مسجد "شعر" دنیا کجاست

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سید محمد بهشتی به گسترش صنایع خلاقه در سطح جهان اشاره کرد و درباره افزوده شدن میراث فرهنگی به عنوان یکی از شاخه‌های این مقوله اظهار داشت: وقتی در حوزه‌های مختلف از سایر کشورها صحبت می‌شود اغلب آنها را با توجه به میزان پیشرفت، زمان شروع حرکت در عرصه‌های گوناگون و شرایط و پشتیبانی‌های کلان دولت‌هایشان، از نظر موفقیت رده بندی می‌کنیم.

بهشتی با اشاره به این نکته که ایران از ابتدا و تا 150 سال پیش همواره سهم بسیار مهم و قابل توجهی در عرصه میراث بشری اعم از طب و هنر داشته است، گفت: این در حالی است که سهم ایران در میراث بشری دوران معاصر بسیار اندک است و امروزه دنیا بی نیاز از ما به مسیر خود ادامه می‌دهد و احساس نمی‌کند که نیازی به ما دارد.

وی در نشست " هم اندیشی پیرامون اکوسیستم دانش بنیان میراث فرهنگی و گردشگری" افزود: این در حالی است که دنیا به ما نیاز دارد و کارهایی هست که فقط از عهده ما بر می‌آید، کارهایی که در طول تاریخ بشر فقط از ما بر می‌آمده است.

بهشتی در ادامه توضیح داد: اگر ما معتقد باشیم که هر کسی باید در تمدن بشری نقشی ایفا کند نقش ایران در این نمایشنامه زمین مانده است و از 150 سال پیش این نمایشنامه بدون این نقش که فقط ما می‌توانیم ایفا کنیم، در حال اجراست.

رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در ادامه با ارائه چند مثال گفت: ما یک قلمروی فرهنگی داریم که بخشی از آن امروزه تحت عنوان ایران است و چیزی نیز به نام جهان ایران وجود دارد که همه گیاهان و حیوانات اهلی شده، در این جهان ایرانی اهلی شده اند.

وی در توضیح علت اهلی شدن گیاهان و حیوانات در جهان ایرانی گفت: نقطه آغاز همه چیزهایی که در این جهان موکول بوده به اینکه چیزی را از قوه به فعل در آوریم، در اینجاست، به طور مثال در فناوری کهن نقطه آغاز استحصال فلز همین جهان ایرانی است.

بهشتی بزرگترین تولید ایرانی‌ها در طول تاریخ را شعر دانست و در تعریف آن گفت: شعر، معنا و حقیقتی است که ما توانسته ایم از پس پرده بیرون بیاوریم، به عبارت دیگر شعر همان از قوه به فعل درآوردن است و به همین دلیل بزرگترین تولید ما شعر و شاعر است.

وی افزود: منظور از شاعر فقط مفهوم متعارف با مصادیقی مانند سعدی، فردوسی و حافظ نیست، بلکه ما در همه کارهایمان شاعر بودیم و هستیم  به طور مثال ما وقتی غذا می‌پزیم هم شاعر هستیم و در واقع شعر غذا را می‌سراییم یا زمانی که پلی می‌سازیم، شعر پل را می‌سراییم.

مسجد شیخ لطف الله، شعر مسجد است

بهشتی به وجود مسجد در همه سرزمین‌های اسلامی اشاره کرد و گفت: با این حال مسجد شیخ لطف الله فقط یک مسجد نیست بلکه شعر مسجد است که سروده شده است.

وی افزود: دامنه شاعری در ایران بسیار بیشتر از دیوان حافظ و سعدی است و در واقع چیزی در زندگی ایرانی‌ها وجود ندارد که در مورد آن شاعری نکنند.

به گفته بهشتی، امروز در نمایشنامه حیات بشر، نقش شاعر حضور ندارد چرا که این نقش را فقط ما می‌توانستیم ایفا کنیم.

وی افزود: ما از 150 سال پیش فکر می‌کنیم باید شبیه کس دیگری باشیم و از شاعری خود شرمسار و خجالت زده هستیم و به همین دلیل سعی می‌کنیم شبیه سایر کشورها شویم.

بهشتی اظهار داشت: این در حالی است که برای دستیابی به خواسته‌هایمان باید در ابتدا شبیه خودمان باشیم چرا که برای شبیه خودمان شدن نیازی به زحمت زیاد نیست فقط باید روبروی آینه بایستیم و به توانایی‌های خودمان توجه کنیم.

رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به موفقیت سینمای ایران در جهان گفت: یکی از مهمترین خصوصیات سینمای ایران این است که شبیه سینمای جای دیگری نیست و ما در این عرصه تلاش نکردیم، شبیه سایر نقاط جهان باشیم و به همین دلیل موفق بودیم.

وی تصریح کرد: این در حالی است که سینمای ایران در شرایط جنگ و در اندازه بسیار کوچک متولد شد اما توانست دنیا را بگیرد.

گلاب قمصر و پژواک جهانی

بهشتی با اشاره به گلاب قمصر کاشان، آن را یک واحد کوچک اقتصادی با پژواک جهانی عنوان کرد و گفت: یک دنیاست و  یک گلاب قمصر و حتی کعبه را هم با این گلاب می‌شویند.

وی افزود: ما از 150 سال پیش در بسیاری از عرصه ها تلاش می‌کنیم آنچه دیگران انجام داده و اختراع کردند را بار دیگر انجام دهیم چون به بنیه درونی خود توجهی نمی‌کنیم.

بهشتی گفت: باید از افراد در حوزه میراث فرهنگی توقع داشت دیگران را متوجه نقش منحصر به فردی کنند که ایرانی‌ها می‌توانند در زمینه صنایع خلاق داشته باشند.

رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری  با تاکید بر اینکه ما باید متوجه سهم خودمان در این حوزه شویم، گفت: ایرانی‌ها باید شعر IT را در دنیا بسرایند.

انتهای پیام/