به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از واشنگتن پست، هرچند دولت آمریکا و اتحادیه اروپایی در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، همکاری نزدیکی را در وضع تحریم های اقتصادی علیه ایران و روسیه داشتند، اما این روابط در حال حاضر دیگر همچون گذشته همکارانه نیست. شاید قبلا اعضای اتحادیه اروپا گاهی به دنبال منتفع شدن از تضعیف تحریم های آمریکا بودند، اما اکنون در سایه تصویب قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم، واشنگتن احتمالا در آستانه بازگشت کامل به دوران تنش فراآتلانتیکی بر سر استفاده از ابزار تحریم قرار دارد.
از اواسط دهه 1980 تا اواسط دهه 2000 میلادی، سیاست های تحریمی آمریکا اغلب منجر به درگیری های فراآتلانتیکی می شد. اعضای اتحادیه اروپا همواره تحریم های آمریکا علیه کشورهایی نظیر ایران و کوبا را که به ضرر شرکت های اروپایی بود تضعیف می کردند. اتحادیه اروپا در خصوص نگرانی از برنامه هسته ای ایران و نقض حقوق بشر در کوبا با آمریکا همنظر بود، اما راه حل های دیپلماتیک را به جنگ تجاری ترجیح می داد. آمریکا تلاش کرد از تحریم های ثانویه (مجازات شرکت های خارجی به دلیل همکاری با کشورهای تحت تحریم آمریکا) شرکت های اروپایی را وادار به پیروی از سیاست های واشنگتن کند. اما اتحادیه اروپا با طرف شکایت از طریق سازمان تجارت جهانی و وضع قانونی در زمینه ممنوعیت تبعیت شرکت های اروپایی از قانون تحریم های آمریکا واکنشی متقابل نشان داد.
مشی اتحادیه اروپا با آمریکا در دوران دولت اوباما با تحریم های آمریکا همکارانه تر شد و اروپایی ها به منظور محدود کردن برنامه هسته ای ایران اقدام به قطع دسترسی ایران به سوئیفت، و توقف خرید نفت از این کشور کردند. این همکاری ها به ضرر بسیاری از شکرت های اروپایی تمام شد و البته به اقتصاد ایران نیز آسیب زد. حاصل این همکاری، انعقاد برجام بود که به موجب آن بسیاری از تحریم های اتحادیه اروپا علیه ایران برداشته شد و شرکت های اروپایی مجددا به پیگیری فرصت های موجود در بازار ایران پرداختند. در حال حاضر حمایت چندانی در درون اروپا برای وضع مجدد تحریم های جدی علیه ایران وجود ندارد.
به همین دلیل است که اتحادیه اروپا از وضع قانون تحریمی جدید در کنگره آمریکا خشنود نیست. این قانون به جای تلاش برای اجماع با اروپا بر سر سیاست های تحریمی مشترک، به قوه مجریه آمریکا اختیار می دهد تا تحریم های ثانوی های راعلیه شرکت های خارجی طرف معامله با روسیه به اجرا بگذارد. باید توجه نمود که قانون تحریم مقابله با دشمنان امریکا از طریق تحریم (کاآتسا) محصول دولت ترامپ نیست بلکه منعکس کننده خواست های کنگره آمریکاست.
تحریم های ثانویه آمریکاهمچنین از آن جهت حساسیت برانگیز است که تلاش های تحریمی علیه ایران، وابستگی اروپا به سوخت های فسیلی وارداتی از روسیه را افزایش داده است. در حال حاضر، روسیه بزرگترین تامین کننده نفت خام اتحادیه اروپا محسوب می شود. از این رو، اتحادیه اروپا با محدودیت های قابل ملاحظه ای در زمینه چگونگی همکاری با تحریم های ضد روسی آمریکا به ویژه در زمینه انرژی مواجه است، زیرا همکاری های قبلی اروپا با آمریکا بر سر تحریم های ایران، اروپا را بیش از گذشته به نفت روسیه وابسته ساخته است.
از این رو، به نظر می رسد که سیاستگذاران آمریکایی نمی توانند در آینده ای نزدیک، امیدوار به کسب حمایتی قوی از اروپا در زمینه تحریم ایران و روسیه باشد. کشورهایی نظیر آلمان، ایتالیا، اسپانیا و پرتغال ترجیح می دهند شاهد لغو بخشی یا کامل تحریم ها علیه ایران و روسیه باشند. بنابراین دولت ترامپ نیاید انتظار داشته باشد در صورت خروج از برجام اروپا در زمینه وضع تحریم های مجدد علیه ایران با واشنگتن همراهی کند.
انتهای پیام/101