به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ قرنهای 18 و 19 را قُرون امپراتوریها مینامیدند، با حاکم شدن نظام سلطه سرمایهداری در قرن بیستم، سازمانها، نهادها، موسسات و شرکتهای چندملیتی جای امپراتوریها را گرفتند، کار ویژه این نهادها واژهای به نام "کنترل" است.
کنترل جمعیت، کنترل ذهن، کنترل پول، کنترل جریان علم و منابع زیستی و.... این شیوه کنترل به دو صورت کلی انجام میشود، مسقیم و غیرمستقیم.
1. دانشگاهها، پژوهشگاه و مراکز علمی که مسقیم زیرنظر نظام سلطهاند؛ بسیاری از بزرگترین دانشگاههای جهان مانند برکلی و هاروارد و ... زیرمجموعه 11 بنیاد جهانیاند و در این بنیادهای جهانی از ساخت بمب اتمی تا عقیم کردن مردم ایران طراحی و اجرا میشود.
2. دانشگاهها، پژوهشگاهها و مراکز علمی که بهصورت مستقیم زیر نظر این بنیادها و کارتلهای اقتصادی قرار ندارند اما توسط آنها فکر میشوند! روش اداره دانشگاهها و مراکز علمی در کشورهای مختلف متفاوت و بسیار پیچیده است مثلا در کشور ایران مهمترین استراتژی بکار رفته را می توان استراتژی انتخاب "سوزنبان" نام نهاد.
حتما به چشم یا در فیلمها دیدهاید که یک سوزنبان روی ریل قطار، با یک اقدام ساده مسیر قطارهای غولپیکر را عوض میکند، قطاری که به شرق میرفت را به غرب هدایت میکنند و بالعکس، هر چند تعداد این افراد زیاد نیست و ممکن است خیلی هم به حساب نیایند اما آنها میتوانند مسیر تاریخ علمی کشور را عوض کنند به عنوان مثال مدیری را به عنوان مدیر پژوهش کشور در سازمان برنامه و بودجه انتخاب میکنند و او با به دست گرفتن بودجه کل پژوهش کشور عملا بر اساس "انّی سلم لِمن سالم تراریخته و حَرب لِمن حارب تراریخته" عمل میکند، از حدود 15 هزار میلیارد تومان بودجه پژوهشی کشور برای کنترل جریانهای علمی به عنوان پدال گاز یا اهرم فشار استفاده میکند.
رویال سوسایتی یا انجمن سلطنتی انگلستان در سال 1660 اندکی پس از اتحاد انگلستان توسط چارلز دوم در لندن پایهگذاری شد و عنوان نخستین انجمن علمی جهان را یدک میکشد، این انجمن یکی از قطبهای علمی جهان به حساب میآید، مدتی قبل دانشمندی به نام آرفاد به جرم استقلال فکری که پیدا کرده بود پس از 27 سال کار و تدوین صدها مقاله معتبر جهانی از این انجمن اخراج شد، این اخراج پیام آشکار و معنی داری داشت برای همه دانشمندان انگلیس که خطوط قرمز نظام سرمایهداری و قدرت سیاسی را درک کنند و اتفاقا بسیار هم اثرگذار بود.
نمونه داخلی این اقدام، رفتاری بود که با دانشمند از امریکا برگشته ایرانی یعنی جناب دکتر متولیزاده اردکانی صورت گرفت؛ او را به جرم اظهارنظر در حوزه محصولات تراریخته اخراج کردند و هم اینک این دانشمند، بیکار است و با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم میکند! فکر پیام این اخراج برای دانشجویان و اساتید مراکز علمی چیست؟
نظام سلطه سالهاست که استراتژی حمام فین کاشان و حذف فیزیکی را جز در مواردی محدود را کنار گذاشته و در عوض در کشورهای مختلف سوزنبانانی را در مراکز تصمیمگیر و تصمیمساز گمارده است تا اگر امیرکبیری را یافتند او را در زمان جوانی از کشور خارج کرده یا کنترلش کنند، این است که بعد از نزدیک به چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی، در زمان انتخابات ریاست جمهوری به سر خود میزنیم، اصلاحطلبان به استراتژی کاندیدای طلایی، نقرهای و برنزی روی میآورند و اصولگرایان شعار مصلحت و خَیرالموجودین سر میدهند.
چشم باز میکنید و میبینید رشتههای انسانی در ایران با وجود حدود 2.5 میلیون دانشجو عملا خنثی و حتی عقیم است، بسیاری از رشتهها مثل اقتصاد، روانشناسی، مدیریت، جامعهشناسی و... هیچ خروجی قابل توجهی نداشته است چرا که در بیشتر موارد، از انتخاب رشته دانشجویان تا منابعی که به عنوان واحدهای درسی پاس میکنند و سرفصل دروسی که می خوانند، کنترلشده است.
در رشتههای فنی ـ مهندسی، پزشکی ریاضی و... نیز اکثر قریب بهاتفاق دانشجویان نخبه از کشور خارج میشوند چون سوزنبانانی در مراکز علمی وظیفه دارند که این دانشجویان را به دانشگاههای آن سوی آب سوق دهند و در این میان، وجود مدیران نالایقی که به مدد ژنهای خوبی که دارند یا آمیزش ژنی، بر کرسی مدیریت نشستهاند، پازل آن سوزنبانان زیرک و نفوذی را تکمیل میکنند، سالها پیش مقام معظم رهبری فرمودند:
«قتلگاه نظام آنجاست که نتوانیم برای نیازهای کشور خودمان تئوریهای بومی و اسلامی طراحی کنیم در این صورت چه بخواهیم و چه نخواهیم در دامان غربیم.»
حجت الاسلام علی ارجمند عینالدین؛ استاد حوزه و دانشگاه
انتهای پیام/