به گزارش خبرگزاری تسنیم، اخبار ویژه روزنامه کیهان منتشر شده در روز شنبه 11 شهریورماه را به شرح ذیل میخوانید:
*تعهد ما به فهرست امید تا دم در مجلس بود
عضو فراکسیون مستقلان مجلس گفت پیمان ما با فهرست امیدیها تا دم در مجلس بود.
تابناک نوشت: داستان عهدشکنی در مجلس، ماجرایی است که نخستین بار خود را حدود یک سال پیش و پس از انتخابات 94 بر سر انتخابات هیئت رئیسه مجلس نشان داد، به گونهای که برخی نمایندگان منتسب به لیست امید، با جدا شدن از حامیان خود، فراکسیون مستقلی را در مجلس شکل دادند.
به گزارش «تابناک»؛ بار دیگر این زخم کهنه در رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی سر باز کرد و با رأی عدم اعتماد نمایندگان به وزیر پیشنهادی نیرو، انگشت اتهام را به سمت فراکسیون مستقلان نشانه گرفت. برخی از نمایندگان جریان اصلاحات در مجلس بر این اعتقاد هستند که بعضی از افراد منتسب به فراکسیون امید، بر عهد خود پایبند نیستند و در بزنگاهها، طرف خود را تغییر میدهند.
غلامعلی جعفرزاده در گفتوگو با تابناک اظهار داشت: هم اکنون فراکسیون مستقلان مجلس، قویترین فراکسیون مجلس به شمار میرود و هر روز که میگذرد، بر شمارشان افزوده میشود.
وی افزود: قدرت این فراکسیون در زمان رأی گیری درباره وزرای پیشنهادی روحانی نیز به روشنی بر همه مشخص شد و کسانی که در این فراکسیون رأی آوردند، توانستند به وزارت برسند، به گونهای که در رأیگیری داخلی که در فراکسیون صورت گرفت، سه وزیر آخر در رأیگیری ما به ترتیب رتبه 15-16 و17 را به دست آوردند.
وی گفت: هماکنون تعداد اعضای فراکسیون مستقلان رسما 104 تن است؛ اما ما در صحن بیش از 130 رأی داریم، چون برخی از نمایندگان به دلیل برخی معذورات نمیتوانند رسما اعلام موضع کنند و از فراکسیونهایی که به آن منتسب هستند، جدا شوند.
جعفرزاده درباره برخی ادعاهای نمایندگان در خصوص عهدشکنان لیست امید نیز گفت: تعهد ما به لیست امید تا در مجلس بود و بعد از انتخابات، هر نمایندهای برای خود مستقل است و میتواند مسیر خود را تعیین کند.
وی گفت: انتخابات سال 94 انتخابات حزبی نبود و ما هیچ کدام عضو یک حزب نبوده ایم. در آن زمان، وفاقی شکل گرفت و برخی از افرادی که احساس میشد، به روحانی و جریان اعتدال نزدیک هستند در این لیستها جای گرفتند؛ اما ما هیچ تعهدی به کسی ندادهایم که تا آخر بر سر این ماجرا بمانیم.
وی خاطرنشان کرد: اکنون ما با قدرت در مجلس به موضوعات ورود کرده ایم و نقش تعیینکنندهای نیز در مناسبات سیاسی داریم، به طوری که حتی سه وزیر دولت یازدهم را هم ما نجات دادیم؛ اگر فراکسیون مستقلان مجلس از وزیر آموزش و پرورش، وزیر فرهنگ و وزیر ورزش دفاع نمیکرد، آنها نمیتوانستند در مجلس رأی بیاورند.
وی گفت: با حرف و داد و بیداد نمیشود ادعا کرد. هر فراکسیونی ادعایی دارد، اسامی اعضای خود را ثبت کند و در اختیار رسانهها گذارد تا وزن هر یک مشخص شود. اگر راست میگویند که تأثیرگذارند، این کار را انجام دهند.
*مجله کارگزاران: فراکسیون امید فاقد درک و درایت است
یک مجله اصلاحطلب، اتفاقات مجلس و ناکارآمدی فراکسیون امید را «آب در خانه امید» توصیف کرد.
مجله کارگزارانی صدا در گزارشی با همین عنوان مینویسد: بیطرف قربانی اصلاحطلبان و دوستان خود شد. آنها بیطرف را «اصلاحطلبترین» عضو کابینه پیشنهادی معرفی کرده و از او بهعنوان موفقترین و بهترین وزیر نیروی تاریخ جمهوری اسلامی نام بردند. تعاریفی غلوآمیز که باعث شد از او شخصیت غیرقابل انعطافی بسازد، مگر میتوان او را اصلاحطلبترین عضو کابینه روحانی نامید وقتی جهانگیری، ظریف، حجتی و ابتکار در کابینه روحانی حضور دارند؟ مگر بیطرف در دوره اصلاحات چه عمل سیاسی انجام داده بود که از او به عنوان اصلاحطلبترین عضو کابینه نام بردند؟... نطق بیطرف در مجلس نشان داد که او هنوز در دهه 70 مانده است. هنوز از سدسازی دفاع میکند و به مقتضیات دهه 90 و تلاش برای محیط زیست علاقهای ندارد. شاید همین تعاریف اصلاحطلبان بود که باعث شد وقتی او با نمایندگان مناطق زاگرسنشین و جنوبی بر سر یک میز نشستند، او نتواند دغدغه و نگرانی آن نمایندگان را جدی بگیرد و سیاستهای 12 سال پیش خود را اشتباه بداند.
... بیطرف، قربانی بیعملی فراکسیون امید شد. در طول دو سال گذشته یک رفتار حسابی از امیدیها سر نزد. از ناعملی سیاسی فراکسیون امید در دو سال گذشته رنج بردیم. فراکسیون امید به مانند هرمی است که راس ندارد.
فراکسیون وقتی راسی ندارد، ممکن است منافع غیرمشروع جایگزین منافع مشروع شود. ممکن است نماینده همه جور به نفع خود عمل کند. هم با دولت ببندد، هم با مخالف دولت ببندد، هم از منافع تشکیلات بهرهمند شود و هم منافع شخصی خود را پیگیری کند.
در روزی که مراسم تحلیف به یادماندنی رئیسجمهور برگزار میشد، عدهای از نمایندگان و اعضای این فراکسیون گرد خانم موگرینی جمع شدند تا به یادگار عکس سلفی بگیرند. تمام آن شکوه با این عکس و حواشی آن فرو ریخت. حاشیه بر متن غلبه کرد و رئیس فراکسیون ناپدیدتر از همیشه شد. نه دفاعی و نه تذکری. حواشی همیشه فراکسیون را تحت تاثیر خود قرار داده است. از استخدام پسر نماینده اصلاحطلب در یک شرکت تا دفاع دختر از پدری که ماهیانه 56 میلیون تومان حقوق میگرفت.
در ماجرای رای اعتماد به وزرا نیز نه درایتی از فراکسیون امید دیدیم و نه رفتار سیاسی و پخته از آنها. گویی همه مکلف بودند که به وزرا رای بدهند. بدون آنکه بدانند چرا. تابع دولت بودن با خامی دولت بودن فرق دارد. نماینده میتواند حامی دولت باشد اما نباید تابع بیچون و چرای آن شود. نماینده ناظر است بر رفتار دولت. ناظر نمیتواند تابع و مطیع باشد.
نمایندگان امید فقط میدانستند که باید به تکتک وزرا رای اعتماد بدهند. چرا؟ اگر وزیری همچون علی ربیعی که در دوره وزارتش مشکلاتی داشته و حتی نتوانسته یکی از وعدههای رئیسجمهور را محقق کند باید همچنان وزیر بماند؟
آقایان اصلاحطلب و اعتدالگرای فراکسیون امید، بر چه اساسی شما باید سمعا و طاعتا به امثال ربیعی رأی بدهید؟
... شاید بیدلیل نیست که افراد موثر دولت، دلشان را به دل علی لاریجانی گره زدهاند تا دل محمدرضا عارف. شاید برای همین است که میدانند علی لاریجانی رئیس مجلس هم سیاستورزی حرفهای است و هم میداند چه موقع باید موافقت کند و چه موقع مخالفت. در پارلمان «علی لاریجانی» بودن بسیار مهمتر و بهتر از آن است که «محمدرضا عارف» باشی. دولت بازیگر سیاسی میخواهد نه مرد اخلاق. عارف بسیار انسان شریفی است اما پارلمان مدرسه اخلاق نیست، خانه سیاست است. دولت، مجلس بیطرف نمیخواهد.
*روحانی درباره کنار زدن طیبنیا و حجیم شدن تیم اقتصادی توضیح دهد
یک روزنامه حامی دولت میگوید، رئیسجمهور درباره «جابهجاییهای نمایشی در کابینه»، «بهکارگیری وزرای ضعیف»، «حجیم شدن بخش اقتصادی کابینه» و «کنار زدن طیبنیا» توضیح دهد.
روزنامه آفتابیزد با تاکید بر اینکه ابهاماتی درباره عملکرد اخیر روحانی در تیم اطراف وی وجود دارد، مینویسد: عدم حضور برخی وزرا در کابینه دوازدهم به راستی که به یک مطالبه ملی تبدیل شده بود و حتی خود روحانی هم در خلال اظهارنظرهایش در مراسمها و نشستهای گوناگون به عملکرد آنها خرده میگرفت. به طوری که پیرامون برخی از آنها هم اظهار داشت که « آنها که در ایام انتخابات لخ لخ میکردند و پاشنه گیوه شان را ورنکشیده بودند در کابینه جایی نخواهند داشت» که اتفاقا همین پاشنه خواباندهها در وزارتخانههای مهم امروز مشغول به کار هستند.
آفتاب یزد همچنین مینویسد: دولت دوازدهم دارای 5 وزارتخانه اقتصادی است. خود روحانی هم مشاور اقتصادی دارد. معاون اولش نیز دبیر ستادی به نام اقتصاد مقاومتی است . یک سازمان مدیریت و برنامهریزی نیز وجود دارد. ستادی تحت عنوان ستاد هماهنگی اقتصادی نیز در دولت قرار دارد. با وجود این 9 مجموعه عنوان شده باز هم معاونتی در متن دولت احیاء شده است و بهتر بگوییم ایجاد شده تحت عنوان معاونت اقتصادی که ریاست آن بر عهده محمد نهاوندیان بوده است. آقای رئیسجمهوری باید تبیین کند آیا افزایش تعداد نهادهای اقتصادی قوه مجریه به بهبود اوضاع اقتصادی کشور میانجامد یا صرفاً حجم دولت را افزایش میدهد؟
این روزنامه همچنین خاطر نشان کرد: بنیانگذار مبارزه با فساد در دولت یازدهم و همینطور درمانگر طبیب تورم 41 درصدی، از دولت دوازدهم بدون بیان هیچ توضیحی کنار گذاشته شد. بنا به گفته بسیاری از اقتصاددانان برجسته کشور، علی طیب نیا نخستین کسی در دولت یازدهم بود که در دستگاه خود مبارزه با فساد اقتصادی را آغاز کرد. او همان کسی بود که تورم بالای 41 درصد را به تورم تک رقمی رساند اما امروز فردی در مجموعه دولت چرایی کنار گذاشتن این وزیر اصلاحطلب و مشاور اقتصادی محمدرضا عارف در انتخابات 92 را توضیح نداده است.
*دستکاری در آمار به اقتصاد و صادرات رونق نمیدهد
یک روزنامه اصلاحطلب حامی دولت میگوید برخی مراکز دولتی آمار را دستکاری میکنند.
روزنامه جهان صنعت در گزارشی درباره آمارهای مربوط به صادرات نوشت: سال گذشته که دولت از مثبت شدن تراز تجاری و افزایش صادرات غیرنفتی کشور خوشحال بود، فکرش را هم نمیکرد که سال بعد اوضاع جور دیگری رقم بخورد. اما همانطور که کارشناسان هشدار داده بودند، دستکاری آمار صادراتی و جابه جا کردن کالاها در گروههای مختلف نمیتواند حقیقت ماجرا را تغییر دهد و اوضاع صادرات را با بهبود مواجه کند بلکه تنها بیان واقعیت را به تاخیر میاندازد.
با وجود اینکه تراز تجاری کشور تا فروردینماه مثبت بود اما آمار تجارت خارجی چهارماهه اول سال از کاهش قابل توجه صادرات غیرنفتی و همچنین تراز تجاری منفی حکایت داشت. این در حالی است که این روزها باید آمار پنجماهه تجارت خارجی توسط گمرک اعلام شود اما حتی اگر آمار، شرایط صادرات را خوب جلوه دهد، واقعیت تغییر نخواهد کرد، چرا که به گفته رئیسکنفدراسیون صادرات ایران برای بهبود صادرات، باید پنج اولویت واقعیسازی نرخ ارز، منطقی شدن نرخ تسهیلات بانکی، ساماندهی وضعیت حملونقل، احیای ارتباطات بانکی با سایر کشورها و ارائه بستههای حمایتی در صدر برنامههای دولت قرار گیرد. در غیر این صورت با توجه به اینکه دولت پول چندانی در بساط ندارد و همچنین بودجه محدودی را برای صادرات در نظر گرفته است، از این پس شرایط صادرات وخیمتر نیز خواهد شد.
البته بخشخصوصی و فعالان اقتصادی بارها در نشستهای گوناگون چالشهای صادراتی را مطرح کرده و نسبت به آینده تجارت خارجی کشور هشدار دادهاند اما دولت به جای اینکه برای توسعه صادرات فکری جدی کند، در توهم صادراتی به سر میبرد.
فراز جبلی دبیرکل انجمن صادرکنندگان نمونه و برتر ایران در رابطه با میزان صادرات غیرنفتی کشور در چهار ماهه امسال بیان کرد: افتی که در آمارهای مربوط به چهار ماهه سال 96 شاهد بودیم، مسئله جدیدی نبود و ما مدتهاست که نسبت به این موضوع هشدار دادهایم.
وی با بیان اینکه عادت کردهایم خودمان را پشت یکسری آمار مخفی کنیم، گفت: چند سالی میشود که میعانات گازی، پتروشیمی، گاز طبیعی و محصولاتی از این دست به گروه صادرات غیرنفتی اضافه شده تا با کمک اینها آمار مربوط به صادرات غیرنفتی رشد کند اما واقعیت این است که اگر عدد صادراتی مربوط به این گروهها را از آمار صادرات غیرنفتی کم کنیم، صادرات در سالهای قبل هم عدد خوبی نداشته است.
وی با اشاره به اینکه بخش کوچکی از صادرات که مربوط به نفت و فرآوردههای آن نبود، از اول هم شرایط خوبی نداشت، افزود: مشکلاتی که طی چند ماه اخیر بر سر راه صادرات چند قلم کالای صادراتی قابل توجه ایران همچون پتروشیمی به وجود آمد، افت صادرات را رقم زد.
انتهای پیام/