«علیرضا بیگی» مترجم کتاب «ألم و أمل» در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم، در خصوص این کتاب به عنوان تجربهای واقعی در زندانهای آل خلیفه، با اشاره به اینکه جنبش 14 فوریه بحرین از جنبههای مختلفی مظلوم واقع شده است، بیان داشت: کتاب رنج و امید به قلم سید مرتضی السندی به شرح وقایع مربوط به جنبش 14 فوریه بحرین میپردازد. این کتاب به برخی از فعالیتهای خاندان حاکم همچون رصد فعالیت طلبههای بحرینی مقیم ایران اشاره میکند و بیان میدارد که حکومت بحرین برخی از این افراد را بازداشت کرده و به زندان انداخته است.
وی با توجه به اینکه این کتاب به چگونگی آغاز جنبش 14 فوریه بحرین اشاره کرده است، گفت: کتاب «ألم و أمل» بیان میکند که حکومت بحرین چگونه به بازداشت رهبران مردمی این کشور پرداخت. حوادث جنبش 14 فوریه بحرین حوادث بسیار پیچیدهای است و منابع فارسی در این زمینه بسیار محدود است؛ لذا این کتاب فارسی از لحاظ موضوعی نیز قابل توجه است.
مترجم کتاب «ألم و أمل» برخی از مهمترین موضوعات کتاب را به شرح زیر دانست:
* بیان شیوه تسلط ارتش بحرین بر مردم.
* توضیح در مورد انواع و میزان شکنجهها.
* ذهنیت اهل سنت متعصب غیر بحرینی موجود در بحرین در مورد جامعه ایرانی.
* اتهام به دستگاههای سیاسی- امنیتی جمهوری اسلامی به دخالت در بحرین.
* ذکر حوادث درون زندان.
* توضیح در مورد شیوه نیروهای آل خلیفه برای جمع آوری اطلاعات از زندانیان.
* شرح اقدام زندانیان برای رهایی از قیدوبند سختیهای زندان.
مترجم کتاب «تاریخ و مبانی سیاه آل خلیفه» با اشاره به اینکه کتاب رنج و امید در قالب خاطرهنویسی تهیه شده است، افزود: این کتاب دارای ادبیات روان و جذابی است که موضوعات آن نیز بر میزان جذابیت آن افزوده است.
وی با تأکید بر اینکه جنبش 14 فوریه بحرین از جنبههای مختلفی مظلوم واقع شده است، مطرح کرد: عدم پوشش رسانهای حقایق رخ داده در این کشور، عدم واکاوی جریانها و گروههای سیاسی شیعه و سنی این مجمع الجزایر، عدم تبیین توطئههای نظام حاکم در قبال اکثریت مظلوم شیعه، عدم شرح چگونگی آغاز جنبش 14 فوریه و نحوه سرکوب آن از سوی حکومت بحرین، عربستان سعودی با مشاوره آمریکا و انگلستان، عدم تبیین نقشههای آمریکا و انگلستان برای تغییر نسبت جمعیتی شیعیان این کشور، عدم بازتاب چگونگی سرکوب مردم و بازداشت رهبران مردمی و شکنجه آنان در زندانهای بحرین تنها برخی از مهمترین مشکلات و امور مرتبط با بحرین و جنبشهای مردمی این کشور است.
بیگی با توجه به اینکه مسائل مذکور به هیچوجه در عرصه سیاسی و پژوهشی مورد توجه قرار نگرفته است، تأکید کرد: پژوهش در رابطه با شیوه پیشبرد جنبش مردمی 14 فوریه بحرین از سوی جریانهای سیاسی این کشور و موشکافی دقیق رویکردهای آنان از مهمترین اقداماتی است که باید برای آسیبشناسی عدم موفقیت این جنبش صورت پذیرد. دستیابی به منابع مهم و متقن گام نخست برای مبادرت به این اقدام است.
وی با اشاره به اهمیت کتاب رنج و امید گفت: خاطرات رهبران، نخبگان و مردمی که به صورت مستقیم در این جنبش حضور داشتند و از نزدیک شاهد تحولات بودهاند، از مهمترین منابع و حتی اسناد به شمار میرود؛ لذا مطالعه این کتاب به عنوان منبع مستند به پژوهشگران، سیاستمداران و حتی هواداران کتب داستانی و جذاب پیشنهاد میشود.
انتهای پیام/