کرسی اصلی قاریان قرآن که خالی مانده
امروزه اکثر قاریان، اغلب تلاوت‌های خود را در محافلی اجرا می‌کنند که کرسی‌های اصلی برای آنها محسوب نمی‌شود و آنها را از رسالت اصلی خودشان باز داشته است.
باشگاه خبرنگاران پویا ـ مهدی خدایی:
دیدار جامعه قاریان ممتاز کشور با رهبر معظم انقلاب اسلامی، امسال نیز طبق روال هرساله در نخستین روز ماه مبارک رمضان در قالب محفل تلاوت قرآن کریم برگزار شد.
معظم‌له همواره به تشکیل محافلی که در آن فقط قرآن تلاوت شود و مردم به آن گوش بسپارند تأکید دارند و خودشان هرساله، ماه رمضان را با تشکیل چنین محفلی در حسینه امام‌خمینی(ره) آغاز می‌کنند.
از جمله قاریانی که در محفل قرآنی امسال رهبر معظم انقلاب به تلاوت پرداخت؛ «حامد علیزاده» قاری ممتاز مشهدی بود که هفته گذشته مقام نخست مسابقات بین‌المللی قرآن کشور مالزی را برایمان به ارمغان آورد.
وی در رابطه با گفت‌وگوی خود با رهبر معظم انقلاب، پس از ارائه تلاوت در این محفل گفته است که ایشان فرمودند: «تلاش کن در شهری که زندگی می‌کنی کرسی‌های تلاوت را توسعه دهی و در محافل مردمی تلاوت کنی.»
این توصیه به خوبی نمایانگر بخش اعظمی از انتظار رهبر معظم انقلاب از قاریان قرآن است که در ادامه به بررسی یکی از بهترین راه‌های تحقق آن خواهیم پرداخت.
روال مرسوم، اغلب اینگونه است که از قاریان ممتاز قرآن کریم برای تلاوت در آغاز مراسم‌های گوناگون دعوت به عمل می‌آید و بدین ترتیب، غالب تلاوت‌های قاریان در تجمعاتی اجرا می‌شود که هدف از آن صرفا تلاوت قرآن و استماع آیات الهی نیست؛ بلکه بیشتر وجه تبرک جستن از قرآن را در آغاز مراسم‌ها دارد.
بدیهی است که مجالس اینچنینی به هیچ وجه نمی‌توانند کارکرد محافلی را داشته باشند که فقط با هدف تلاوت و استماع آیات الهی تشکیل می‌شوند؛ چرا که اصولا نه قاری و نه مستمع با چنین نیتی در این مجالس حاضر نمی‌شوند و به همین دلیل تلاوت‌هایی که بیش از 10 دقیقه به طول بیانجامد مقبول اینگونه مجالس نیست.
پس وقتی از لزوم تشکیل محافلی سخن می‌گوییم که فقط برای تلاوت و استماع قرآن برپا شود؛ منظورمان این است که قاری یا قاریان قرآن کریم، حداقل ساعتی را به تلاوت قرآن برای حاضران بپردازند و مستمع، این مدت را به شنیدن قرآن و ایجاد ارتباط با مفاهیم آن اختصاص دهد تا از این طریق بتواند به انس خود با قرآن مداومت بخشد.
یکی از راه‌های مناسب برای تحقق چنین هدفی ایجاد تناسب زمانی و مکانی با تلاوت و استماع قرآن است؛ بدین معنی که مکان و زمان به گونه‌ای انتخاب شود که حاضران به نیت عبادت در آنجا حضور بیابند و احتمالا رعایت همین تناسب بوده است که طرح تلاوت «نور» (تلاوت یک صفحه قرآن بعد از نماز) را در مساجد تبدیل به طرحی ماندگار کرده است.
به فرموده نبی مکرم اسلام «عابدترین مردم،کسى است که بیشتر قرآن تلاوت کند؛ أعبَدُ النّاسِ أکثَرُهُم تِلاوَةً لِلقُرآنِ» کنز العمّال: ج 1 ص 510 ح 2260، پس انگیزه عبادت می‌تواند بهترین محرک برای تلاوت و شنیدن قرآن باشد و در این صورت طبعا عبادتگاه‌ها بهترین مکان برای این امر مهم خواهند بود و شاید از این جهت باشد که پیامبر اکرم(ص) در بیان نورانی دیگری فرمودند «إنَّما نُصِبَتِ المَساجِدُ لِلقُرآنِ. مسجدها، تنها براى [خواندن] قرآن بر پا شده‌اند.»
نتیجه، اینکه بهترین مکان برای تلاوت و شنیدن قرآن که منجر به تداوم انس با پیام خداوند و اثرپذیری از آن می‌شود مساجد هستند و بهترین زمان نیز یک ساعت قبل یا بعد از نمازهای یومیه است که افراد بیشترین انگیزه و قوی‌ترین نیت را برای اظهار عبودیت و بندگی به درگاه الهی دارند.
اما نگارنده، متأسف است که بگوید تقریبا هیچ‌یک از قاریان ممتاز کشور که توانایی جذب مخاطب دارند دارای کرسی تلاوت ثابتی در مساجد کشور نیستند و در مساجد هم با دعوت برای تلاوت قرآن کریم حضور می‌یابند.
روشن است که تعداد قاریان سطوح ممتاز کشور ما که توان اجرای تلاوت‌های بیش از 30 دقیقه را داشته باشند بسیار کمتر از تعداد مساجد کشور است؛ اما می‌توان همین تعداد اندک را در مساجد پرجمعیت و شاخص شهرها صاحب کرسی ثابت کرد تا حداقل به تعداد همین قاریان و مساجد، روزانه محافلی برای تلاوت و شنیدن قرآن تشکیل شود.
این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که تشکیل کرسی‌های قرآن و اجرای تلاوت‌های جذاب، این ظرفیت را دارد که به کانالی برای جذب جوانان به مسجد و رونق بیشتر آن تبدیل شود.
البته تشکیل چنین کرسی‌هایی حتما ملزوماتی دارد که ضروری است تمامی نهادهای مسئول در امور قرآنی کشور با همکاری مرکز رسیدگی به امور مساجد، پایگاه‌های بسیج و ستاد عالی کانون‌های فرهنگی و هنری مساجد نسبت به فراهم آوردن آنها بکوشند تا قاریان و مستمعان نیز در ایجاد و تداوم این محافل کوشا باشند.
انتهای پیام/
