به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، آسیب اجتماعی در ایران موضوع پوشیدهای نیست؛ اما مهمترین علت آسیبها یعنی وضعیت معیشتی و اشتغال همچنان در صدر بیتوجهی مسئولان قرار دارد. کارشناسان اجتماعی معتقد هستند در روند آسیبهای اجتماعی تغییری حاصل نشده است و باید در این زمینه بانک متمرکز اطلاعاتی ایجاد شود تا بتوان برنامهریزی مدونی برای بهبود اوضاع صورت داد. در همین حال مسئولان اجرایی از کاهش آسیبهای اجتماعی خبر میدهند.
رئیسجمهور در جلسه شورای اجتماعی کشور گفته است: عنایت و توجه ویژه رهبر معظم انقلاب در این زمینه موجب بیداری و هوشیاری مسئولان، عزم ملی و امید همگانی برای موفقیت در کاهش آسیبهای تأکید وی بر کاهش آسیبهای اجتماعی در حالی است که بیکاری به عنوان معضلی که به خلق آسیبهای اجتماعی دامن میزند، در صدر مشکلات کشور همچنان عیان است. شعار سال جاری نیز از سوی رهبر معظم انقلاب با تأکید بر همین نکته انتخاب شده است. علاوه بر این، یکی از مهمترین موضوعات کلیدی مورد توجه ویژه رهبر معظم انقلاب طی این سالها بحث «آسیبهای اجتماعی» بوده و ایشان طی جلساتی مستمر با مسئولان ضمن برشمردن آسیبهای اجتماعی و ارائه راهکارهای مختلف تأکیدات متعددی را به قوای سهگانه و وزارت کشور داشتند.
اگر مسئله اشتغال به شکل مناسبی حل شود...
رهبر انقلاب اسلامی اردیبهشت ماه سالجاری در دیدار هزاران نفر از کارگران با تأکید فراوان بر مسئله اشتغال، این مسئله را در درجه اول اهمیت خواندند و افزودند: اگر مسئله اشتغال به شکل مناسبی حل شود، آسیبهای اجتماعی از جمله مواد مخدر، مشکلات جوانان و آفتهای ناشی از بیکاری و بیکارگی هم کاهش محسوس خواهد یافت.
به گفته کارشناسان این نگرانی برخاسته از آن است که بیکاری تمامی ابعاد زندگی فردی و اجتماعی فرد را تحتتأثیر قرار میدهد. وقتی یک روز فرد کار مفیدی انجام نمیدهد، احساس بیارزشی و بیفایده بودن به وی مستولی میشود، این احساس ناخوشایند نسبت به فردی که سالها برای اخذ مدرک تحصیلی و یافتن شغلی مناسب زحمت کشیده و تلاش کرده اما بعد از اتمام دوره تحصیلی خود با حجمی از درهای بسته و ناامیدی مواجه میشود، مضاعف است. از طرفی، وقتی فردی کاری نمیکند، احساس نشاط و شادابی هم ندارد. انسان به هنگام کار شور و شوق و انگیزه و نشاط برای ادامه زندگی پیدا میکند و احساس مفید بودن و سازندگی دارد. در حالی که انسان بیکار احساس بیارزشی و حقارت پیدا میکند. کار باعث افزایش منزلت اجتماعی و ارزش فردی هم میشود. فرد فعال در خانواده احساس رضایتمندی دارد و افراد خانواده نیز در کنار سرپرست خانوار احساس امنیت و آرامش میکنند. کما اینکه بیکاری در بیشتر موارد باعث بروز تنش در خانواده و برهم خوردن آرامش میشود و مشکلات اقتصادی و فشار مالی وارده بر خانواده اختلاف نظر بین زوجها را تشدید و جایگاه مرد خانواده بعد از از دست دادن شغل تنزل پیدا میکند و توازن قدرت در خانواده به هم میریزد. یک پدر بیکار نمیتواند الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشد و او پس از از دست دادن عزت نفس، قدرت و اختیار کافی را برای اداره خانواده از دست میدهد، همه اینها در کنار هم رضایتمندی از زندگی را کاهش میدهد و زمینه بروز اختلالات روانی و آسیبهای اجتماعی را فراهم کند.
رؤیاپردازی آماری در روند کاهش آسیبهای اجتماعی
ابهری، آسیبشناس اجتماعی در اینباره به «جوان» میگوید: بخشی از ناهنجاریهای اجتماعی همچون زنجیر به یکدیگر متصل هستند و کنشها و واکنشهای مختلف باعث ایجاد تشویق و رشد بسیاری از آسیبها میشود، مثلاً در زمینه اعتیاد که خود یکی از آسیبهای اجتماعی است، عوامل مختلفی همچون خانهگریزی، پریشانی خانواده، طلاق، مشکلات زناشویی، بیکاری، بیخانمانی و گسترش روزافزون مواد مخدر، زنجیرهای متصل به یکدیگر محسوب میشوند. وی بیکاری را به عنوان یکی از بسترهای اصلی و آشکار در بروز آسیبهای اجتماعی میداند و ادامه میدهد: متأسفانه عزم راسخی برای ریشهکن کردن بیکاری وجود ندارد، نقیصه بیکاری فارغالتحصیلان را دولت باید برطرف کند؛ چراکه دانشگاههای ما بدون بررسی و به صورت مازاد از رشتههای مختلف دانشجو میپذیرند در حالی که بعد از اتمام تحصیلات در رشتههای مختلف ما با انبوهی از بیکاران دارای مدرک مواجه هستیم. اگر خروجی دانشگاهها با بازار اشتغال تطابق و سنخیت پیدا کند، در این صورت دانشگاهها بر اساس صنعت و بازار کار دانشجو میپذیرند و آنها را حین آموزش با واقعیتهای اشتغال آشنا میکنند. این کارشناس اجتماعی معتقد است در زمینه آسیبهای اجتماعی نهتنها با کاهش روبهرو نیستیم، بلکه با توقف روبه رو هستیم و بدون داشتن بانک متمرکز اطلاعاتی در مورد آسیبهای اجتماعی، بیان کاهش آسیبهای اجتماعی رؤیاپردازی است.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانهها