به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا مسأله قیام امام حسین(ع) از جهات مختلف دارای درسها و پیامهای فراوانی است. این جهات میتواند شامل ابعاد اخلاقی، معرفتی، فرهنگی، اجتماعی و یا بُعد سیاسی باشد. انسان از هر کدام از این ابعاد ورود کند، میتواند مطالب بسیار فراوانی برداشت کند و آنها را بهعنوان الگو و یا عبرت مدنظر قرار دهد، زیرا وقتی ماجرایی توسط امام معصوم(ع) رقم میخورد، حتماً دست خدا و یا برنامه خداوندی در کار هست و شخص محقق با اطمینان بیشتری میتواند الگوهای مدنظر را کشف کند.
اما اندیشمندان و صاحبنظران اسلام تاکنون بهفراخور جایگاه اجتماعی خود به ابعاد مختلف قیام امام حسین(ع) و عاشورا پرداختهاند و رهبر معظم انقلاب نیز سهم عمدهای در ارائه مباحث سیاسی و اجتماعی قضیه کربلا و عاشورا داشتهاند. وی در بخشی از سخنان خود به این مسأله توجه دادند که در موضوع امام حسین(ع) و کربلا باید روح قضیه بررسی شود و در این باره فرمودند: «روح قضیه این است که امام حسین علیه السلام در این ماجرا، با یک لشکر روبهرو نبود؛ با جماعتی از انسانها، هرچند صد برابر خودش، طرف نبود؛ امام حسین علیه السلام با جهانی انحراف و ظلمات روبهرو بود. این مهم است.»، در ادامه، فیلم بیانات ایشان را بهمدت 2 دقیقه و 40 ثانیه ببینید.
روح مسأله کربلا مهم است
«ماجرای کربلا تقریباً بیشتر از یک نصف روز ــ یا اندکی بیشتر ــ طول نکشیده است. تعدادی هم شهید شدهاند ــ حالا هفتاد و دو نفر یا چند نفر کمتر و بیشتر ــ اینهمه شهید در دنیا هست. مسأله کربلا که شما میبینید اینهمه عظمت پیدا کرده است ــ حق هم همین است و هنوز از اینها عظیمتر است ــ اینگونه در اعماق وجود بشر تأثیر گذاشته و نفوذ کرده است، بهخاطر روح این قضیه است، جسم قضیه چندان حجمی ندارد. بالاخره بچههای کوچک در همهجا کشته شدهاند؛ در حالی که آنجا یک بچه ششماهه کشته شد ــ دشمنان در بعضی جاها قتل عام کردهاند و صدها بچه را کشتهاند ــ قضیه در اینجا از لحاظ جسمانی مطرح نیست؛ از لحاظ معنا و روح خیلی مهم است.
امام حسین(ع) با جهانی از انحراف روبهرو بود
روح قضیه این است که امام حسین علیه السلام در این ماجرا، با یک لشکر روبهرو نبود؛ با جماعتی از انسانها، هرچند صد برابر خودش، طرف نبود؛ امام حسین علیه السلام با جهانی انحراف و ظلمات روبهرو بود، این مهم است، با یک جهان کجروی و ظلمت و ظلم مواجه بود، که آن جهان هم همه چیز داشت. پول، زر و زور، شعر، کتاب و محدّث و آخوند داشت. وحشتانگیز بود. تن آدم معمولی ــ حتی آدم فوق معمولی ــ در مقابل عظمت پوشالی آن دنیای ظلمت میلرزید. قدم و دل امام حسین علیه السلام در مقابل این دنیا نلرزید؛ احساس ضعف و تردید نکرد و یکتنه وسط میدان آمد. عظمت قضیه این است که قیامِ للَّه است.
امام حسین(ع) در مقابل فشار دنیای متعرض تردید نکرد
کار امام حسین علیه الصّلاه والسّلام در کربلا، با کار جدّ مطهرش حضرت محمدبن عبداللَّه صلیاللَّهعلیهوآلهوسلم در بعثت، قابل تشبیه و مقایسه است. قضیه این است. همانطور که پیغمبر در آنجا، یکتنه با یک دنیا مواجه شد، امام حسین هم در ماجرای کربلا، یکتنه با یک دنیا مواجه بود. آن بزرگوار هم نترسید؛ ایستاد و جلو آمد. امام حسین هم نترسید؛ ایستاد و جلو آمد. حرکت نبوی و حرکت حسینی، مثل دایره متحدالمرکز هستند. عظمت کار اینجا بود که امام حسین علیه السلام، در مقابل فشار و سنگینی یک دنیای متعرّض و مدّعی، احساس تردید نکرد؛ در حالی که آدمهای معمولی احساس تردید میکنند. آدمهای فوق معمولی هم احساس تردید میکنند، کمااینکه بارها گفتهام عبداللَّهبن عباس ــ که یک شخصیت بزرگی است ــ و همهی آقازادههای قریش، از آن وضع ناراحت بودند، عبداللَّه زبیر، عبداللَّه عمر، عبدالرحمنبن ابیبکر و فرزندان بزرگان صحابه و بعضی صحابه از این قبیلند.
امام حسین(ع) شجاعت مواجهه با یک دنیا ظلم را داشت
در مدینه عده زیادی صحابه بودند؛ آدمهای باغیرتی هم بودند ــ نه اینکه خیال کنید باغیرت نبودند ــ همان کسانی بودند که در مقابل تهاجم مسلمبن عقبه، در قضیهی «حَرّه» مدینه ــ که سال بعد به مدینه حمله بردند و همه را قتل عام کردند ــ ایستادند؛ جنگیدند و مبارزه کردند، خیال نکنید ترسو بودند؛ نه، شمشیرزن و شجاع بودند. اما شجاعت ورود در میدان جنگ، یک مسأله است و شجاعت مواجه شدن با یک دنیا، یک مسأله دیگر است. امام حسین علیه السلام این دومی را داشت. (بیانات در دیدار جمعی از پاسداران، 1375)
انتهای پیام/*