به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، منیر قیدی کارگردان فیلم سینمایی «ویلاییها» که آخرین روزهای اکرانش در سینماها را پشت سر میگذارد، در گفتگو با خبرآنلاین، به بیان برخی از خاطراتش از زمان جنگ پرداخته است.
قیدی به سن و سالش در زمان جنگ اشاره کرد و گفت: «من بچه تهران هستم اما مقطع مهمی از زندگیام از هفت- هشت سالگی تا پانزده- شانزده سالگی ام در جنگ گذشت.
او اینطور ادامه داد: «من در زمان جنگ در تهران و در محله شمیرانات بودم، مستقیم در ارتباط با جنگ نبودم ولی چون در یک محله بزرگ شدم خیلی از همبازیهایم شهید میشدند و این مسئله را کاملا لمس میکردم. پسر همسایه، پسرعموی دوستم که اتفاقا خیلی هم بهمان نزدیک بودند. در محلهها قدیمترها معمولا اینطور بود که بچههابا هم بزرگ میشدند و خیلی از بچههایی که آن موقع همبازیهای ما بودند و خیلی هم با ما تفاوت سنی نداشتند شهید شدند، بچههایی که میرفتند و دیگر بر نمیگشتند.»
کارگردان «ویلاییها» درباره آشناییاش با قشر زنانی که در پشت جبهه در زمان جنگ حضور داشتند و چگونگی به تصویر کشیدن آنها و تجربیاتشان در فیلم «ویلاییها» توضیح داد: «چطور به تصویر کشیدن زنان در فیلم بر میگردد به همان محلهای که من در آن رشد کردم. مثلا خانههایی که در آنها با همسایههایمان زندگی میکردیم مثل همان ویلاها بود، هیچ کس در خانهاش روی کس دیگری بسته نبود. مثلا پسر همسایهمان که شهید میشد ما مدام با آن خانواده در ارتباط بودیم و من در جمعهای این چنینی رشد کردم. فکر میکنم خیلی از مناطق هم اینطور بود و هنوز همه چیز اینقدر دیوارکشی نشده بود و درها هنوز قفل نشده بود و شکل ارتباطها هم فرق میکرد. ضمن اینکه من از همان موقعی که بچه بودم خیلی میدیدم، همین الان هم از آن زمانها خاطرهای را تعریف میکنم مادرم میگوید تو آن موقع کجا بودی که یادت است و این ماجراها.»
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانهها