به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران پویا، در نشست ادبی دفتر ادبیات بیداری، علی داوودی، رئیس دفتر شعر حوزه هنری طی بیاناتی به تشریح وضعیت شعر مقاومت کرد وی در این زمینه گفت: قصد ندارم مسئله فلسطین به عنوان یک مسئله سیاسی و انسانی بپردازم. فلسطین از آنجا که به عنوان مسئله ای خارج از مسائل اجتماعی و سیاسی برای ما شاعران مسئله بوده است می پردازم. فلسطین به عنوان یک نماد چندگانه برای ما شاعران جذابیت ویژه ای داشته است. در مرتبه اول فلسطین به عنوان تداعی گر غربت انسان در کره خاکی است: از نیستان تا مرا ببریده اند. در نفریم مرد و زن نالیده اند. بحث جدایی و غربت مسئله همیشگی انسان بوده است. و انسان همیشه مایه ساز و ماده ساز بسیاری از شعرها در تاریخ بوده است. این نگاه به فلسطین باعث شده که ما یک احساس نزدیکی با مسئله فلسطین و مردم فلسطین داشته باشیم.
دیگر اینکه شعر، ترسیم گر جامعه آرمانی و یک سرزمین موعود است. دنیایی که در گذشته واقع شده بود یا در آینده. فلسطین هر دو وجه را دارد. اگر خاک مقدس می تواند آرمانشهر قوم یهود باشد چرا برای مسلمانان اینگونه نباشد. فلسطین به عنوان محور وحدت در میان اقوام و ادیان مختلف که در گذشته هم چنین بوده ، امروز هم قبله نما وقطب نمای بسیاری از ادیان و اقوام است و باز می تواند محور وحدت باشد که این در شعر متجلی شده است. خصوصا امروز که یک قبله ما در دست یهود و قبله دیگر در دست وهابی هاست. به نظر من باز توجهی را بر می انگیزد که درگیری همیشه بر سر همین قبله ها بوده است.
اما فلسطین به عنوان دریچه و دروازه ارتباط ما با جهان و شاید هم عمده مسئله درگیری ما با جهان فعلی و قطب های قدرت مسئله بوده است. اینکه به این واسطه ما می توانیم با دنیا حرف بزنیم و شاید صریح ترین حرف و شعر ما که بتواند ترجمه شود و به گوش جهانیان رسانیده شود به نظر من مهمترین سخن ما مسئله فلسطین است.
یکی از محوری ترین مسائل انقلاب اسلامی مسئله فلسطین بوده است. به تبع انقلاب اسلامی این مسئله خود را در شعر به خوبی نشان داده است. در این 40 سال آثار پژوهشی و ادبی وجود داشته که بسیار زیاد بوده اند و شب شعر ها و کنگره هایی مختص فلسطین فراوان داشته ایم. در این بین اشتراکاتی بین شعر ما و فلسطین مشترک بوده است. و این باعث شده که ما به پیوندی مشترک برسیم.
ایشان ضمن اشاره به اینکه کتابی را در این خصوص برای سال جاری در دست چاپ دارند غزل زیر را قرائت کردند:
در لحظه های خسته ی این عصر
دلتنگ آن رؤیای دیرینم
من سرگذشت تلخ یک قومم
من رنج انسان نخستینم
آیینه می سازم سخن دارم
کفر است ایمانی که من دارم
در سینه ام پیغمبری سنگین
بین خدایان سفالینم
با سکوت رودهای خشک
آواز اقیانوس می خواند
دریا نبردی در دلم مرده است
من روح ماهی های غمگینم
من نابلد من ساده من ناشی
روح بنا در کاسه و کاشی
رقص و تحیر رنگ و نقاشی
یک چشمه هندم یک قلم چینم
هم سندباد جستجو رفته است
هم شهرزاد قصه گو خفته است
ویرانه از من به جا مانده است
حس می کنم خاک فلسطینم
در لحظه های خسته ی این عصر
دلتنگ رؤیایی که خود بودم
دامن کبوترهای خونینی است
بیهوده خواب صبح می بینم
در لحظه های خسته ی این عصر
یک شاخه از یاد تو می کارم
شاید که فصل دیگری آمد
شاید بهار با تو بنشینم
ادامه دارد ...
انتهای پیام/