به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، نام جشنواره جهانی کودک و نوجوان کاملا گویای این مسئله است که صاحبان اصلی این جشنواره باید چه کسانی باشند. در حقیقت یکی از مهمترین کارکردهای جشنواره کودکان و نوجوان تعامل بدون واسطه سازندگان فیلم با مخاطبان واقعی خود است. جایی که کودکان و نوجوانان بتوانند دغدغه ها و انتظاراتشان را با فیلمسازان در میان بگذارند و فیلمساز نیز از شور و نشاط مخاطبانش انرژی بگیرد و خود را با سطح انتظارات مخاطبانش به روز کند.
از طرفی تعامل با کودکان اگر در حد شعار باقی بماند و یا به موضوعی تشریفاتی بدل شود، بین فیلمسازان و مخاطبانشان ایجاد فاصله خواهد کرد. حفره ای عمیق بین سلیقه و نگاه دو نسل مختلف از علاقه شان بوجود می آید که منجر به عدم درک صحیح گفتمان خواهد شد. آن هم در روزگاری که شبکه ها و فضای مجازی باعث شده این شکاف نسلی خیلی بیشتر به چشم بیاید.
در دنیای پر سرعت امروز، فیلمسازان اگر مقتضیات دنیای کودکان و نوجوانان را خوب درک نکنند، اثرشان تبدیل به فیلمی کسل کننده – برخی از کودکان و نوجوانان معتقدند که اکثر فیلمهای اکران شده در دو روز ابتدایی جشنواره، طولانی و حوصله سر بر بوده اند- تبدیل میشود که با توجه به عدم اکران عمومیشان، باعث حدر رفتن سرمایه اقتصادی و زمانی خواهند شد.
در جشنواره کودک و نوجوان قرار بر این است که با درگیر کردن مخاطبان فیلمهای کودک و نوجوان با فیلمسازان، فرصتی برای تعامل به وجود بیاید تا کودکان و نوجوانان بتوانند بدون واسطه دنیا را از نگاهی که میبینند برای فیلمسازان شرح دهند، فرصتی که متاسفانه در این جشنواره تا به حال خیلی کم اتفاق افتاده است.
نمونه این بی توجهی در نشست فیلمهای سینمایی در این سه روزه به وضوح قابل مشاهده است. در روز دوم جشنواره خبرنگاران کودک و نوجوان بدون اینکه موفق به تماشای فیلمی شوند در نشست حضور پیدا کرده بودند! این حضور فرمایشی البته با سوال های تعیین شده از سوی سرگروه های این خبرنگاران همراه بود. این رفتار باعث در حاشیه ماندن اهالی رسانه ای شده که بیشتر از هر کس دیگر میتوانند احساس مشترکی با مخاطبان جشنواره داشته باشند.
یکی از این خبرنگاران نوجوان که 16 سال داشت و در نشست روز دوم حضور شرکت کرده بود، با اشاره به عدم موفقیت تماشای فیلم هایی که نشست شان برگزار شده است، دلیل این موضوع را حضور در محل دوچرخه سوار شهردار و تهیه گزارش از آن رویداد عنوان کرد!
وی که دوست نداشت نامش در مصاحبه برده شود در این باره گفت: هیچ کدام از خبرنگاران کودک و نوجوان تا به حال فیلمی تماشا نکرده اند چرا که در موقعیتهای دیگری در حال تهیه گزارش بودند. ما 30 نفر خبرنگار در رنج سنی 10 تا 16 سال هستیم که هر پنج نفر یک سرگروه دارد.
این خبرنگار با بیان اینکه از جزئیات فیلمهای جشنواره اعم از اسامی عوامل و موضوع آثار اطلاعاتی به آنها داده نشده است گفت: قبل از شروع جشنواره برای ما کلاسهایی برای فن بیان، نقد و بررسی و عکاسی گذاشته شد. من فکر میکنم جشنواره می تواند به رشد فکری کودکان و نوجوانان کمک بزرگی کند. مسئله جالب توجه در این گفتگو نگرانی این خبرنگار نوجوان از بازگو شدن نگاهش به جشنواره بود، تا جایی که خواست حتی نامش برده نشود.
در حالی که تصور می شد در روز سوم این امر اصلاح شود در کمال تعجب هیچ خبرنگار کودک و نوجوانی امروز در نشست فیلم حضور نداشت. این در حالی است که استقبال از این نشستها هم کم تر از حد انتظار بود. تا جایی که برای هر نشست مسئول برگزاری بارها از میهمانان میخواست در محل نشست حضور پیدا کنند.
تصور میشود یک بار برای همیشه به این سوال پاسخ داده شود که چقدر به کودکان و نوجوانان خود اعتماد داریم؟ آیا قرار است در جشنواره از این آینده سازان کشور تنها استفاده ای ابزاری شود یا اینکه با اعتماد به آنها فرصتی برای بدست آوردن اعتماد بنفس و احساس مسئولیت برایشان فراهم آوریم؟
یادمان نرود حاصل همین اعتمادها بود که از نوجوانانی به نام حسین فهمیده فردی ساخت که بعد از شهادتش امام خمینی وی را یک رهبر خطاب کرد.
انتهای پیام/