به گزازش خبرگزاری تسنیم، سوت آغاز لیگ برتر از 24 مهر به صدا در خواهد آمد و 9 تیمی که بعد از کش و قوسهای فراوان حضورشان در لیگ قطعی شد به مصاف یکدیگر میروند.
بدون شک بر هیچ یک از اهالی ورزش پوشیده نیست که از دل یک لیگ پویا و البته با برنامه، میشود تیم ملی خوبی داشت. در حالی که لیگ برتر بسکتبال ایران جزو سه لیگ معتبر آسیا بوده و همواره نماینده ایران طی یک دهه گذشته یکی از سکوهای باشگاههای آسیا را به خود اختصاص داده است (البته به غیر از دوره اخیر در چین). بدیهی است چنین لیگی از یک برنامه ریزی مدون و باپشتوانه برخوردار باشد.
بدون شک یکی از انتقاداتی که همواره میتوان به برگزاری لیگ طی سالیان گذشته داشت این است که هیچ گاه یک روند با ثبات و دنباله دار را در برگزاری لیگ نداشتهایم و هر سال با تعدادی متفاوت و با شکل و شمایلی جدید لیگ را برگزار کردهایم که البته در این بین نمیتوان صرفاً فدراسیون را مقصر دانست.
امسال هم همانند سالهای گذشته، لیگ با تغییرات زیادی قرار است که کار خود را شروع کند. یکی از این تغییرات که کمی بیشتر از سایر تغییرات به چشم میخورد عدم حضور پر تعداد تماشاگران میهمان در سالن شهر بازی است.
بدون شک همه اهالی ورزش بر این باورند که حضور تماشاگران جذابیت بازیها را دو چندان میکند و باعث ترغیب حضور رسانهها واسپانسرها برای هر رشته و تیمی میشود ولی از آنجا که طی سالهای گذشته به خصوص در شهرستانها شاهد اتفاقات بسیار تلخ بودیم فدراسیون تصمیم به تصویب چنین قانونی گرفت به نظر بحث تماشاگران را می توان از دو منظر مورد بررسی قرار داد:
نخست بحث تماشاگران تیم میهمان است که اولویت در این بحث حفظ امنیت و سلامتی آنها در شهر میزبان است. اتفاقی که گاهی سبب شده تا شاهد بروز اتفاقاتی هر چند کم اما تلخ باشیم. این تلخی زمانی بیشتر میشود که میبینیم این مسائل در رشتهای رخ میدهد که لقب ورزش دانشگاهی را با خود یدک میکشد. ما شاهد هستیم که سالهاست در بسیاری از سالنها همچنان خانوادهها حضور دارند و در کمال آرامش و ادب به تماشای مسابقات مینشینند.
از منظر دوم، مبحث تماشاگران را میبایست از زاویه تیمهای میزبان بررسی کرد. اتفاقی که به نظر از موضوع نخست بیشتر به مسابقات لطمه وارد میکند و بازیها و لیگها را تحتالشعاع خود قرار میدهد. جایی که تماشاگران تیم میزبان به خود این اجازه را میدهند که نسبت به تمام موضوعات اتفاق افتاده داخل زمین واکنش نشان دهند. آنها تصور میکنند به صِرف میزبانی، باید پیروز میدان هم باشند.
بر کسی پوشیده نیست که میزبان با توجه به حمایت پرشور تماشاگران خود از برتری خاص بهره مند باشد اما نباید فراموش کرد که میبایست این برتری به طور صحیح و از راه درست اتفاق بیفتد نه از طریق اعمال فشار و فحاشی به داور و تیم.
عدم بلیت فروشی در اغلب بازیها و نداشتن کمیته هواداران توسط باشگاهها و بسیاری از موارد دیگری است که در هالهای از ابهام است.
باید به شیوه برخورد و فرهنگ سازی برای تماشاگران تیم میزبان توجه کرد. تجربه نشان داده طی سالهای گذشته بسکتبال، بیشتر از اتفاقات تماشاگران تیم میزبان لطمه دیده است. این موضوعی است که تنها توسط فدراسیون قابل حل نیست و باشگاهها نیز خود باید در این خصوص اقداماتی را انجام دهند.
نخستین گام، تغییر تفکر مدیران و دست اندر کاران خود باشگاه است. تغییر دیدگاهی که با آوردن تماشاگران غیر بسکتبالی با ترفندهای مختلف و اجیر کردن لیدرهای بعضا فوتبالی، ضمن پیاده نمودن جو حاکم بر روی سکوهای فوتبال در سالن بسکتبال، خواستار رسیدن به موفقیت و پیروزی هستند.
نویسنده میهمان: امید موحدنژاد
انتهای پیام/