به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجتالاسلام والمسلمین حسین انصاریان در ادامه سلسله جلسات سخنرانی خود در بیت الاحزان اصفهان، به دو صفتی که ائمه(ع) درباره شیعیان بیان کردند، اشاره و گفت: حضرت رضا(ع) فرمود: «شیعیان در ایام سرور ما مسرور و در ایام حزن ما محزون هستند» بر طبق فرمایش امام صادق(ع) علت آن این است که «خداوند گِل ما اهلبیت(ع) را که در این عالم سرشت، شیعه را از اضافهٔ گِل ما آفرید لذا شیعه یک ارتباط روحی و معنوی با ما دارد که در خوشحالی ما قهراً خوشحال و در حزن ما محزون است».
وی افزود: در حقیقت خداوند از این گِل، چهارده معصوم(ع) را آفرید و از اضافهٔ گِل آنان، ما شیعیان را آفرید. خداوند میدانست تا قیامت چه کسی رغبت دارد که شیعهٔ اهلبیت(ع) باشد و چه کسی هم رغبت دارد شیعهٔ فرعونیان تاریخ شود؛ لذا شیعه از نظر روحی و معنوی ارتباط عمیقی با اهل بیت(ع) دارد؛ ما این مسأله را در دههٔ عاشورا بیشتر حس میکنیم؛ در آن دهه، همه از اول محرّم تا عاشورا یک قلب مجروح و ناراحتی داریم.
حجتالاسلام والمسلمین انصاریان یادآور شد: امیرالمؤمنین(ع) در بخشی از خطبههایشان که در رابطهٔ با قرآن کریم است، میفرماید: «و هو القرآن»؛ پروردگار پیغمبر(ص) را که به رسالت مبعوث کرد، یک نوری را در اختیارش گذاشت که این نور هم نبوت او را تصدیق میکرد که این شخص واقعاً پیغمبر خداست و هم نوری بود که برای تمام مردم جهان تا روز قیامت قابل پیروی است؛ یعنی هر کسی در این عالم بخواهد به قرآن اقتدا کند و دنبالهرو قرآن باشد، برایش آسان و ممکن است و اصلاً پیروی از قرآن، مشقّت و مضیقهای ایجاد نمیکند؛ پیروی از قرآن برای اهلش، برای کسانی که عاشق حقیقت هستند، بسیار لذت، شوق و ذوق دارد و نور است.
* چهار خبر از قرآن برای جهانیان از کلام امیرالمومنین(ع)
وی با اشاره به خطبه 158 نهج البلاغه «أَلاَ إِنَّ فِیهِ عِلْمَ مَا یَأْتِی، وَ الْحَدِیثَ عَنِ الْمَاضِی، وَ دَوَاءَ دَائِکُمْ، وَ نَظْمَ مَا بَیْنَکُمْ» اظهار کرد: امیرالمؤمنین علی(ع) چهار خبر از قرآن را برای جهانیان بیان میکند؛ اول: «علی ان فیه علم ما یأتی؛ این قرآن، تمام رشتههای دانش را تا ابد میتواند برایتان نشان دهد، آن هم با زبان ما» دوم: «قرآن و الحدیث عن الماضی؛ در کتاب خدا، اخبار کل گذشتهٔ عالم، از شروع خلقت که تاکنون نازل شده وجود دارد» سوم: «و نظم ما بینکم؛ آنچه که زندگی خانوادگی، معاشرتی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را نظام می دهد، قرآن است» چهارم: «دواء دائکم؛ تمام بیماریهای فکری، اخلاقی و روحی شما را قرآن معالجه میکند».
حجتالاسلام والمسلمین انصاریان به علم بی نظیر امام علی(ع) اشاره کرد و گفت: طبیعت مغز فیزیکی هر انسانی چهارده میلیارد سلول است که امروز ثابت شده مغز نابغههای عالَم یک سوم سلولهایش فعال است و مغز مردم عادیِ عالَم کمتر از نصف یک سوم سلول کار میکند، اما یک پروفسور از من پرسید: شما قدرت مغز پیغمبر(ص) یا امیرالمؤمنین(ع) را میدانی؟ گفتم: خیر! گفت: میدانی هر انسانی چهارده میلیارد سلول مغزی دارد که یک سوم سلول مغز نوابغ عالم فعال است، گفت من از طریق مطالعه در آثار پیغمبر(ص) از نظر علمی، به این نتیجه رسیدم که چهارده میلیارد سلول مغز پیغمبر(ص) در اوج فعالیت بوده است. امیرالمؤمنین(ع) میفرماید: دو ـ سه دقیقه مانده بود که خداوند جان پیغمبر را بگیرد، من را صدا کرد و فرمود: گوشَت را نزدیک دهان من بیاور. پیغمبر(ص) خوابیده بود، من دستهایم را روی زمین گذاشتم و گوشم را یک لحظه نزدیک دهان پیغمبر(ص) بردم و بعد بلند شدم. پیغمبر(ص) را که دفن کردند، خانواده به امیرالمؤمنین(ع) گفتند: چه چیزی درِ گوشت گفت؟ فرمود: گوشم که به دهان پیغمبر رسید، در هزار رشتهٔ علم را به روی من باز کرد که از هر رشتهای هزار درِ دیگر باز شد؛ یعنی یک میلیون علم را در زمان به اندازهٔ یک آری و خیر به من انتقال داد؛ این مسأله نشان میدهد مغز ایشان بسیار فعال بوده است.
این محقق و مفسر قرآن کریم خاطرنشان کرد: از علم بیمنتهای حضرت علی(ع) فقط نهجالبلاغه و چند صد روایت به دست ما رسیده است، چراکه بعد از رحلت پیامبر(ص) به حضرت علی(ع) اجازه نشر علم را ندادند. ابنعباس میگوید: ما شاگرد تفسیر قرآن امیرالمؤمنین(ع) بودیم - مدرّسان بزرگ حوزهها و حتی بزرگترین مراجع تقلید از زمان شیخ طوسی(ره) تاکنون، علی(ع) را نشناختهاند و نمیتوانند بشناسند! علی(ع) در 23 سالگی، چند ثانیه دستش بالا رفت و پایین آمد، در بیست ـ سی ثانیه با یک ضربت عمرو بن عبدود را به زمین انداخت. پیغمبر(ص) میفرماید: اگر کل عبادات جن و انس را از زمان آدم تا قیامت در یک کفه بگذارند و این ضربت زدن علی را در کفهٔ دیگر، کفهٔ علی سنگینتر است ـ و امیرالمؤمنین(ع) برای ما تفسیر قرآن میگفت، یک روز فرمود: اگر هفت آیهٔ سورهٔ حمد را تفسیر کنم و شما از شروع تفسیر سورهٔ حمد تا «و الضالین» بنویسید. در صورت نیاز به جابجایی این نوشتهها، لازم است هفتاد شتر نوشتهها را بار کند. این اندیشهٔ مولی علی(ع) نسبت به قرآن، آنهم نسبت به یک سورهٔ هفت آیهای است.
انتهای پیام/