به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، همزمان با فرا رسیدن سالروز ولادت با سعادت امام رضا(ع) بسیاری از شاعران جوان و پیشکسوت کشورمان دست به قلم میبرند و با سرودن اشعاری ارادتشان را به محضر حضرت رضا(ع) ابراز میکنند.
در همین راستا، «محمد شکریفرد» قطعه شعری را به امام رضا (ع) تقدیم کرده است که در ادامه منتشر میشود:
وی چندی پیش در سیاُمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران از دومین مجموع اشعارش با عنوان «گشایش» رونمایی کرد.
«شبی در جوار حرم»
شب ظلمتش گذشت، سپیده دمان رسید
دستم به خامه رفت غزل همزمان رسید
روح القدس{1} به یاری ام از آسمان رسید
ابیات از برای شما توأمان رسید
این شعر نغمهای ست که از دل برآمده ست
از بطن دل سرودۀ دعبل برآمده ست:
از من بخوان قصیدۀ آیات{2} تازهای
عمری نداشتیم ملاقات تازهای
از جانبت نبود عنایات تازهای
شاعر سروده است در ابیات تازهای:
دل بی قرار دیدن گنبد طلای توست
هر کس که آمده ست حرم، مبتلای توست
باری نشسته رو به ضریحت قلم به دست
آورده است قلب تو را با قسم به دست
میآید التفات چنینی چه کم به دست
هرگز نیامده ست مگر در حرم به دست
مداحی تو شاه خراسان و من؟! عجب
از جانبت محبت چندان و من؟! عجب
شاعر به شکل کفتر گنبد در آمده است
از هیئتی به هیئت دیگر در آمده است{3}
شعری که از تو گفته زبانزد در آمده ست
اینجای شعر قافیه مشهد در آمده است
مضمون به سوی غربت تو سوق یافته ست
با واژه مو به مو غزلی تازه بافته است:
میریزد اشک از سر حسرت برای تو
باید گریست تا به قیامت برای تو
مدحش شده ست ذکر مصیبت برای تو
مشهد نداشت جز غم غربت برای تو
باید که در غریبی تو از حسین(ع) گفت
در غربتت قصیده به اشک دو عین گفت
وقت است تا روایتی از کربلا شود
دلها چنان همیشه به غم مبتلا شود
پرپر، شبیه کفتر گنبد طلا شود
اسرار سرّ به مهر جهان بر ملا شود:
«انگور» تیغ آخته، «مأمون» همان یزید
حبه به حبه تاک دل شاه را درید
گفتم به شعر تازهای از خود مدیح تو
ما زندهایم با نفسی از مسیح تو
من دعبلانه آمدهام تا ضریح تو
محتاج بیتیام به زبان فصیح تو
ره توشهای به بار مسافر اضافه کن
بیتی به شعر ناقص شاعر اضافه کن{4}
1)_امام صادق(ع): کسی برای ما (اهل بیت) شعر نمیگوید مگر اینکه خدا او را به روح القدس یاری دهد.
2)_این قصیده که به تائیه دعبل یا «مدارس آیات» مشهور است، یکی از شاهکارهای شعری اوست که در محضر امام رضا (ع) قرائت کرد.
3)_تغییر قافیه بنا به مفهوم ارائه شده تعمدی است.
4)_اشاره دارد به زمانی که دعبل خزاعی شاعر اهل بیت(ع) در محضر امام رضا (ع) قصیده معروف آیات را خواند و امام مجذوب شعر دعبل شد و فی البداهه در همان مجلس دو بیت به شعر دعبل اضافه و او را با هدایای ویژهای تشویق کرد.
انتهای پیام/