برای ایرانی پایدار
از منظر کارشناسی چشم‌انداز تاریخی و توقعات جامعه جایگاه ویژه‌ای دارد و نمی‌توان رفتار عمومی در یک کشور را بدون شرایط بومی و نیز مولفه‌های تاثیرگذار جهان مورد ارزیابی قرار داد.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، از منظر کارشناسی چشم‌انداز تاریخی و توقعات جامعه جایگاه ویژه‌ای دارد و نمی‌توان رفتار عمومی در یک کشور را بدون شرایط بومی و نیز مولفه‌های تاثیرگذار جهان مورد ارزیابی قرار داد. بنابراین هنگامی که اغلب مردم یک جامعه باور کنند اوضاع محیط اطراف آنها در چه شرایطی است، مدیریت توسعه با توجه به انتظارات مردمی متفاوت خواهد بود.
در جمهوری اسلامی ایران نیز «کاهش نابرابری» یکی از آرمان‌های کلیدی نظام است و مشارکت عمومی، هسته شتاب‌دهنده و امید به بهبود شرایط رکن اصلی همگرایی اجتماعی برای تحقق این آرزوی ملی است، اما بسیاری از تحولات مثبت و امیدوارکننده که اغلب به آرامی اتفاق می‌افتند کمتر به تیتر یک رسانه‌ها راه می‌یابند و رویدادهای نامساعد، شانس دیده شدن بیشتری دارند؛ ایرادی که تنها در ایران وجود ندارد. به عنوان مثال نتایج یک مطالعه میدانی در آمریکا نشان می‌دهد درحالی‌که شاخص‌های آموزش، رفاه اجتماعی و محیط‌زیست در این کشور بهبودهای مختصری را طی یک دهه اخیر شاهد بوده، اما بر اثر موج مناظره‌های انتخاباتی سال گذشته، حدود 90 درصد از مردم آمریکا بر این باورند که اوضاع محیط‌زیست بدتر شده و فقر افزایش یافته است. جالب این‌که در همین بررسی حدود دوسوم جامعه مورد نظر با این گزاره که «فقر شدید، در فاصله 2001 تا 2016 دو برابر شده است» موافق بودند.
شاید هیچ یک از ما انتظار نداشته باشیم که آحاد مردم یک کشور با آمار و داده و اطلاعات صحیح و روزآمد سروکار داشته باشند، اما هیچ انسان اخلاق‌مداری از دیدن لکنت، معلولیت و مشکلات دیگران خشنود نمی‌شود؛ بلکه این پیام را دریافت می‌کند که هنوز وظایف انجام نشده بر زمین مانده و مقدار زیادی کار باید انجام شود. با همین رویکرد برای هر خردمندی، این‌که حتی یک نفر در جهان هستی در فقر زندگی کند، غیرقابل قبول است، همان‌گونه که به خطر انداختن سلامت آب و هوا و خاک و تنوع زیستی را نباید پذیرفت.
تردیدی نیست که با وجود برخی پیشرفت‌ها، کوهی از مشکلات و انتظارات و آرزوها همچنان باقی است، ولی حل مشکلات بزرگ کشور، یک تعهد مشترک ملی است. تجربه جهانی نشان می‌دهد که تنها ملت‌هایی، جامعه پویا و رو به پیشرفت را تجربه می‌کنند که قادر به همکاری با یکدیگر باشند و با همگرایی ملی برای جامعه سالم‌تر، غنی‌تر و پایدارتر تلاش کنند.
برای همه ما امید برای ساخت آینده‌ای بهتر، به طور جدایی‌ناپذیری به درک ما از گذشته مرتبط است و البته آگاهی از این‌که ما یک راه طولانی را آمده‌ایم. احترام هریک از ما وابسته به احترامی است که برای تمام اجزای سرزمین خود قائل هستیم؛ همان احترامی که سرمایه اجتماعی همه ما را ایجاد می‌کند، با سرودش برمی‌خیزیم، برایش جان می‌دهیم و به اهتزاز پرچم سه رنگش افتخار می‌کنیم.
کارشناس محیط‌زیست
منبع: جام جم
انتهای پیام/
