سعید نجاتی فیلمساز کوتاه در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در جریان برگزاری سیوچهارمین جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: وقتی یک جشنوارهای مانند جشنواره فیلم کوتاه تهران سیوچهارمین دوره خود را برگزار میکند یعنی 34 سال ریشه دوانده و رشد کرده است. البته نمیتوانیم بگویم که جشنواره فیلم کوتاه دیگر هیچ مشکلی ندارد و به نحو احسن در حال برگزاری است. در این شانزده سالی که من در این جشنواره شرکت کردهام، این جشنواره در صدد این بوده است به استانداردهای جهانی، خود را نزدیک کند. برای فیلمساز کوتاه کشور این فستیوال مکانی است که میتوانند در آن آثار خود را به نمایش درآورند.
وی ادامه داد: ما بیش از 50 جشنواره در کشورمان داریم، اما جشنواره فیلم کوتاه کشور از همه آنها مهمتر است. هیچ کسی نمیتواند این موضوع را کتمان کند که جشنواره فیلم کوتاه تهران مهمترین جشنواره فیلم کوتاه در ایران است. شاید در برخی سالها حاصل کمتری داشته است، اما به نظر من این جشنواره مکانی است که فیلمسازان کوتاه کشور زیر سایه آن تلاش میکنند و فیلم میسازند. من به عنوان یک فیلمساز کوتاه که سالهای بسیاری است در این عرصه حضور دارم وقتی میبینم که فیلمسازان کوتاهی داریم که متولد نیمه دوم دهه هفتاد هستند، لذت میبرم.
این کارگردان فیلم کوتاه درباره وضعیت فیلم کوتاه در کشور بیان کرد: با تمام احترامی که برای اساتیدم قائل هستم، باید این را بگویم که فیلم کوتاه در کشورمان بسیار مظلوم است. مسئولان سینمایی کشورمان به نظرم باید بیایند و ببیند که در این جشنواره یک سانس فیلم کوتاه در دو سالن به نمایش در میآید، بعد نه تنها صندلیهای هر دوسالن پر میشود بلکه افراد بسیاری ایستاده فیلمها را تماشا میکنند. این استقبال یعنی شما یک ظرفیت بسیار خوبی برای دیدن فیلم کوتاه دارید که از آن قافل هستید.
وی ادامه داد: انجمن سینمای جوان 59 دفتر در سراسر کشور دارد، این یعنی 59 شهر از کشور انتظار دارند که بهترین اتفاق برایشان بیفتد. البته انتظار غلطی هم نیست، خدا را شکر کشور سرمایهداری داریم و باید به جوانان کشورمان کمک کنند.
نجاتی گفت: من یک فیلم کوتاهی درباره ازدواج امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) ساخته بودم، این فیلم را برای تلویزیون فرستادم که یک بار پخش کنند، این فیلم چندین سال است که هرسال از تلویزیون پخش میشود. من خوشحالم از این ماجرا ولی اگر یک فیلمساز برای به دست آوردن پول این فیلم را ساخته بود چه مشکلاتی برایش به وجود میآمد؟ فیلم «بی بی»ام را به هیچ عنوان به تلویزیون نفرستادم، اما یک روز در خانه نشسته بودم دیدم یک کلیپ درباره کربلا از تلویزیون پخش شد که بیشتر بخشهای آن کلیپ از فیلم بی بی من بود. اینها یک دردهایی است که نمیشود گفت.
انتهای پیام/