به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس بخش زیادی از جمعیت خراسان رضوی در روستاها زندگی میکنند که اگر جمعیت 2 شهر مشهد و سبزوار که به نوعی در آنها تمرکز جمععیتی وجود دارد را از میان جمعیت کسر کنیم این درصد بسیار بالاتر رفته و نشان از اهمیت توسعه روستایی دارد.
با توجه به اینکه یکی از شروط اساسی در توسعه متوازن استانی این است که جمعیت روستایی نیز به مانند جمعیت شهری از امکانات زندگی مانند آموزش، بهداشت، ارتباطات و سایر مواردی از این دست بهرهمند باشند؛ اما هم اکنون شاهد هستیم که این اتفاق در خراسان رضوی رخ نداده و همچنان روستانشینان برای تأمین مایحتاج ابتدایی زندگی خود دچار مشکل بوده و از امکانات اولیه مانند پزشک و آب بهداشتی بیبهرهاند.
در این بین برخی از روستاها شانس بیشتری داشتهاند اما برخی دیگر به طور کامل از پیشرفتهای کشور محروم بوده و همانطور که اشاره شد حتی در ابتداییترین مسائل نیز امکاناتی در اختیا آنها قرار نگرفته است.
کم آبی در روستاهای صالح آباد
یکی از روستانشینان خراسان رضوی که در منطقه صالح آباد تربت جام سکونت دارد در گفتوگو با خبرنگار تسنیم میگوید: مشکلات و تنشهای آبی در این منطقه بسیار زیاد است به طوریکه حتی برای تأمین آب شرب هم مردم با چالش روبهرو هستند.
وی ادامه میدهد: در برخی از روستاها تعداد جمعیت ساکن بیش از 1500 نفر است اما همچنان مشکل کم آبی وجود دارد علاوه بر این برای تأمین آب کشاورزی نیز دچار مشکل هستیم و در این وضعیت چارهای جز کوچ به شهر برایمان باقی نمیماند.
روستاها خالی از جمعیت
یکی دیگر از شهروندان روستانشینی که در منطقه بجستان زندگی میکند نیز در این زمینه میگوید: هر سال برای کشاورز مشکلی به وجود میآید که نمیتواند محصول خود را آنگونه که پیش بینی میکرده برداشت کند یک سال سرمازدگی، سال دیگر گرمای زودرس و یا کم آبی و به همین ترتیب در هر سال یک نوع مشکل به وجود میآید که نمیتوان آن را پیشبینی کرد و محصول را از بین میبرد.
وی ادامه میدهد: علاوه بر اینها همین میزان باقیمانده محصول نیز به دست دلالان افتاده و یا به خاطر برخی از مشکلاتی که برای خرید آنها وجود دارد در انبارها میپوسد که باید برای آنها فکری کرد و دولت باید در این حوزه حمایت به عمل آورد تا جمعیت در روستاها باقی بمانند.
این روستانشین خراسانی تأکید میکند: ما به خاطر زمینهایمان و تعصبی که روی کشت و کار خانوادگی داریم در روستا باقی ماندهایم اما تعداد زیادی از خانوارها به شهرها کوچ کردهاند و علاوه بر این جوانان را نمیتوان با این امکانات در روستاها نگاه داشت.
نبود مدرسه و امکانات آموزشی
یکی دیگر از روستانشینان در خراسان رضوی که خود را حسین معرفی میکند؛ میگوید: برای فرستادن فرزندانمان به دبیرستان دچار مشکل هستیم و برای همین تعداد زیادی از آنها یا ترک تحصیل میکنند و یا اینکه از خانوادههای خود جدا شده و به مدرسه شبانهروزی میروند که این موضوع خود به خود چالشساز است.
وی ادامه میدهد: کودکان ما قرار است در ساخت آینده ایران تأثیرگذار باشد اما ظاهرا ادامه تحصیل آنها برای مسئولان اهمیت نداشته و فرزندان ما همچنان باید برای رفتن به دبیرستان یا فرسنگها راه را در زمستان طی کنند یا اینکه به مدرسه شبانه روزی بروند.
18 سال خشکسالی مداوم
حمید بنایی نماینده مردم گناباد و بجستان در مجلس شورای اسلامی نیز دراین حوزه میگوید: متأسفانه در حوزه رسیدگی به روستاها قدری کم کاری شده به گونهای که بخش زیادی از جمعیت این روستاها به شهر کوچ کردهاند.
وی ادامه میدهد: نبود مدیریت درست در حوزه آبرسانی سبب شده که روستاها با 18 سال خشکسالی به صورت مداوم روبهرو شده و شاید حالا در بحران به سر میبرند و باید به آنها رسیدگی شود.
کمبود امکانات درمانی
عبدالله حاتمیان نماینده مردم درگز در مجلس شورای اسلامی میگوید: در روستاهای درگز برخی از مشکلات در حوزه بهداشت و درمان سبب مهاجرت مردم به شهرهای بزرگ مانند شده است.
وی ادامه میدهد: ما باید این را بدانیم که اگر روستاها در شهرهای کوچک مورد توجه قرار نگیرد پدیده حاشیه نشینی در شهرهای بزرگ بیشتر شده و بعد از آن کنار آمدن با عواقب این مسئله قدری سخت میشود.
این موضوعاتی که بیان شد علاوه بر خراسان رضوی در استانهای دیگر نیز دیده میشود اما به نظر میرسد در خراسان رضوی موضوع توسعه نامتناسب به ویژه در حوزه روستایی قدری بیشتر توجه را به خود جلب میکند.
در مورد توسعه روستایی شعارهای زیادی داده میشود اما همچنان ما روستاهایی داریم که آب آشامیدنی ندارند و یا از نعمت گاز بیبهره هستند و یا پزشک ندارند و این مسئله به هیچ عنوان زیبنده نظام اسلامی نیست که عدالت در حد امکان وجود نداشته باشد.
اینکه توسعه یک استان بر مبنای جمعیت شهرنشین رخ بدهد در واقع جمعیت تولیدکننده را به مصرف کننده تبدیل کرده و از تعداد جمعیت مولد میکاهد و این روند تا جایی ادامه پیدا میکند که بسیاری از مشاغل روستایی از بین رفته و مشکلات زیادی گریبان بخش حاکمیتی را در یک چرخه ناقص برای اشغالزایی میگیرد.
انتهای پیام/