به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: حول ایمان را خیلی بزرگ میگیرم. دائم میپرسیم معنیاش چیست؟ ایمان چه جور است، یقین چیست؟ شکر کدام است؟ آیا میدانید شکر چیست؟ یعنی غذا و نعمت. هر که به آدم خوبی میکند از او تشکر کن. میدانی که این در دنیا هم رسم است. الان خارجیها میگویند مرسی. آن یکی میگوید دست شما درد نکند. به یکی که احسان میکنید، تشکر میکند. آدم به حیوان هم خوبی میکند، حیوان دُمی تکان میدهد. گوسفند به دنبال آدم میآید و بعبع میکند. از اینها استفاده کن. الانسانُ عبیدُ الاحسانِ است. تازه انسان خیلی کارش بالاست. احسانش هم یک چشمه یا تنها برای دنیا نیست. مال آخرت و اخلاقش هم هست. چقدر اخلاق حمیده، نعمت بزرگی است! تمام نعمت روی زمین یک طرف؛ یک صفت خوب از اخلاق محمّد(ص) یک طرف. امیدوارم به اخلاق و صفاتتان رسیدگی کنید. هر وقت هم دیدی، سجده کن و خدا را شکر کن. هر وقت فعل خوبی از تو سر زد، حرفی را به مادرت و به اقوامت، گذشت کردی یا اگر ظلمی به تو شد عفو کردی؛ سجده کن. همین جور ننشینی و بگویی خدا به من داده و ولش کنی. پشتش را بگیر و خودت را سیر کن. اگر چیز خوبی گیرت آمد، قشنگ نگاه کن. پس هر وقت یک صفت خوب در کار و در عبادتت و در اعمال خیرت پیدا شدف سجده کن.
البته میدانم که از معصیت بدتان میآید. انشاءالله خدا نصیبتان نکند. اگر هم به جای بیاوری یا کسی به جای آورده؛ دوستان اهل بیت(ع) طوری هستند که خودشان ناراحت میشوند. من حالا دیگر حاضر نیستم بعد از چند هزار سال بایستم و به دوستان اهل بیت(ع) بگویم معصیت این جور است یا آن جور است که غصّه بخورید و خجالت بکشید.
همین محبت اهل بیت(ع) کافی است. محبت، خیلی معلم بزرگی است. محبت، ادب دارد. حیا و حجاب دارد و جایی هم که بیانصافی میکند خجالت میکشد. مردهایشان هم حجاب دارند. هه شما حجاب دارید، فقط زنها حجاب ندارند. زن، حیا و حجاب دارد، مرد هم دارد. آیا ندارد؟ آیا مرد، بیحیا میشود؟ پس مرد و زن؛ حجاب داریم. مرد و زن؛ با ادب، با حیا و با انصاف هستند. یک پارچه حیا و ادب هستند. اصلاً یک عمر حُسن در شما جمع میشود،یک گوشهاش را هم نشان نمیدهی. چون نمیتوانی تظاهر کنی و اینها را نمایش بدهی.
کتاب طوبی محبت؛ جلد چهارم - ص 88
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی
انتهای پیام/