به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم حضور کاروانهای زیر سایه خورشید از سوی خادمان آستان قدس رضوی در اقصی نقاط میهن عزیز اسلامی و همچنین دیگر کشورهای جهان، این روزها را امام رضاییتر کرده است.
هر که دل به عشق امام رئوف دارد قدمی بر میدارد تا بوسهای را بر پرچم متبرک حرم رضوی بزند، این بار زائر به دیدار امامش نرفته است بلکه نمایندگان حضرت عشق هستند که قدم به قدم، راه پیموده و منزلگاهها را در نوردیدهاند تا به زیارت عاشقان بیایند.
قلبهایی که به شوق زیارت هشتمین پناه ضربان گرفتهاند، این بار میهمان خادمان کوی ثامن الائمه(ع) نیستند بلکه میزبان هستند، هر قوم و قبیله رسم و آیین میزبانی را به جا میآورد.
پیرزنانی گلاب به دست، دخترکانی که شاخه گل به دست دارند ، جوانانی که اسپند دود میکنند و مردمی که صلوات و سلام میفرستند و همراه خادمان حرم رضوی که پرچم و تبرکات حرم را همراه دارند به سوی منزلگاه خود در آن شهر میروند .
خانه شهیدی، بیمارستانی، مسجدی،زندانی، حسینیهای و یا حتی خانه معلولی که کسی به او توجه نمیکند مقصد خادمان حرم مطهر رضوی است که نام خود را در صحیفه نورانی کاروان زیر سایه خورشید ثبت کردهاند .
حکایت دلدادگی و عشق، منحصر به سرزمین ولایتمدار ایران نیست، هر کجا شمیم امام رضا«علیه السلام» بوزد دل از مهرورزان میبرد، و راز این محبت بیانتها را محبوب میداند و بس.
اینجا هندوستان است، جایی که خدام حرم امام رضا علیه السلام به شوق زیارت عاشقان حضرتش کیلومترها راه را در نوردیده و کوچه و خیابان را عطر افشان کردهاند.
جوانی بیتاب از راه میرسد، توان ایستادن ندارد صف مردم را میشکافد، او را دعوت کردهاند! عاشق است ودل خسته، خود را به پرچم حرم مولایش میرساند، آن را در آغوش میگیرد و هزار راز مگوی به آن میگوید.
«غریب وخسته به دیدارت آمدم دلم مشکن....به دل شکستگی خواهرت دلم مشکن»
من و تو چه میدانیم، شاید حاجتی باشد، شاید دعایی برای محتاجی ، شاید آرزوی سفری و شاید هم ....
چه تفاوتی میکند امامی که ضامن آهوی بیابان شده است، آیا نظر لطفی به یک جوان شیدا نخواهد کرد؟حاشا از چنین فکر خطایی...
انتهای پیام/.