به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، آیت الله مصباح یزدی در برنامه «زمزمه معرفت» رادیو معارف با بیان اینکه انسان بر حسب فطرت خدادادی طالب لذت و خوشی است و از درد و رنج فرار میکند گفت: انسان از دوران طفولیت که رشد میکند به تدریج با این مسائل آشنا میشود؛ ابتد ابه دنبال ارضای غریزه خود است و هرگاه گرسنه میشود و به همین شکل سایر غرایض را دنبال میکند اما بعد که متوجه شد برخی لذتها مزاحم لذت دیگری هستند و یا اینکه لازمه برخی لذتها رنجهایی است؛ آنگاه سعی میکند ابتدا با توجه به تجربه کم با کمک پدر و مادر و مربی که
وی با اشاره به اینکه وقتی انسان متوجه میشود لازمه برخی لذتها رنجها است سعی میکند به سوی لذتهایی با سود بیشتر و ضرر کمتر برود گفت: ابتدا با توجه به تجربهی کم با کمک مربی و پدر و مادر تلاش میکند تا در این مورد آموزش ببیند.
استاد برجسته اخلاق حوزه علمیه قم با بیان اینکه هر چه قدر فهم، عقل و تجربه انسان بیشتر میشود بهتر یاد میگیرد که به سراغ اعمالی که نفعش بیشتر و ضررش کمتر است برود
آیتالله مصباح یزدی افزود: چنین شرایطی به ویژه در شرایطی که شنیده است انسان دارای روح است این سؤال را برای انسان مطرح میکند، آیا به جزء مواردی که با آن آشنایی دارم و تا کنون درک کردم چیزهای دیگری نیز وجود دارد.
وی با بیان اینکه هیچ بشری نمیتواند انکار کند که فرض انسان بدون روح با انسان با روح متفاوت است گفت: بشر وقتی انسان زنده را فرض کند متوجه میشود که یک چیزی اضافه نسبت انسان مرده دارد و این باعث میشود که به صورت مجمل درک کند یک چیزی وجود دارد که مایه حیات انسان و تفاوت او با انسان مرده است و لذتهایی همچون احترام و استقلال وجود دارد که مربوط به بدن نیست و روح به صورت مستقل درک میکند.
آیتالله مصباح یزدی با بیان اینکه زمانی انسان میتواند از بین لذتها انتخاب درستی کند و موردی که لذت بیشتری دارد انتخاب کند که با موارد بیشتری از لذتها آشنا باشد گفت: راه کلی برای انتخاب صحیح این است انسان بفهمد یک سری از لذتها وجود دارد که هم به لحاظ کمی و دوام و هم به لحاظ کیفی به مراتب بالاتر است.
وی با بیان اینکه وقتی انسان خوب تفکر کند متوجه میشود که آنچه در عمل محرک اعمال اختیاری انسان است، امید به نفع یا ترس از ضرری است گفت: برخی لذات غیر مادی را بسیاری تجربه کردهاند مثلا لذت دیدار و ملاقات دوستان که انسان آن را تجربه میکند در حالی که شاید هیچ سود مادی بر آن مترتب نباشد اما صرف این دیدن باعث نشاط برای انسان می شود حال یک چنین لذتهایی وجود دارد که هیچ لذتی به پای آن نمیرسد لذت حضور در محضر الهی و متنعم بودن به نعمتهای الهی که هیچ لذتی به اندازه آن نیست.
انتهای پیام/