به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، حزب محافظهکار انگلیس به رهبری «ترزا می»، نخستوزیر قادر به کسب اکثریت مطلق در پارلمان این کشور نشده و منابع خبری از تشکیل «پارلمان معلق» خبر دادند.
اصطلاح «پارلمان معلق» به معنی این است که هیچ حزبی نتوانسته در انتخابات عمومی، 326 کرسی از میان 650 کرسی مجلس عوام را به خود اختصاص بدهد.
سیاست در انگلیس بهطور سنتی در کنترل دو حزب اصلی این کشور یعنی حزب محافظهکار و حزب کارگر است. حزبی که بیشترین کرسیهای پارلمان را بهدست آورد، تشکیلدهنده قدرت خواهد بود. دو حزب محافظه کار و کارگر بیشترین هواداران را دارند و قدرت سیاسی همیشه میان این دو دست بهدست میشود.
محافظهکاران همیشه به تفکرات راست سیاسی تمایل داشتهاند و حزب کارگر که برخاسته از جنبش کارگری است، به تفکرات چپ. در میانه این دو تفکر، حزب لیبرال دمکرات قرار میگیرد که در مقایسه با راستها و چپها طرفداران چندانی ندارد. حزب استقلال بریتانیا بعد از حزب لیبرال دمکرات، قرار میگیرد.
در شرایط «پارلمان معلق»، رهبر حزبی که بیشترین رأی را به دست آورده فرصت داده میشود که برای تشکیل دولت تلاش کند. این کار به دو صورت میتواند اتفاق بیفتد: گزینه اول، ائتلاف رسمی با سایر احزاب است، به این معنی که مناصب وزراتی میان احزاب شریک تقسیم شوند.
گزینه دوم، شکل غیررسمیتری از توافق است که به عنوان «اعتماد و پشتیبانی» شناخته میشود. در این روش، احزاب کوچکتر توافق میکنند که در ازای اعمال نظر در خصوص برخی سیاستهای دولت، از لایحههای اصلی دولت، نظیر لایحه بودجه حمایت کنند.
دومین حزب بزرگ - که در این انتخابات کارگر خواهد بود - هم میتواند گفتوگوهایی موازی را برای رسیدن به عدد جادویی 326 و تشکیل ائتلاف آغاز کند. در صورتی که هیچکدام نتوانند به توافق برسند، یک حزب میتواند دولت اقلیت تشکیل بدهد، اما باید برای تصویب طرحهایش در پارلمان روی رأی احزاب دیگر حساب کند.
در انتخابات پارلمانی انگلیس با توجه به نزدیک شدن مذاکرات جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) سرعت بخشیدن به گفتوگوها برای تشکیل ائتلاف ضروری است. مذاکرات رسمی بین دولت انگلیس و اتحادیه اروپا قرار است ده روز بعد، از 19 ژوئن آغاز شوند. بدون وجود یک دولت پایدار، آغاز مذاکرات برگزیت امکانپذیر نخواهد بود و این گفتوگوها بایستی به تأخیر بیفتند.
آخرین بار که انتخابات عمومی در انگلیس به تشکیل پارلمان معلق منجر شد سال 2010 بود. در آن سال حزب محافظهکار بزرگترین حزب شناخته شد. گوردن براون، نخستوزیر وقت انگلیس که رهبر حزب کارگر بود، در آن سال، تا زمان اتمام مذاکرات حزب محافظهکار برای تشکیل ائتلاف در دفتر نخستوزیری باقی ماند. محافظهکاران سرانجام توانستند با لیبرال دموکراتها برای تشکیل ائتلاف به توافق برسند.
اما در انتخابات سال 2010، لیبرال-دموکراتها به سمت هر دو حزب اصلی گرایش داشتند: آنها هم از برخی جهات با محافظهکارها همگرایی داشتند و هم از برخی جهات با حزب کارگر. این بار آنها به دلیل مخالفتهایشان با برگزیت دارند با حزب کارگر همسوتر هستند.
بر همین اساس، احتمال اینکه حزب محافظهکار این بار به دنبال ائتلاف با دو حزب اتحادگرای ایرلند شمالی (DUP و UUP) باشند واقعیتر به نظر میرسد. این احزاب هر دو از مواضع ترزا می در خصوص برگزیت حمایت میکند.
انتهای پیام/