به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، شنیدن فضایل و برخی ابعاد و ویژگیهای شخصیتی ائمه اطهار(ع) در کلام بزرگان دین باعث ایجاد نگرش و معرفتی نوین در افکار شیعیان میشود. در واقع ایام ولادتها و شهادتهای امامان معصوم(ع) باید فرصتی جهت تبیین معارف و فضایل این بزرگواران باشد تا جامعه اسلامی ضمن اینکه به غم و شادی میپردازد، به شعور و معرفت عترت(ع) نیز برسد.
امام خمینی (ره)، اندیشههای خود را از قرآن و سیره ائمه(ع) فراگرفته است. سیره و سخن امام حسین(ع) برای امام خمینی (ره) از جمله منابع غنی دینی است که در رشد و نمو تفکر ایشان نقش بارزی داشته است.
در عصر ما امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی پیوسته در مناسبات مختلف با نوع نگاه و بصیرت نافذشان بارها و بارها به بیان مسائل و نکات مهم درباره نحوه عزاداری برای اهلبیت(ع) پرداختند، امروزه پس از گذشت سالها از آن طرح بحثها، وقتی کمی دقیق میشویم، قیمت و بصیرت چنین افرادی برایمان بیش از پیش نمایان میشود و لزوم به کارگیری آنها در جامعه را به وضوح حس میکنیم.
* در ادامه به برخی از بیانات امام خمینی (ره) درباره نقش امام حسین(ع) در کنار زدن طاغوت اشاره میشود:
اگر سید الشهدا نبود، یزید و پدرش و اعقابشان اسلام را مَنْسی کرده بودند، اگر نسیان نشده بود، یک رژیم طاغوتی در خارج منعکس شده بود. معاویه و یزید یک رژیم اسلامی را رژیم طاغوتی داشتند معرفی میکردند، اگر سیدالشهداء نبود، این رژیم طاغوتی را اینها تقویت میکردند و به جاهلیت بر میگرداندند. اگر حالا من و تو هم مُسلم بودیم، مُسلم طاغوتی بودیم؛ نه مُسلم امام حسینی، امام حسین(ع) اسلام را نجات داد.
ما برای یک آدمی که نجات داده اسلام را و رفته کشته شده هی سکوت کنیم؟ هر روز باید گریه کنیم، هر روز باید برای حفظ این مکتب منبر برویم، برای حفظ این نهضتها؛ این نهضتها مرهون امام حسین- سلاماللَّه علیه- است.
آن کسانی که میگویند روضه سیدالشهداء(ع) را نخوانید اصلًا نمیفهمند مکتب سیدالشهداء(ع) چه بوده و نمیدانند یعنی چه، نمیفهمند اینها! بچهاند اینها، سوء نیت ندارند. بله خب، ممکن است بعضی از آنها هم سوء نیت داشته [باشند] بعضیها هم روی نقشه کار کنند، همان طوری که زمان رضاخان بود، منتها او یک قدری روی نفهمی کرد، بعدها روی فهمیدگی. جلوی منبرها را گرفت و نگذاشت کسی منبر برود. محرابها را هم همه را یک جور دیگر گرفت. یک مجلس روضهای نداشتیم. در قم- آن قدری که آن وقتها بود- میگفتند یک مجلس آقای صدوقی بود که قبل از اذان، شاید، یا قبل از آفتاب، تمام میشد، شب بود، این یک مطلبی بود. نه این است که مِنْ باب اتفاق رضاخان آمد منبرها را نگذاشت و محرابها را جلویش را گرفت و روحانیون را متحد الشکل کرد، نخیر، مسأله نقشه بود، نقشه اینکه این قوه را بکوبند، این قوه محراب و منبر که از آن میآید یک دفعه یک ملت را هول بدهد به یک طرف، و یک همچو سلطنت را از بین ببرد، این را از بین ببرند؛ این قدرت را از دست ما بگیرند.
انتهای پیام/