به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران پویا، در سراسر دنیا شاهد برگزاری دربیهای فراوانی بین تیمهای مطرح دنیا هستیم، اما کمتر شنیده میشود در پایان این مسابقات درگیری همانند آنچه روز گذشته در مازندران رخ داد، بین هواداران دو تیم صورت گیرد. دربیهای بزرگی مانند دیدار رئال مادرید و بارسلونا که جدا از بحث رقابت در فوتبال، مردمان این دو شهر به لحاظ سیاسی هم مشکلات زیادی با هم دارند، اما هیچگاه شاهد کشیده شدن این مشکلات به داخل مستطیل سبز نبودهایم. اگر چه بیاخلاقی در بین تماشاگران همواره وجود دارد اما اینکه طرفداران دو تیم از یک استان اینچنین از خجالت هم درآیند و با سنگ به قصد کُشت همدیگر را هدف قرار دهند، کمتر دیده شده است.
در بسیاری از شهرها فوتبال تنها یا جزو معدود دلخوشیهای مردم ایران است، اما در یک سال گذشته بخصوص در دربیهای اخیر در استان مازندران فوتبال علاوه بر یک ورزش، به یک جنگ بین دو شهر تبدیل شده است. روز گذشته نیز پس از پیروزی تیم نساجی مقابل خونهبهخونه شاهد تکرار درگیریهای خونین هواداران دو تیم بودیم.
نساجی و خونهبهخونه هر دو به صورت خصوصی اداره میشوند و این میتواند یک پتانسیل و فرصت برای مردمان فوتبالدوست این دو شهر باشد، اما متأسفانه رقابت که نه، جنگ هواداران این دو تیم تمامی ندارد. روز گذشته همانند بازی برگشت فصل گذشته این دو تیم در بابل، شاهد زخمی شدن تعداد زیادی از هواداران بودیم. جدا از مقصران شکل گیری این اتفاقات، اگر اتفاق تلختری در این درگیریها رخ دهد، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ شاید میشد با کمی تدبیر بیشتر و کم کردن حساسیت بیجهت این این بازی، جلوی بروز این اتفاقات را گرفت.
شورای تامین شهر قائمشهر پیش از این بازی اعلام کرد هواداران بابلی اجازه ورود به ورزشگاه شهید وطنی این شهر را ندارند، تصمیمی که عملاً قابل اجرا نبود و فقط در حد حرف باقی ماند. طبق قانون فیفا باید 10 درصد از ظرفیت ورزشگاه در اختیار تماشاگران تیم میهمان قرار بگیرد، که این اتفاق هم افتاد. شاید بهتر بود شورای تامین به جای اتخاذ چنین تصمیمات عجیبی فکری برای خروج هواداران بابلی از ورزشگاه میکرد.
بسیاری از این درگیریها ریشه در مسائل گذشته دارد و بخشی از آن هم به فرهنگ جامعه برمیگردد. به راستی چه بر سر ما آمده که فوتبال که ورزشی برای لذت بردن است تبدیل به میدان جنگ شده است؟ چرا در میدان فوتبال و پس از پایان بازی به خون هم تشنه میشویم؟ چرا همواره میخواهیم رقیبمان را نابود و کاری کنیم که سر به تنش نباشد؟ آیا فوتبال ارزش این همه بداخلاقی و خلق صحنههای زشت را دارد؟ چرا بلد نیستیم در کنار هم و در عین رقابت، از ورزش و فوتبال لذت ببریم؟
فیلم و تصاویر زیر خود گویای همه چیز است. (فیلم تصاویر مربوط به رسانه رسمی باشگاه خونهبهخونه است.)
انتهای پیام/