به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، فیلم سینمایی «آوازهای سرزمین من» که درباره داعش و مقاومت در برابر این گروه تروریستی ساخته شده است، بعد از حدود چهار سال از تولید آن، هنوز در کشورمان به نمایش درنیامده است. این در حالی است که بر اساس پیشبینی و روشی که در این فیلم برای مقابله با داعش پیشنهاد شده است، امروز شاهد آن هستیم که نیروهای مردمی در عراق و سوریه در حال یکسره کردن کار داعش و دیگر گروههای تروریستی هستند. عباس رفاعی، کارگردان فیلم ضد داعش «آوازهای سرزمین من» در گفتوگو با «جوان» علت اصلی به نمایش درنیامدن آثار ضد داعش را در سینمای ایران حضور قدرتمند سکولارها در بخش فرهنگی عنوان میکند. گفتوگوی «جوان» با این کارگردان را در ادامه میخوانید.
«آوازهای سرزمین من» با وجود اینکه حضور موفقی در جشنوارههای خارجی داشته هنوز در ایران به نمایش عمومی درنیامده است. برای خوانندگان «جوان» که این فیلم را ندیدهاند، درباره داستان فیلم توضیح دهید؟
این فیلم اولین فیلم سینمایی داستانی است که در مورد داعش و حضور بیگانگان در سوریه ساخته شده است. زمانی که ما این فیلم را در لبنان و سوریه ساختیم نیم بیشتر سرزمینهای عراق و سوریه تحت تسلط داعش و دیگر گروههای تروریستی بود اما امروز میبینیم که کار داعش تقریباً تمام شده ولی هنوز نمیگذارند فیلم دیده شود. «آوازهای سرزمین من» داستان واقعی دارد که ابتدا خبرنگار برونمرزی صداوسیما آن را برای من تعریف کرد و ماجرای یک عروسی در روستایی در سوریه بود که با حمله داعش به آن روستا همه زنان از جمله عروس به اسارت در میآیند. در این فیلم نشان داده شده که اگر مانند مردمان این روستا در برابر حمله داعش مقاومت شود، این گروه تروریستی قادر به تسخیر و تسلط بر سرزمینها نیست.
غیر از موضوع مقاومت به چه مسائلی در این فیلم پرداخته شده است؟
موضوع مهم دیگر پرداختن به تفاوتها و اختلافها میان گروه تروریستی داعش و گروه تروریستی النصره بود. درست است این دو گروه دست به قتلعام مردم سوریه زدند اما با هم اختلافهای زیادی دارند و برای مردمی که اخبار را از تلویزیون دنبال میکنند، دانستن این مطالب باعث میشود پیشزمینه ذهنی از حوادث داشته باشند و بهتر به نقش ائتلاف تحت رهبری امریکا در کمک به تروریستهای سوریه پی ببرند. برای ساخت فیلم به دیدار سیدجواد نصرالله، پسر سیدحسن نصرالله و مسئول فرهنگی حزبالله لبنان رفتم، به موضوع مهمی اشاره کرد که در فیلم آن را گنجاندم و آن این بود که اگر مردم از برابر داعش فرار نکنند، داعش نمیتواند پیشروی کند. نگاه کنید، این گروه تروریستی از اعمال جنایتکارانهاش فیلم و تصویر میگیرد و برای ارعاب و وحشتآفرینی در میان مردم منتشر میکند. با این کار انگیزه دفاع را از مردم میگیرد. من میخواستم فیلمی بسازم که در آن نشان دهم هرجا مردم مقاومت کنند در برابر هر نیروی متجاوزی پیروز میشوند.
اما فیلمتان تا امروز در ایران اکران عمومی نشده است، چرا؟
همان سال که فیلم را ساختیم برای نمایندگان مجلس اکران خصوصی گذاشتیم. اکران خصوصی دیگری هم برای مسئولان گذاشتیم. هر دو گروه متفقالقول بودند که این فیلم باید در ایران به نمایش درآید. فیلم در دو نسخه دوبله فارسی و دوبله عربی برای نمایش در ایران و کشورهای عربی تهیه شده ولی دستهای پنهانی درکار بودند که نگذاشتهاند تا امروز این فیلم دیده شود. نهتنها به این فیلم بلکه به فیلم «امپراتوری جهنم» ساخته پرویز شیخطادی نیز که به داعش پرداخته بود هم اجازه دیده شدن ندادند. آن فیلم را حتی از جشنواره فیلم فجر بیرون کردند.
به عنوان کارگردان سینما و یک فعال حوزه فرهنگ و هنر، دلیل این اتفاقات را در چه چیز میبینید؟
من احساس میکنم با وجود اینکه ما مدیران سینمایی خوبی داریم اما در بعضی جاها همسو با بیگانگان عمل میکنند، همسو با بیگانگان فیلم میسازند و در جشنواره کن نمایش میدهند و همسو با بیگانگان نمیگذارند فیلمهایی که درباره داعش ساخته شده، دیده شود. حتی من از صداوسیما و رسانه ملی گلایه دارم که چرا آنها هم در این باره کمکاری میکنند. باعث تعجب است که در کشوری که بیشترین قربانیان ترور را دارد، مدعی مبارزه با ظلم و حمایت از مظلومان است، هر کجای عالم که ظلمی باشد ندای مظلوم را میشنود و به کمکش میشتابد، انقلابش اسلامی است و تنها کشور با نظام شیعی در جهان است، بخش فرهنگی در دست سکولارها است!
بالاخره باید دلیلی برای نمایش ندادن فیلمی مانند « آوازهای سرزمین من» بیان کرده باشند؟!
وقتی گفتند فیلم «فصل فراموشی فریبا» را تحریم میکنیم، متوجه دلیل تحریمشان نشدم، برای «آوازهای سرزمین من» نیز همینطور، دلیلی نگفتهاند. ولی هرجا رفتیم با در بسته روبهرو شدیم. اگر ما مدیران فرهنگی باهوش و زرنگی داشتیم، این فیلم را به همه سفارتخانههای ایران در خارج از کشور میدادند و میگفتند میان مردم توزیع کنید تا همه دنیا ببینند که ایران در کنار مقابله سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی با تروریستها در حوزه فرهنگی هم به جنگ با آنها میپردازد و در صف اول ظلمستیزی قرار دارد. زمانی مقام معظم رهبری گفتند درباره فلسطین فیلم بسازید، مردمی که هنوز کلید در خانههایشان در دستشان هست و سند خانههایی را که اسرائیلیها غصب کردهاند، نگه داشتهاند. آن زمان فیلم «بیگانگان» را ساختم. یکی از مسئولان وقت بعد از دیدن «بیگانگان» گفت این فیلم از بهترین فیلمهایی است که درباره فلسطین ساخته شده است ولی آن فیلم هرگز اجازه اکران نگرفت.
شما معتقدید یک جریان مانع نمایش آثار همسو با اهداف فرهنگی نظام است؟
از ابتدای انقلاب تا امروز ما در بخش فرهنگ با نوعی بدسلیقگی روبهرو هستیم. در طول این سالها چند فیلم درباره انقلاب شکوهمند اسلامی مردم ایران ساخته شده که بتوانیم آن را به دنیا نشان دهیم؟ یا چند فیلم درباره رهبر کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی (ره) ساخته شده که بتوان آن را به دنیا نشان داد؟ در همه زمینههای فرهنگی قصور داریم.
چکار کنیم که این بدسلیقگی که گفتید یک جا قطع شود و دیگر ادامه پیدا نکند؟
به نظرم نیازمند عزم ملی هستیم، فشار مردم از پایین و همراهی رهبران از بالا. وقتی خود حضرت آقا از وضعیت فرهنگی راضی نیستند و به صراحت آن را بیان میکنند، حداقل باید شاهد عکسالعمل و تغییرات در سطح مدیران میانی باشیم، ولی هیچ اتفاقی نمیافتد. فرقی نمیکند دولت اصلاحطلب سر کار باشد یا اصولگرا، وزرا میآیند و میروند اما مدیران میانی که تصمیمگیران اصلی هستند سرجایشان باقیاند. تا زمانی که این وضع ادامه داشته باشد، تغییر سخت است. به نظرم بخش فرهنگی کشور از مدیران میانیاش آسیب جدی دیده است.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانهها