به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، یکی از مشکلات حوزه سلامت و رفاه اجتماعی در کشور که به جد نیز خلاء آن لمس میشود این است که چرا خانوادههایی که در حوادث متعدد عزیزانشان را از دست میدهند که نمونه بارز و اخیر آن نیز میتوان به جان سپردن یک کودک هشت ماهه اشاره کرد، در این مواقع بازماندگان تحت حمایت روحی و مشاوره روان قرار نمیگیرند.
در این رابطه فربد فدائی - عضو هیات مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران به تسنیم، توضیح میدهد: احساس امنیت روان موضوع مهمی است که ارتباط مستقیمی هم با شاخصهای واقعی امنیت ندارد.
وی ادامه میدهد: برای نمونه، سالی حدود بیست نفر در حوادث رانندگی کشته میشوند، ولی به آن اندازه سبب احساس ناایمنی نمیشود که فرضاً سقوط یک هواپیما با یکصد قربانی باعث احساس ناایمنی میشود.
عضو هیات مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران تصریح میکند: همین طور در مورد مسائل جنایی که سالی بیش از سه هزار مورد قتل عمد میشود چندان در ایران جلب نظر نمیکند اما مرگ فجیع کودک شیر خوار احساس امنیت روانی را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد.
فدائی بیان میکند: در این موارد وزارت بهداشت وظیفه دارد که ورود کند و همین طور ستاد مقابله با بلایا و رویدادهای ناگهانی؛ مثلاً در حادثه پلاسکو این موضوع در حد قابل قبولی انجام شد و وزارت بهداشت و انجمن علمی روانپزشکان ایران وارد عمل شدند و تیمهایی در محل حادثه و نیز ایستگاهها آتش نشانی مستقر شدند و به ارائه خدمات روانپزشکی به افراد درگیر از جمله همکاران آتش نشانان جان باخته و خانواده قربانیان پرداختند.
عضو هیات مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران تصریح میکند: در کشورهای اروپایی این کار به صورت سازمان دهیشده انجام میشود، ولی در ایران این کار در آغاز راه است.
فدایی درباره اینکه چرا در کشور مراکز منسجمی در اینباره نداریم و خدمات مشاوره روان نیز مقطعی است و مردم نمیدانند کجا مراجعه کنند و چرا نهادهای حاکمیتی و نظام سلامت به سراغ این خانوادهها نمیرود؟ پاسخ میدهد: در موارد انفرادی انتظار میرود افراد خودشان به درمانگاههای روانپزشکی مراجعه کنند، کما اینکه در حوادث منجر به جراحت (برای نمونه فردی در اثر سقوط دچار شکستگی استخوان شده است ) چنین میکنند و اگر موضوع اورژانس باشد از طریق اورژانس بیمار اعزام میشود.
انتهای پیام/