به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگار پویا، شهید ابراهیم خلیلی جانباز و از تخریبچیهای لشکر عملیاتی 27 محمد رسول الله(ص) تهران بزرگ که طی عملیاتی مستشاری برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) عازم سوریه شده بود در شرق حلب به آرزوی دیرینهاش رسید و به فیض شهادت نائل شد. او که چندین سال فرمانده پایگاه مقاومت بسیج مسجد سبحان تهران بود در نشریه «شلمچه» بهسردبیری و مدیرمسئولی مسعود دهنمکی و فیلم سینمایی «اخراجیهای1» فعالیتهای مستمری داشت. داود خلیلی پدر شهید ابراهیم خلیلی نیز در دوران دفاع مقدس و در منطقه دشتعباس به شهادت رسیده بود و همچنین عموی شهید خلیلی نیز در دوران هشت سال دفاع مقدس به شهادت رسیده بود. شهید ابراهیم خلیلی بر اثر تله انفجاری آسمانی شد و به یاران شهیدش پیوست. از این شهید والامقام یک فرزند دختر 14ساله و یک فرزند پسر 7ساله به یادگار مانده است.
همه وجودش را وقف راه دفاع از حرم کرده بود
سردار حسین اسداللهی فرمانده لشکر عملیاتی 27 محمد رسول الله(ص) در گفتگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در مورد شهید ابراهیم خلیلی که یکی از تخریبچیهای لشکر بوده است، میگوید: شهید ابراهیم خلیلی ثابت کرد این در جهاد و شهادت همچنان باز هست و مشتاقان حضرت و هر کس که علاقه دارد، قطعاً میتوانند باز هم در این توفیقات سهمی داشته باشند. ابراهیم خلیلی چند روز گذشته به شهادت رسید و دوستان او ساعاتی گرد پیکر مطهر و پاکش جمع شدند برای بیعت، درددل و گفتگو با شهید و روحیه گرفتن از او و هر کس با نگاهی حضور داشت. این رسم شهداست که هر جا گرفتاری داریم یکی از اینها بین ما ظاهر و حاضر میشود و حلال مشکلات ما میشود.
او ادامه میدهد: ابراهیم با تمام وجود خالصانه و توانمند و بسیار کاربلد بود و همه وجودش را وقف راه دفاع از حرم کرده بود. ابراهیم کسی بود که چندین سال است که با او رفتوآمد داشتهایم اما حالا میفهمیم هنوز او را درست نشناختهایم و اکثر قریب به اتفاق ما اطرافیان تا دو روز پیش اصلاً نمیدانستیم که او فرزند شهید است.
هرگز برای شهادت به این در و آن در نزد
سردار اسداللهی با اشاره به مشخصه منحصر به فرد شهید ابراهیم خلیلی میان شهدا میگوید: یکی از ویژگیهایی که در رابطه با این شهید من عنوان کردهام و میگویم اینست که میدانیم همه مشتاقان برای شهادت دعا و آرزو میکنند و به این در و آن در میزنند و پیگیری میکنند و البته تلاش و زحمت و کار خالصانهای هم دارند. اما آقا ابراهیم از نظر بنده هرگز برای شهادت به این در و آن در نزد و آن را اینگونه آرزو نکرد، علتش این بود که ابراهیم یقین داشت که شهید میشود و این یقین باعث میشد که برای شهادت به این در و آن در نزند، تمام هم و غمش را گذاشت برای کار، مأموریت و مسئولیتی که بهعهدهاش گذاشته شده بود و در تمام لحظات بیشتر از همه غصه بچهها را میخورد و حواسش به بچهها بود.
هیچ جایی برای دفاع از دین خدا متوقف نشد/ جانبازی و رفع تکلیف را کافی نمیدانست
هرچند ابراهیم خلیلی سالها به مجاهدت در راه خدا از طریق تخصصهایی که داشت مشغول بود و در این راه جانباز هم شده بود اما باز هم برای حضور در میدان سوریه احساس ضرورت میکرد. سردار اسداللهی در این زمینه میگوید: دفاع از حرم و حریم اهل بیت(ع) باید یک عقبهای داشته باشد که عقبهاش برمیگردد به همان وقایع تاریخ و اتفاقات عاشورا. اگر اهل بیت ثابت کردند که کنار دفاع از حق و حقانیت میزان جانبازی و جهاد کفایت نمیکند و در حقیقت تا انتهای جان و تا آخرین قطره خون باید در این راه تلاش، مجاهدت و مواظبت کرد، آقا ابراهیم و امثال او هم به همین فرهنگ، عقبه، همان سیره و کاری که خود اهل بیت(ع) انجام دادند، تکیه کردند. اهل بیت جایی برای دفاع از دین خدا متوقف نشدند. ابراهیم هم برای دفاع از دین خدا فقط جانبازی و رفع تکلیف را کافی نمیدانست و مجاهدت را تا سرحد جان ادامه داد و با نثار خونش ثابت کرد اعتقادی که دارد، هزینهاش را هم پرداخت کرده است.
حضور ابراهیم در سوریه یک رده تکمیلی بر حضور سایر تخریبچیها بود
فرمانده لشکر عملیاتی 27 محمد رسول الله(ص) با اشاره به تخصص شهید خلیلی در این لشکر میگوید: ابراهیم بین بچهها بهعنوان یک تخریبچی باصفا و ماهر شناخته میشد. همه از لحظات کار کردن کنار ابراهیم لذت میبردند، چون امکان نداشت که کسی کنار او کار کند و به تجربه و علم و میزان ظرافت و دقتی که در کار داشت اضافه نشود، برای همین خیلیها هستند که کنار اساتید آموزش میبینند اما نزدیک برخی نشستن را هم افتخار میدانند. یکی از کسانی که سایر بچهها و جوانترها دوست داشتند حتی برای لحظاتی و حتی برای یک نوبت در کار تخریب کنار او تجربه کسب کنند همین آقا ابراهیم بود، چون در کارش بهتماممعنا کاربلد بود.
او ادامه میدهد: با اینکه از سفر قبلیاش به سوریه در دفاع از حرم تازه برگشته بود اما وقتی صحبت کردیم میگفت آنجا حضور بیشتری نیاز هست و بلافاصله کارهایش را جمعوجور کرد و مجدداً برگشت. بچههای دیگر تخریبچی هم آنجا بودند اما حضور ابراهیم در حقیقت یک رده تکمیلی بر حضور همه بچهها بود. بهخاطر توانمندیاش هم واقعاً همه دوست داشتند که کنارش قرار بگیرند.
انتهای پیام/*