باشگاه خبرنگاران پویا ـ مهدی خدایی:
مدتی است به خصوص بعد از تشکیل ستاد راهبری طرح ملی حفظ قرآن کریم و اظهارات محمد انجمشعاع معاون نظارت شورای توسعه فرهنگ قرآنی مبنی بر وجود 2 میلیون حافظ قرآن در کشور، اظهارات متفاوتی درباره تعداد حافظان قرآن کریم در کشور میشود.
امروز نیز یادداشتی از محمدمهدی عزیززاده رئیس دبیرخانه کمیسیون فعالیتهای تبلیغی و ترویجی شورای توسعه فرهنگ قرآنی در پاسخ به انجمشعاع در یکی از خبرگزاریهای کشور منتشر شد، که البته ای کاش فرد متناظر ایشان در کمیسیون آموزش عمومی قرآن که تولیت آن با وزارت آموزش و پرورش است و مسئولیت آموزش عمومی قرآن را در کشور بر عهده دارد، این توضیحات را ارائه میکرد؛ اما به هر جهت مطالبی درباره این موضوع وجود دارد که نیازمند توضیحاتی برای روشن شدن افکار عمومی است.
در این خصوص قبل از هرگونه آمار گرفتنی از شواهد و قرائنی که موجود است از جمله همین آمارهای متشتت و متعارض موجود در اظهارات اخیر، کاملا پیداست که تعداد حافظان قرآن کریم کشور بسیار اندک و دارای فاصله بسیار با مطالبه 10 میلیونی رهبر انقلاب است.
از آمار قلیل تعداد حافظان قرآن کریم کشور واضحتر این است افراد مسئول برای تأمین مقدمات افزایش این تعداد چند سالی است که سر خودشان و دیگران را با یافتن تعداد حافظان موجود گرم کردهاند تا به قول خودشان بر اساس وضع موجود برای آینده برنامهریزی کنند.
نگارنده پیشنهاد میکند که ستاد راهبری طرح ملی حفظ قرآن کریم در اولین اقدام خود برای پایان دادن به این مسئله، قراردادی با مرکز آمار ایران منعقد کند تا این آمار به صورت علمی و با استفاده از امکانات آن مرکز تهیه شود تا پاسخی روشن به این سؤال داده شود و همهمان از دغدغه آن خلاص شویم.
از اینکه بگذریم به مسائلی میرسیم که هیچ ربطی به آمار حافظان ندارد و مربوط به اقدامات صورت گرفته برای تربیت حافظان قرآن است. برای روشن شدن ماجرا باید به سؤالات زیر پاسخ داده شود:
1- اولین بار عنوان «طرح ملی حفظ» چه زمان و توسط چه کسی استفاده شد؟ در کجا آغاز و در کجا پیگیری شد؟
2- سایت طرح ملی حفظ چرا راهاندازی و چرا بسته شد؟
3- سرانجام غرفه طرح ملی حفظ در نمایشگاه قرآن در سالهای 91 و 92 چه شد و این طرح کدامیک از آنهایی را که در این غرفه ثبتنام کردند در مسیر حفظ قرآن قرار داد؟
4- سه میلیون دانشآموزی که مسئولان آموزش و پرورش دولت دهم به عنوان افراد ثبتنامی در طرح ملی حفظ اعلام کردند تا الان چند جزء از قرآن را حفظ کردهاند؟ آیا این آمار راستی آزمایی شد؟
5- چه میزان از بودجه قرآنی نیمدرصدی و سایر بودجههایی که به اجرای منشور اختصاص یافت برای تربیت حافظ قرآن هزینه شده و نتیجه آن چه بوده است؟
6- چرا نوشتن سند طرح ملی حفظ قرآن کریم، که 3.5 صفحه A4 حجم دارد از سال 1390 تا سال 1394 به طول انجامیده است؟
5- پس از این مدت طولانی چرا اولین جلسه ستاد راهبری آن 15 ماه پس از ابلاغ به دستگاههای مجری تشکیل شده است؟
6- دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی با تکیه بر کدام عملکرد مثبت در زمینه پیش برد طرح ملی حفظ سه نماینده در ستاد آن دارد و ریاست ستاد به دبیر شورا سپرده شده است؟
7- چرا خروجی طرحهای حفظی مانند طرح حفظ قرآن سازمان اوقاف، پس از 5 سال فعالیت کمتر از 100 حافظ کل قرآن است، اما مؤسسات خصوصی مانند بیتالاحزان، جامعةالقرآن و... سالانه در حدود 200 حافظ کل تربیت میکنند؟
8- چرا از مدیران مخلص و توانمند مؤسسات خصوصی که آتش به اختیار، بینام و نشان و با تحمل مشقتهای فراوان سالانه صدها حافظ کل قرآن تحویل نظام اسلامی میدهند هیچ عضوی در ستاد راهبری طرح ملی حفظ حضور ندارد.
9- چرا ردی از دو آزمون قانونی مربوط به حافظان قرآن کریم در سند طرح ملی حفظ قرآن وجود ندارد؟
10- چرا آزمون اعطای مدرک تخصصی با آن مزایای مغفول مانده قانونیاش، محور طراحیهای آموزشی تمام دستگاههای مدعی تربیت حافظ قرآن نیست و همه آنها در یک افق تلاش نمیکنند؟
11- چرا حافظان قرآن احساس وظیفه نمیکنند و وقتی نهادهای قرآنی از آنها برای تشکیل جلسات قرآن و تربیت حافظ استمداد میطلبند، لبیک نمیگویند؟
12- اگر نگاه ما به موضوع حفظ قرآن عمومی است چرا برنامههای تبلیغی و ترویجی ما فقط در رادیو و سیمای قرآن پخش میشود، مگر این رسانهها مخاطب عام هم دارند؟
و دهها پرسش از این دست وجود دارد که همه آنها ما را به یاد این آیات نورانی میاندزد که حق تعالی فرمود: «وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾ وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى ﴿40﴾ و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده [هیچ نصیب و بهرهای] نیست، (39) و اینکه تلاش او به زودی دیده خواهد شد؛ (40) »
بار دیگر از خود بپرسیم که در این 6 سالی که از مطالبه رهبر انقلاب برای تربیت حافظان قرآن میگذرد آیا کاری در خور نتیجه کردهایم که منتظر نتیجه هستیم؟
چنانچه به این پرسشها پاسخهای صادقانهای داده شود مشخص خواهد شد که همه ما برای فرار از زیر بار کارهای نکردهمان و منحرف کردن افکار عمومی، چنان به دنبال آمار میگردیم و آمار آمار میکنیم که گویی فعالیتی بیوقفه برای رسیدن به هدف داشتهایم.
انتهای پیام/