به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، یکصد و سی هفتمین اجلاس پارلمان های جهان هفته گذشته در سن پترزبورگ روسیه برگزار شد. در مراسیم اختتامیه این نشست، مرزوق علی الغانم، رئیس پارلمان کویت، هنگام ورود هیئت پارلمانی رژیم صهیونیستی خواستار بیرون رفتن این هیئت از جلسه اختتامیه شد.
علی الغانم در همان جلسه گفت: « سخنان نماینده این پارلمان تجاوزگر مصداق کلام مشهور است که می گوید، اگر آسوده نیستی هر کار که دل می خواهد انجام بده. کلام نماینده آنها نشان دهنده خطرناک ترین نوع تروریسم یعنی تروریسم دولتی است. حال که واکنش پارلمان های باشرافت جهان را می بینید، باید کیف هایتان را بردارید و از سالن خارج شوید. هم اکنون از سال خارج شوید. شما که ذره ای کرامت در وجودتان نیست. ای اشغالگر، ای کودک کش.»
این عملکرد رئیس پارلمان کویت با استقبال مسئولان کشوری کویت مواجه شد و در فرودگاه کویت با استقبال گرم مسئولان از مرزوق علی الغانم استقبال کردند. یک مسئول کویتی در خصوص این اقدام الغانم گفت این یک حادثه اتفاقی نبود بلکه نشانه تلاش ها و اقداماتی است که ما تا کنون برای اخراج هیئت صهیونیستی از نشست پارلمان های دنیا انجام داده ایم و خواهیم داد.
این اقدام مسئول کویتی هر چند یک اقدام شجاعانه در نوع خود تلقی می شود چرا که امروز کشورهای عربی همگی در صدد برقراری ارتباط با صهیونیست ها هستند اقدام به اخراج هیئت صهیونیستی از نشست پارلمان های جهان شده است. اما اذهان را به مقابله ای که رجب طیب اردوغان در سال 2009 با شیمون پرز کرد سوق می دهد. اواخر ژانویه 2009 اردوغان که در نشست اقتصادی داووس سوئیس رفته بود، نسبت به شیمون پرز، رئیس هیئت رژیم صهیونیستی اعتراض کرد و به نشانه اعتراض، جلسه را ترک کرده، به ترکیه بازگشت. در آن ایام استقبال گرمی از اردوغان شد و وی به عنوان قهرمان مبارزه با رژیم صهیونیستی مشهور شد.
اردوغان 7 سال بعد، در سال 2016، به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی پرداخت و به نوعی هم پیمان این رژیم شد. طی این 7 سال اردوغان در فرآیندی قرار گرفت که به مروز از قهرمان مبارزه با رژیم صهیونیستی به اولین کشور غرب آسیا در قرن 21 تبدیل شد که اقدام به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی کرده است.
سناریوی از پیش تعیین شده یا نقشه برای حذف قهرمانان مبارزه؟
اینکه چرا اردوغان پس از 7 سال اینگونه به ضد خود تبدیل شد مسئله ای است که باید مد نظر همگان قرار گیرد. در این راستا دو نگاه متفاوت وجود دارد. اول اینکه اقدام اردوغان براساس یک سناریوی از پیش تعیین شده اتفاق افتاده است. کسانی که این دیدگاه را مطرح می کنند، اردوغان را بدیل جناح ضد مقاومت برای رهبران مقاومت، مثل سید حسن نصرالله و فرماندهان حماس می دانند و می گویند استعمار برای کمرنگ کردن شخصیت های مقاومت نیاز به شخصیت های جدیدی داشت که در مبارزه با رژیم صهیونیستی چهره شوند. با چهره شدن این شخصیت های جدید هم میزان محبوبیت بین چند شخصیت در ابتدا تقسیم می شد. هم اینکه این شخصیت جدید که برساخته مخالفان مقاومت بود با اقداماتی متضاد، اذهان را متشتت می ساخت می توانست اهداف ضد مقاومتی دشمنان مقاومت را به دست کسی که بازیگر خود دشمنان مقاومت است محقق کند.
دوم، نگاهی بود که این اقدام را یک اقدام حقیقی تعریف می کردند که برآمده از یک نیت مقاومتی بود. اما صهیونیست ها برای چنین شخصیت هایی برای آنکه تبدیل به رهبر آینده مبارزه با صهیونیسم نشوند برنامه ریزی می کند و آنها را طی برنامه ای مشخص از گرده مبارزه با صهیونیسم خارج می کند.
هوشیار باش!
اینکه اروغان در کدام یک از دو تفسیر قرار داشته، برای هیچ کس قابل اثبات نیست. مهم نتیجه ای است که رخ داده است و اردوغان پس از 7 سال به ضد خود تبدیل شده است. مروزق علی الغانم، رئیس مجلس کویت دست به اقدامی شجاعانه زده که از نوع اقدام اردوغان در سال 2009 است. بر دوستان مقاومت است که نسبت به الغانم حساسیت داشته باشند و مانع تبدیل شدن وی به ضد خود همانند اردوغان باشند.
این هوشیاری از این حیث هم مهم است که اردوغان اگر الغانم در دیدگاه نخست قرار داشته باشد و سناریوی از پیش تعیین شده ای باشد که برای مقاومت تعیین شده، خود را نشان دهد.
اگر هم دیدگاه دوم، یعنی طراحی صهیونیست ها برای مهار کردن قهرمانان مبارزه با صهیونیسم، برای وی اتفاق می خواهد بیفتد او را از آفت های دام هایی که برای وی خواند گسترد، بیمه کنیم و در امان نگاه داریم.
انتهای پیام/