به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری دیلی او، در صورتی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا تصمیم به عدم تایید پایبندی ایران به برجام بگیرد و تحریم های جدیدی را علیه ایران به اجرا بگذارد، این مسئله نه تنها موجب افزایش تنش ها بین ایران و آمریکا خواهد شد بلکه این مسئله تاثیر منفی قابل توجهی بر هند نیز خواهد داشت.
وضع مجدد تحریم ها علیه ایران ضمن اینکه هزینه فرصت روابط هند با یکی از تامین کنندگان مهم نفتی اش یعنی یران را افزایش خواهد داد، موجب تضعیف تلاش های هند برای مقابله به مثل با ابتکار جاده ابریشم چین از طریق ایجاد کوریدور ترانزیتی به افغانستان، آسیای میانه و اروپا از مسیر بندر چابهار نیز خواهد شد.
بندر چهابهار و عضویت هند در کوریدور حمل و نقل بین المللی شمال- جنوب فرصت مهمی برای هند برای ایجاد یک بدیل پایدار و قابل اتکا در برابر ابتکار یک کمربند یک جاده چین است. موافقتنامه 500 میلیون دلاری توسعه بندر چابهار بین ایران و هند دارای دو بخش است: بخش اول به ارزش 150 میلیون دلار شامل توسعه بندر است و بخش دوم توسعه یک خط ریلی بین چابهار و زاهدان را شامل می شود.
حتی با وجود ممانعت پاکستان از مبادلات تجاری هند، این کشور حدود 300 میلیون دلار کالا از افغانستان وارد و 600 میلیون دلار به این کشور صادر می کند. با ایجاد یک مسیر جایگزین از طریق ایران، میزان مبادلات تجاری هند و افغانستان می تواند به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
فرصت های بزرگتر و بیشتری نیز برای هند در اقتصاد ایران وجود دارد. تاکنون ایران حدود 6 میلیارد دلار کالا به هند صادر کرده و بعد از چین دومین مقصد بزرگ صادراتی ایران به شمار می رود. صادرات هند به ایران نیز به حدود 3 میلیارد دلار می رسد.
شرکت های هندی ای نظیر تاتاس، اسار، کیپلا، هرو، باجاج و تی وی اس در بازار ایران حضور دارند و شرکت های بزرگ نفتی هند نیز علاقمند به سرمایه گذاری در بازار ایران هستند.
همچنین ایران دارای یک مسیر جاده ای بسیار مناسب 1000 کیلومتری میان شهرهای چابهار و مشهد و سرخس در مجاورت مرز ایران با کشورهای ترکمنستان و افغانستان دارد. احداث یک خط ریلی بین 3 کشور نیز در سال 2014 آغاز شده است. خط ریلی چابهار به زاهدانن می تواند تا مشهد امتداد یابد و از انجا به کشورهای آسیای میانه و افغانستان متصل شود.
در کنار این مسیر، کوریدور بین المللی حمل و نقل شمال جنوب قرار دارد که بنادر کاندلا و بمبئی هند را به بندرعباس ایران متصل می کند وسپس کالاها از طریق مسیر ریلی داخل ایران به بنادر روسیه در دریای بالتیک و سیستم ریلی اروپا انتقال می یابد. ارسال آزمایشی کالا از طریق این مسیر نشان می دهد که هزینه ارسال یک کانتینر 40 فوتی از این کوریدور 3000 دلار است، در حالی که هزینه ارسال این محموله از طریق مسیر دریایی 4000 دلار است.
با توجه به مزایای اقتصادی همکاری با ایران به نظر می رسد که دهلی نو باید انتخاب هایی عاقلانه منطبق با منافع ملی خود اتخاذ کند و مرعوب لفاظی های کشوری که رهبرش به بیان مواضع افراطی و نامعقول شهرت دارد نگردد.
انتهای پیام/22