به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، طی روزهای اخیر، شاهد تشدید مناقشه دو طرفه میان برلین و آنکارا هستیم. صورت مسئله این است که مقامات آلمانی از استرداد پناهجویان متهم در دست داشتن در کودتای سال 2016 ترکیه خودداری می کنند و در مقابل، مقامات ترکیه ای نیز مانع از بازدید نمایندگان آلمانی از پایگاه هوایی مستقر در کشور خود ( که سربازان آلمانی در آن حضور دارند) شده اند.
در چنین شرایطی برخی مقامات ناتو خواستار خویشتنداری طرفین و حل و فصل منازعات موجود شده اند. با این حال چشم اندازی برای حل و فصل اختلافات موجود میان آنکارا و برلین، حداقل در آینده ای نزدیک، وجود ندارد.
واقعیت امر این است که رویکرد سلبی آلمان نسبت به عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا یکی از مواردی است که منجر به خشم و نارضایتی رجب طیب اردوغان و دیگر اعضای حزب عدالت و توسعه از صدر اعظم سرزمین ژرمنها شده است. اردوغان تصور می کرد پس از شکست سارکوزی در انتخابات ریاست جمهوری سال 2012 میلادی و حضور سوسیالیستها در کاخ الیزه، مانع اصلی عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا برداشته شده است.
با این حال مقامات آلمانی و در راس آنها آنگلا مرکل در عمل جای سارکوزی را در مخالفت با عضویت ترکیه در اروپا پر کردند. اگرچه مقامات آلمانی به مانند سارکوزی مستقیما از مخالفت با عضویت ترکیه در اروپای واحد سخنی به میان نمی آوردند اما در عمل موانع زیادی در این خصوص ایجاد کردند. حتی توافق سست اروپا و ترکیه بر سر کنترل بحران پناهجویان (که مرکل بانی آن بود) در عمل نتوانست به نقطه مشترکی برای مفاهمه بیشتر میان ترکیه و اتحادیه اروپا تبدیل شود.
هم اکنون اروپای واحد مخالفت خود با عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا را علنی تر کرده است. تصویب طرح توقف مذاکرات اروپا و ترکیه بر سر عضویت آنکارا در این مجموعه، مصداقی بارز از این تقابل است. این تقابل تمام عیار طی ماههای اخیر به شدت تقویت شده است. در چنین شرایطی نه تنها آلمان نقش یک عامل بازدارنده را درمقابل تشدید تنشهای آنکارا-بروکسل ایفا نکرده است، بلکه خود نیز به قسمتی بزرگ از این تنش تبدیل شده است. پس از وقوع کودتای نافرجام سال گذشته در ترکیه و برگزاری همه پرسی افزایش اختیارات ریاست جمهوری در ترکیه، تنشهای برلین و آنکارا وارد فاز تازه ای گردیده است.
بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران مسائل ترکیه و اروپا معتقدند که بحرانهای جاری در مناسبات برلین و آنکارا به راحتی قابل حل نیست، چنانچه این تنشها را باید در عرض دیگر تنشهای موجود میان ترکیه و اتحادیه اروپا مورد توجه و تفسیر قرار داد. در حال حاضر، اردوغان به شدت از آنگلا مرکل صدراعظم آلمان خشمگین است. تنها پیوند سیاسی موجود میان رئیس جمهور ترکیه و صدراعظم آلمان، قرار داد فیمابینی اروپا و آنکارا بر سر بحران پناهجویان است. احتمال دارد در آینده ای نزدیک این قرارداد نیز ابطال گردد. در چنین شرایطی اساسا دیگر نقطه اتصالی میان آنکارا و بروکسل باقی نخواهد ماند.
اخیرا ینس استولتنبرگ دبیرکل ناتو از آلمان و ترکیه خواسته است تا منازعه خود بر سر بازدید نمایندگان آلمانی از پایگاه هوایی در ترکیه را متوقف کنند. با این حال به نظر می رسد این منازعه ریشه در دیگر منازعات پایدار و مزمنی دارد که بر کلیت روابط برلین و آنکارا سایه افکنده است. منازعاتی نه تنها نشانه ای از حل و فصل آنها در آینده ای نزدیک مشاهده نمی شود، بلکه به سوی تنش بیشتر میان طرفین پیش می رود. ادامه این روند، می تواند خشم رئیس جمهور ترکیه از صدر اعظم آلمان را به خشم و نفرتی عمیق تبدیل کند.
انتهای پیام/