به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، وعدههای دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا درباره رویکردهای جدید در سیاست خارجی واشنگتن طی کارزار انتخاباتی خود، بیش از هر چیز نگرانیهای ساختار ثابت کاخ سفید و اروپاییها را افزایش میداد.
در این میان با توجه به ادعاهای ترامپ مبنی بر به رسمیت شناختن الحاق کریمه به روسیه، مقامات اوکراین بسیار نگران کرده بود، چراکه زخم گسترده اوکراینیها از مسکو بابت جدا کردن خاک کریمه از کشور خود و جبران آن از طریق توسعه مناسبات با ایالات متحده و ایجاد نیروی قوی در برابر اقدامات روسیه دنبال میشد.
انتخابات آمریکا انجام شد و ترامپ به قدرت رسید، انتظار میرفت که روابط این کشور با روسیه تقویت شود و در این میان اوکراین با چالشی گسترده روبرو باشد. نمیشود گفت که ترامپ وعدههایش را عملی نکرد، بلکه وعدههای او عملی نشد.
از همان ابتدای کار ترامپ، دموکراتها با مانع تراشیهای مختلف اعم از دخالت روسیه در انتخابات یا حمایت غیرقانونی این کشور از رئیس جمهور فعلی آمریکا اجرای برنامههای ترامپ را با مشکل مواجه کردند. طوری که واشنگتن نه تنها نتوانست در راستای همکاری با روسیه بر آید بلکه شرایط را از گذشته سختتر کرد.
برای نمونه حملات موشکی اخیر آمریکا به مواضع سوریه ذهنیتها در خصوص توافق مسکو و واشنگتن برای حل بحران سوریه را با مشکل جدی مواجه کرد. حتی آمریکا موازنه نرم روسیه و چین را هم در مقطعی با چالش روبرو ساخت.
اینجاست که ضرب المثل اوکراینیها در عالم واقع عملیاتی میشود، "دربار نقش سلطان را بازی میکند". در حقیقت کاخ سفید نقش ترامپ و هر رئیس جمهور آمریکا را بازی میکند.
بنابراین پترو پروشنکو، رئیس جمهور اوکراین به منظور دستیابی به حمایت ویژه آمریکا در این شرایط نامناسب روابط مسکو و واشنگتن به آمریکا سفر و با ترامپ دیدار کرد. این دیدار نشان داد که تلاش آمریکا برای به حاشیه راندن روسیه در اوکراین همچنان ادامه دارد.
البته واشنگتن خواستار نا امن شدن در منطقه اروپای شرقی نیست، بلکه فقط یک نگرانی مشترک از افزایش قدرت روسیه در منطقه آنها به سمت اتخاذ یک سیاست مشترک برای مقابله با روسیه میکشاند، این سیاست آمریکا دنبال کردن اهداف ایدئولوژیک از طریق راههای کم هزینه و شیوههای نرم است.
آخرین گزارشها از لغو بودجه در نظر گرفته شده در آمریکا برای اوکراین یا محدود کردن آن خبر میدهد، تصمیم واشنگتن بر این است که اعطای وام را جایگزین بودجه کند و به گونهای سلاحها و مهمات مورد نیاز را به اوکراین بفروشد. این به معنای تغییر سیاست آمریکا نیست بلکه فقط شیوه آن متفاوت شده و البته اتحادیه اروپا مجبور به دخالت بیشتر میکند که در این صورت از هزینههای آمریکا کاسته میشود؛ سپر بلا قرار دادن اروپا رویکرد تازهای در آمریکا نیست.
به همین دلیل تحقق یا عدم تحقق سیاستهای آمریکا نسبت به اوکراین، دردی را از کییف دوا نمیکند و فقط اقدامات تقابلی نرم آمریکا را پوشش میدهد. اقداماتی که اوضاع را در اوکراین سخت میکند و فقط حساسیت قدرت همسایه یعنی روسیه را بر میانگیزد. سیاستهای آمریکا در اوکراین نشان داد که با تغییر رئیس جمهور آمریکا مسئله متفاوت نمیشود، مگر آنکه دربار (بخوانید کاخ سفید) روش خود را تغییر دهد.
مقامات اوکراین خود نیز به این مسئله آگاهی دارند که ساختار داخلی کاخ سفید تعیین کننده است، اما سیاستهای این ساختار به گونهای تنظیم شده که در هر صورت اوکراین بازنده است، چراکه منافع آمریکا از اوکراین فقط یک جبهه جنگ میسازد.
انتهای پیام/