به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، در شماره های قبلی پرونده انتخابات پارلمانی آلمان به بررسی اهداف و رویکردهای احزاب مهم شرکت کننده در انتخابات پارلمانی پیش رو در این کشور که در 24 سپتامبر (دوم مهرماه) برگزار می شود از جمله حزب افراطی، احزاب متحد مسیحی و سوسیال دموکرات، احزاب کوچک و اپوزیسیون آلمان و در یک شماره هم به بررسی چالش های اقتصادی و اجتماعی پیش روی دولت آینده آلمان پرداختیم.
در این انتخابات که مهم ترین انتخابات جمهوری فدرال آلمان است آنگلا مرکل، از اتحادیه احزاب متحد مسیحی و مارتین شولتز از حزب سوسیال دموکرات بر سر تصاحب کرسی صدر اعظمی با هم رقابت خواهند کرد.
جایگاه صدر اعظمی در آلمان به عنوان عالی ترین مقام اجرایی این کشور در تاریخچه جمهوری فدرال به ویژه در تاریخ معاصر این کشور نقش بسیار تاثیر گذاری داشته است.
سمت صدراعظمی (Bundeskanzler) در آلمان سابقه طولانی دارد و به دوران امپراطوری رم مقدس باز میگردد. این سمت در چندین ایالت از بخش هایی از اروپا که به زبان آلمانی صحبت میکردند استفاده میشد و قدرت و نفوذ صدراعظمها در طول زمان تغییر میکرد. «اتو فن بیسمارک» که در سال 1867 به قدرت رسید به عنوان مثال یکی از قدرتمند ترین صدراعظمهای آلمان بود. البته از سال 1949 بود که صدراعظم در آلمان عالیترین قدرت اجرایی شد.
صدر اعظم های آلمان بعد از جنگ جهانی دوم چه کسانی بودند
آلمان از پایان جنگ جهانی دوم به این سو 8 صدراعظم داشته است. صدراعظم کنونی آلمان، آنگلا مرکل اولین زن در این مقام است.
کنراد آدنائر
وی رهبر حزب دموکرات مسیحی و شهردار سابق شهر کلن اولین صدر اعظم آلمان (غربی) بعد از جنگ جهانی دوم بود. آلمان غربی که در پی جنگ تحت اشغال نیروهای متفقین بود در دوره زمامداری وی به جمهوری فدرال بدل شد و دوباره استقلال سیاسی خود را بازیافت. به لحاظ سیاست بین المللی آلمان تحت رهبری آدنائر در اردوگاه غرب قرار گرفت. سبک حکومت وی آمرانه توصیف شده و دوران صدر اعظمی وی از سال 1949 تا 1963 ادامه داشت.
از آدنائر به عنوان کسی یاد میشود که کشورش را از ویرانههای جنگ نجات داد و ضمن اینکه آلمان را به یکی از قدرتهای جهان تبدیل کرد توانست دشمنان قدیمی این کشور یعنی فرانسه ، آمریکا و اسرائیل را به دوستان و همپیمانان آلمان تبدیل کند. در طول سالهایی که وی صدراعظم آلمان بود، رفاه، ثبات و دموکراسی بر این کشور حاکم شد. وی نخستین رئیس اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بود. کنراد آدنائر همچنین کسی بود که آلمان را به عضویت سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) درآورد.
آدنائر در سال 1963 و در سن 87 سالگی بر خلاف خواست خود بازنشست شده و از مقام صدر اعظمی کناره گیری کرده و البته تا زمان مرگ خود در سن 91 سالگی نماینده پارلمان آلمان بود.
لودویگ ارهارد
لودویک ویلهلم ارهارد در دوران آدنائر وزیر اقتصاد و هم حزبی وی بود. وی نقش برجستهای در رشد اقتصاد آلمان پس از جنگ جهانی دوم داشت-که از آن با عنوان پدر معجزه اقتصادی آلمان تعبیر میشود. ارهارد با وجود اینکه فردی ضعیف برای بالاترین مقام دولتی در آلمان ارزیابی می شد اما در سال 1963 بعد از کناره گیری آدنائر از قدرت با رای اکثریت پارلمان به عنوان صدر اعظم انتخاب شد. وی البته تنها سه سال در مسئولیت باقی ماند و به عنوان یک وزنه سبک سیاسی قدم به تاریخ آلمان گذاشت.
دومین صدر اعظم آلمان بعد از جنگ جهانی دوم در پی استعفای شماری از وزرا و فروپاشی کابینه در سال 1966 استعفا داد.
کورت جی کیزینگر
"کیزینگر" هم مانند سلف خود لودویگ ارهارد دوران صدر اعظمی کوتاه مدتی داشت . وی آموزگار، حقوقدان، وکیل و رئیس ایالت بادن وورتمبرگ در آلمان بود و از سال 1967 تا 1971 ریاست حزب دموکرات مسیحی را در آلمان به عهده داشت. او اولین صدراعظم آلمان بود که با ائتلافی بزرگ به قدرت رسید.
ویلی برانت
ویلی برانت اولین سوسیال دموکرات در راس دولت آلمان بعد از سال 1930 بود. برانت بسیار بر اصلاحات در کشورش بخصوص در سیاست اجتماعی، آموزشی و حقوقی تاکید داشت. وی در عرصه سیاست خارجی نیز بر سیاست تنش زدایی با شرق تاکید داشت و به دلیل سیاست هایش در این راستا جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
ویلی برانت در سال 1974 بعد از یک رسوایی جاسوسی استعفا کرد.
هلموت اشمیت
هلموت هاینریش والدمار اشمیت سیاست مدار، اقتصاددان و نظریه پرداز آلمانی از حزب سوسیال دموکرات آلمان است و سابقهٔ وزارت دفاع، وزارت دارایی، وزارت اقتصاد و وزارت خارجه را نیز دارد. دوران صدر اعظمی وی همراه با بحران ترور ارتش سرخ آلمان (راف) و بحران نفتی سال های 1970 بود.
وی طبق نظرسنجیهای مختلف محبوب ترین صدراعظم و محبوب ترین سیاستمدار آلمان پس از جنگ جهانی دوم در بین مردم آلمان است. وی از سال های 1974 تا 1982 صدر اعظم آلمان و رای عدم اعتمادی که به وی داده شد هلموت کهل را به جای او بر سر کار آورد.
صدر اعظم اسبق آلمان و از سیاستمداران و نظریه پردازان معروف آلمانی در سن 96 سالگی درگذشت. اشمیدت بر مناسبات و همکاری های بین المللی بهتر در سیاست ارزی و اقتصادی تاکید داشته و مناسبات با فرانسه در دوران صدر اعظمی وی بسیار تنگاتنگ بود.
هلموت کهل
وی دبیرکل اتحاد دموکرات مسیحی آلمان از 1973 تا 1998 است. دوران صدر اعظمی وی 16 سال ودرازترین دوران صدراعظمی پس از بیسمارک است. دوران حکومت وی همچنین دوران پایان جنگ سرد و اتحاد دو آلمان نیز است. کهل یکی از مهمترین معماران اتحاد دو آلمان است و به همراه «فرانسوا میتران» رئیس جمهور فرانسه، از بنیانگذاران پیمان اتحادیهٔ اروپا (موسوم به پیمان ماستریخت) است که منجر به تأسیس اتحادیهٔ اروپا شد.
گرهارد شرودر
وی توانست به دوران طولانی مدت صدر اعظمی کهل پایان دهد. وی از اعضای حزب سوسیال دموکرات آلمان است و دولتی ائتلافی با سبزها را تشکیل داد. او پیش از وارد شدن به دنیای حرفهای سیاست، وکیلی موفق بود و پیش از رسیدن به صدراعظمی رئیس ایالت نیدرزاکسن بود.
پس از انتخابات فدرال 2005 حزب او در انتخابات شکست خورد و پس از سه هفته مذاکره، او مقام صدراعظمی را به آنگلا مرکل از اتحادیه دموکرات مسیحی واگذار کرد. از مهم ترین دستاوردهای او طرح کمکی موسوم به هارتس 4 بود که سیاست بازار کار در آلمان را موثر تر کرده و به اصلاحات اساسی در آن منجر شد.
آنگلا مرکل ، اولین بانوی صدر اعظم تاریخ آلمان
مرکل هشتمین صدر اعظم آلمان بعد از جنگ جهانی دوم است که از 22 نوامبر سال 2005 بر کرسی قدرت تکیه زد. او همراه با حزب متحد خود سوسیال مسیحی و حزب سوسیال دموکرات آلمان تا سال 2009 دولت ائتلافی را رهبری کرد. پس از انتخابات فدرال در سال 2009 و خروج سوسیال دموکراتها از دولت، مرکل دولت ائتلافی جدید را با مشارکت حزب دموکرات آزاد تشکیل داد.
مرکل در اولین انتخابات مشترک هر دو آلمان شرقی و غربی در دسامبر 1990 و از ایالت «مکلنبورگ-فورپومرن» که از ایالات آلمان شرقی سابق بود، به پارلمان راه یافته و از سال 2000 تا کنون رئیس اتحادیه دموکرات مسیحیها بوده است.
اگر مرکل در انتخابات پارلمانی 24 سپتامبر (دوم مهر ماه) بار دیگر کرسی صدر اعظمی در آلمان را تصاحب کند رکورد طولانی ترین دوران صدر اعظمی در این کشور را هم بدست خواهد آورد.
نظر سنجی ها حاکی از آن است که آنگلا مرکل صدر اعظم بعدی آلمان خواهد شد و بسیاری از شهروندان همچنان خواهان ادامه دوران صدر اعظمی وی هستند.
انتهای پیام/