در حالی که ترامپ خود را برای رفتار نرم با پادشاه قاتل (سعودی) آماده میکند، مردم یمن برای زنده ماندن علیه جرائم جنگی سعودی مبارزه میکنند.» ایرانستیزی وجه دیگر این نمایش است که البته تم کمیک آن را افزایش میدهد چرا که ترامپ درست یک روز بعد از انتخابات ریاست جمهوری ایران به کشوری میرود که بویی از انتخابات نبرده و قائل به هیچ سهمی برای شهروندان خود در امور سیاسی نیست. معلوم است که سایه سنگین انتخابات ریاست جمهوری ایران و توجه جهانی به آن باعث میشود تا حضور ترامپ در ریاض و ایرانستیزی او تا همین حد از یک نمایش کمیک تنزل کند و او فضای مانوری نداشته باشد تا بیش از این کاری بکند. با وجود این، او به همین حد هم نیاز دارد تا اینکه هم از دردسرهای موجود در واشنگتن نفس راحتی بکشد و هم اینکه با بستن قراردادهایی مثل قرارداد 110 میلیاردی فروش تسلیحات به سعودیها، پولی به جیب بزند و نفعی از ولخرجی سعودیها ببرد.
منبع: جوان
انتهای پیام/