به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، رضا کیانیان در ابتدای برنامه «کتاب باز» درباره علاقه اش به نوشتن بیان کرد: سوم دبیرستان در گروه تئاتر برادرم حضور داشتم و برادرم آن زمان ما را عادت داده بود که به حای سخن گفتن، بنویسیم تا عادت کنیم حرف هایمان مستدل باشد. شما هنگام سخن گفتن می توانید دایم سخنان و حرف های خود را تغییر دهید و بگویید که منظورتان چه بوده است اما در نوشتن نمی توانید این کار را انجام دهید و از همان اول مجبورید مستدل سخنانتان را مکتوب کنید.
کیانیان اضافه کرد: از طرف دیگر افکاری در ذهن خود دارید و فکر می کنید چه شعر و ایده خوبی است اما وقتی آنها را می نویسید متوجه می شوید خیلی هم جالب نبوده است.
این بازیگر سینمای ایران با اشاره به سال های 45 و اینکه چگونه علاقمند به کتاب شده است، توضیح داد: سال های 45 جو روشنفکری به گونه ای بود که هرکس کتاب میخواند، تحویلش می گرفتند، مثل وقتی که کسی عینک می زند و تحویلش می گیرند. خود من آن زمان مشکل بینایی نداشتم اما دوست داشتم عینک بزنم و به پزشک مراجعه کردم. دکتر بعد از معاینه از من پرسید که دوست دارم عینک بزنم و بعدها هم چشمانم به عینک احتیاج پیدا کرد.
وی در این برنامه با اشاره به علاقه فرزندش به کتاب نیز گفت: وقتی پسرم کوچک بود من و همسرم کتاب های زیادی از شعر و قصه برایش می خواندیم. من همچنین تلاش می کردم تخیل پسرم را گسترش دهم، به طور مثال او را به پارک می بردم و می خواستم راه های متفاوتی را برای بازی امتحان کند. آن زمان پارک خیلی مهم بود چون بعد از جنگ بود و کشور هنوز در سکوت و مردم افسرده بودند و اینکه به پارک بروید و چند نفر در یک جا جمع شوند یک اتفاق بود. من آن زمان به فرزندم گفتم تا حالا فکر کردی می شود از طرف دیگر سرسره هم بالا رفت و سعی می کردم هر قاعده ای را به شکل ضد قاعده هم عمل کند.
این بازیگر، عکاس و مجسمه ساز در بخش دیگری درباره علاقه اش به کتاب توضیح داد و گفت: وقتی کتاب می خوانید زندگی های بسیاری از ادم ها را می خوانید که درباره عاشقی، جنگ و... است و بعد آنقدر با رمان خودمانی می شویم که انگار آن زندگی را یک بار تجربه کرده ایم و انگار یک بار دیگر زندگی کرده ایم.
انتهای پیام/