به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از المانیتور، رشد اقتصادی معمولا از طریق 4 منبع اصلی ایجاد می شود: افزایش مصرف بخش خصوصی، توسعه سرمایه گذاری بخش خصوصی، افزایش مصرف و سرمایه گذاری دولتی و افزایش صادرات. در حال حاضر در 3 عامل نخست هیچ پتانسیلی برای رشد تولید اقتصادی ایران نمی توان متصور بود. هرچند تلاش هایی برای افزایش سرمایه گذاری بخش خصوصی صورت گرفته، اما آمارها همچنان نشان می دهد که ایران با خروج سرمایه مواجه است. از این رو، تنها گزینه برای دولت ایران برای دستیابی به یک رشد اقتصادی پایدار افزایش صادرات است. در این زمینه، اقتصاددانان معتقدند در صورت افزایش صادرات، تولید نیز رشد خواهد کرد. این به نوبه خود موجب افزایش فرصت های شغلی نیز خواهد شد که مدتهای طولانی یکی از چالش های کلیدی دولت های مختلف در ایران بوده است.
با توجه به آنچه در بالا گفته شد، باید توجه کرد که محصولاتی که معمولا کشورها تولید می کنند دارای دو هدف است: اول برای مصرف داخلی ودوم برای صادرات. آمارهای مختلف نشان می دهد که به دلیل پایین بودن درآمد خانوارهای ایرانی، بعید است میزان مصرف داخلی در ایران شاهد رشد قابل توجهی باشد. در نتیجه در چنین وضعیتی، کشور باید به سمت افزایش صادرات و به خصوص صادرات غیرنفتی شامل کالاها و خدمات حرکت کند.
همانطور که گفته شد دو دلیل بنیادین وجود دارد که تیم اقتصادی حسن روحانی باید به دنبال افزایش صادرات جهت مقابله با نرخ تورم رو به افزایش در کشور باشد. این در حالی است که آمارهای گمرک جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد که مازاد 246 میلیون دلاری تراز تجاری کشور در سال گذشته در طی دو دوره سه ماهه گذشته روندی معکوس را طی کرده است. بر این اساس، در سال جاری میزان واردات به نحو قابل توجهی افزایش یافته، در حالی که میزان صادرات غیرنفتی کشور رو به کاهش گذاشته است.
حجم بالای صادرات نفت، گاز، پتروشیمی و مواد معدنی و وجود تنها یک کالای عمده صادراتی غیر نفتی (پسته) نشان دهده تداوم سیاست تولید کالاهای با ارزش افزوده پایین و خام فروشی در کشور است. شایان ذکر است که ارزش هر تن کالای صادراتی در سال شمسی گذشته به طور متوط تنها حدود 339 دلار بود، در حالی که ارزش هر تن کالای وارداتی در این بازه زمانی 1308 دلار بوده که اندکی کمتر از 4 برابر ارزش هر تن کالای صادراتی کشور است. در حالی که کشورهای مختلف اقدام به تنوع بخشی به بازارهای صادراتی خود می کنند، بازار صادراتی عمده ایران محدود به چند کشور معدود یعنی چین، امارات، عراق، ترکیه و کره جنوبی است. این شرکای تجاری حدود 81 درصد از کل کالاهای صادراتی ایران را خریداری می کنند. این روند نشان دهنده آسیب پذیری صادرات ایران به دلیل محدود بودن آن به چند کشور معدود است که در صورت بروز اختلافات دیپلماتیک با هر یک از این کشورها، صادرات ایران به نحو قابل توجهی به خطر خواهد افتاد.
در مجموع، کاهش وابستگی ایران به درآمدهای نفتی در دراز مدت شانس توسعه صادرات غیرنفتی را افزایش خواهد داد. در نتیجه، توسعه فضای رقابتی اقتصاد ایران به موازات گسترش مبادلات بین المللی با طرف های خارجی پیش شرط های اصلی تقویت صادرات غیرنفتی کشور است. در صورت تحقق این پیش شرط ها، رشد تولیدات اقتصادی کشور به حل مشکل بیکاری نیز کمک خواهد کرد.
انتهای پیام/140