به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری تسنیم، در موضوع حذف حدود 3000 کدرشته محل دانشگاه آزاد اسلامی شاهد پیوند نامیمون منافع مالی و دنیوی عده ای از مدیران وزارت علوم هستیم که به دنبال آن هستند با حذف 20 درصد درآمدهای دانشگاه آزاد اسلامی اولا پشت پا به مدیریت جدید بزنند و ثانیا درآمد دانشگاه آزاد را به سبد دانشگاه های غیر انتفاعی بریزند که بعضا خود آنها متولی و سهامدار برخی از این موسسات غیر انتفاعی غیر از دانشگاه آزاد هستند.
اصرار بر ارتقای کیفیت آموزشی توسط برخی از مسئولین وزارت علوم در ماجرای حذف حدود 3000 رشته محل دانشگاه آزاد اسلامی در حالی است که حدود 200 موسسه غیر انتفاعی، علمی کاربردی و پیام نور برای رشته محل های کارشناسی ارشد خود بعضا یک استادیار داشته یا اساسا استادیاری ندارند و با اساتید مدعو از دانشگاه های دیگر اداره می شوند این در حالی است که دانشگاه آزاد اسلامی با جذب 1323 عضو هیات علمی و ارتقای 1500 نفر به مراتب استادیاری، دانشیاری و استادی طی چند سال گذشته توانسته تمام استانداردهای لازم را برای حدود 3000 رشته محل خود فراهم کند.
اسامی 200 موسسه غیر انتفاعی نزد خبرگزاری تسنیم محفوظ است و در صورت لزوم رسانه ای خواهد شد و در اختیار افکار عمومی قرار میگیرد.
این در حالی است که برخی به عنوان مسئولان دانشگاههای غیرانتفاعی وزارت علوم منصوب شدهاند که امور دانشگاه آزاد نیز به نوعی زیرمجموعه وی محسوب میشود خودشان در دانشگاههای غیر انتفاعی ذی سهم هستند و اساسا این یک اشتباه بزرگ است کسانی که متولی مجوز دادن به دانشگاه های غیر انتفاعی و تعیین کدرشته محل ها هستند خودشان در این موسسات صاحب سهام بوده و ذی سهم باشند.
در واقع منافع یک گروه خاص با مطامع مالی آنها وقتی گره می خورد می تواند چنین تبعاتی را در پی داشته باشد که حدود 3000 رشته محل دانشگاه آزاد حذف شود و موج کثیری از اعضای هیات علمی و اساتید و کارکنان این دانشگاه بیکار شوند و واحدها در شهرها و استان های مختلف تعطیل شوند و دانشجویان سرگردان شوند.
همچنین گفته می شود برخی کارشناسان که از متصدیان و متولیان معاونت آموزشی هستند خود دارای دارای موسسات غیر انتفاعی در برخی از شهرها از جمله کاشان، تهران، قزوین و ... هستند. برخی دیگر از مدیران وزارت علوم نیز چنین وضع مشابهی را دارند.
با این تفاسیر جای سوال است که بالاخره این عده از مدیران وزارت علوم که بیشتر اسیر منافع مادی و مطامع مالی زودگذر خود هستند چگونه می توانند سخن از امور کارشناسی بزنند و با دغدغه مندی علمی به مسائل بیش از یک میلیون و پانصد هزار دانشجو بپردازند؟!
انتهای پیام/