دینداری گزینشی نیست!

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، همه ما وقتی آیین الهی را پذیرفته ایم به همه اش ایمان داریم، یعنی معتقدیم که باور کامل به این دین و تسلیم شدن مطلق در مقابل امر الهی شرط سعادت است و نمی شود بخشی از دستورات خداوند را بپذیریم و بخشی را کنار بگذاریم.دین یک گفتمان است که هم در مرحله تبلیغ و معرفی و جذب دیگران به سمت آن و هم در مقام عمل به دستوراتش و هم در موضع محاسبه قیامت همه اش با هم است.از زمان عرضه دین تا امروز همیشه البته بوده اند کسانی که به هر دلیل می خواسته اند بخشی و گزینشی عمل کنند و به تعبیر قرآن کریم "نؤمن ببعض و نکفر ببعض" به میل و سلیقه خود با دین روبه رو شوند.
زمان پیامبر هم خیلی افراد حاضر بودند که بخشی از دین را قبول کنند اما رسول خدا حتی در سخت ترین مراحل و غریبانه ترین شرایط هم زیر بار نمی رفتند.این موضوع تازگی ندارد، در طول تاریخ هم همیشه این دعوا بوده و اصلا در کربلا هم قصه این بود که یزید می گفت من نماز و روزه و حج و قرآنش را قبول می کنم ولی با عدل و قسط و مبارزه و قیامش مشکل دارم!  
و لابد کسانی هم ممکن است باشند که بگویند ما قسط و عدل و قیام و جهادش را قبول داریم ولی اهل حجاب و نماز و روزه و حج نیستیم!
مشکل امروز ما هم در معرفی اسلام این است که می خواهیم قوه قضاییه و بانکداری مان همین باشد که هست اما بی حجابی و روزه خواری هم نداشته باشیم!
نمی شود بگوییم دین داری فقط روزه گرفتن و نماز جمعه و حجاب و راهپیمایی روز قدس است!
اگر صحبت از دین اسلام است- بدون تعارف - اسلام همه اینها با هم است و اگر بخواهیم بخشی را جدا کنیم دیگر اسمش اسلام نمی شود و نمی توان توقع داشت که افراد با شوق و شیفتگی به سوی این چیز جدیدی که خودمان ساخته ایم و اسمش را اسلام گذاشته ایم بیایند و تسلیمش شوند.اگر اسلام است باید عدالت و کرامت انسان تا روزه و نماز و حج و حجاب و ... همه را با هم ببینیم !
روزه خواری به عنوان یک نمونه از عدم التزام به معیارهای دینی و بی حجابی هم نمونه دیگری از آثار و عوارض طبیعی این روزگار است. گفتمان دین به طور کلی در داخل کشور ضعیف شده است- هم به خاطر تهدیدهای خارجی و هم به خاطر آفت های داخلی- و زمانی که در مجموع گفتمان دین ضعیف شد باید درک کرد که حجاب و روزه داری هم بخشی از این گفتمان است.این طور نیست که ما بتوانیم این ها را از هم جدا کنیم زیرا همه با هم هستند و از این روی معمولا وقتی که کسی نسبت به کلیت گفتمان دینی ضعف اعتقاد پیدا می کند یا بی اعتقاد می شود آرام آرام و به مرور همه اینها را رها می‌کند و معمولا کسی که مسلمان می شود و به سوی دین می آید به مرور کلیت این باور را با همه لوازمش می پذیرد.
تلاش دشمن برای ارائه جلوه ای عقب مانده و ناکارآمد از دین به همین جهت است که وقتی مخاطب جوان تصوری ناپسند از متولیان امور دین و مبلغان مذهبی یافت و نسبت به دینداری بی میل شد خود به خود گفتمان دین را به طور کلی کنار می گذارد و اندک اندک نماز و روزه و حجابش از دست می رود زیرا پیش از آن باور درونی اش نسبت به سلامت و ارزش کلی این گفتمان سست شده و از میان رفته است.

منبع:خراسان

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه‌ها